به گزارش "ورزش سه"، در بهترین بازی تورنمنت تا این لحظه، پی‌اس‌جی در برابر بایرن قدرتمند نشان داد که یک یا حتی دو پله از بقیه بالاتر است. همه بازی می‌کنند، همه حمله می‌کنند، همه دفاع می‌کنند و همه برای همه چیز می‌جنگند. باور و تعهد آنها به اجرای برنامه لوئیس انریکه شگفت‌انگیز است. این ایمان توضیح می‌دهد که چرا وقتی در دقیقه ۸۰ با دو بازیکن کمتر ماندند، به جای سنگربندی اطراف دوناروما برای حفظ نتیجه ۱-۰، به دنبال گل دوم رفتند تا بایرنی شایسته را کاملاً از پا درآورند. 

قهرمان اروپا ماشینی کاملاً هماهنگ است، تیمی بی‌نظیر که به تصویر و شباهت مربی‌اش ساخته شده است: مدرن، پویا، چندمنظوره و با درخشش ویژگی‌های فردی بازیکنان در دل یک سیستم جمعی که تا کوچک‌ترین جزئیات تنظیم شده است. ستاره بزرگ کیست؟ ویتینیا؟ دمبله؟ اشرف؟ نونو مندس؟ ستاره پی‌اس‌جی، خود پی‌اس‌جی است.

این پی‌اس‌جی همان چیزی است که ژابی آلونسو می‌خواهد روزی رئال مادریدش به آن تبدیل شود، با این تفاوت که در ترکیب رئال بازیکنانی با پتانسیل حتی بالاتر وجود دارند که خودش حرف بزرگی است. اما فراتر از بحث‌ها و با ریسک اغراق، نیمه اول رئال برابر دورتموند چیزی کم از بازی پی‌اس‌جی نداشت. فوتبالی کامل با تحرک، تسلط از طریق کنترل توپ، عملکرد جمعی، هماهنگی تیمی و ارتباطی آسان و سریع.

با توجه به اینکه این تیم تنها یک ماه است زیر نظر ژابی کار می‌کند، واقعاً دلایل زیادی برای هیجان‌زده شدن با این پروژه وجود دارد. رئال تا دقیقه ۳۰ به دورتموندِ ازپاافتاده دادند رحمی نشان نداد.

این خوش‌بینی چهره‌های مختلفی دارد: گولر که هر روز با نقش رهبر راحت‌تر می‌شود؛ گونسالوی شگفت‌انگیز که بهترین گلزن جام شده؛ هویسن که (با وجود اشتباهاتش) محور دفاع است، همان‌طور که شوامنی در خط هافبک؛ فران گارسیا که با سیستم ژابی بارها در حمله خطرناک ظاهر می‌شود؛ بلینگام که دوباره اقتدارش را بازمی‌یابد؛ یا وینیسیوس که بسیار متعهدتر شده است. و هنوز امباپه کاملاً وارد بازی نشده است.

بازی رئال-پی‌اس‌جی در مت‌لایف، یک دیدار فوق‌العاده خواهد بود. یک فینال واقعی لیگ قهرمانان که می‌شد یک ماه قبل در آلیانز آرنا رقم بخورد.