همشهری آنلاین: قسمت اول سریال «شکارگاه» در حالی از شبکه نمایش خانگی پخش شد که به نظر توانسته نظر مخاطبان را به خود جلب کند، برخی از بینندگان از فضاسازی، تعلیق داستانی و بازی‌های بازیگران راضی و واکنش مثبت نشان دادند. طراحی صحنه، لباس، گریم و موسیقی از دیگر بخش‌هایی بود که مخاطبان به آن رویکرد مثبت داشتند. به نظر کارگردان توانسته با ایجاد یک فضای مبهم و وهم‌آلود و معمایی مخاطب را پای قسمت اول سریالش بنشاند.
• سریال «شکارگاه» تفاوت‌هایی مهم و قابل‌توجه با سریال‌های رایج شبکه نمایش خانگی دارد، که آن را به‌لحاظ ساختار، مضمون و رویکرد از سایر آثار متمایز می‌کند. گفته شده داستان این سریال بر اساس واقعیت بود و نیما جاویدی به همراه نازنین بوذری آن را نوشته.
• نام قبلی سریال «قلعه» بود که گفته می‌شود یک مینی‌سریال ۹ قسمتی است. حضور پرویز پرستویی بعد از مدت‌ها توجه مخاطبان را به خود جلب کرده است. بازیگری که حالا در سن ۷۰ سالگی جلوی دوربین جاویدی رفته ونقشی متفاوت را بازی می‌کند. پرستویی در قامت افسری مقتدر در دوره قاجار به تصویر کشیده شده است. موهایش کوتاه است و به شیوه آن دوره، دورتادور سرش را تراشیده است. از دیگر بازیگران این سریال می‌توان به الهام پاوه نژاد، مهدی حسینی نیا، سوگل خلیق، امیر نوروزی، نازنین احمدی و... اشاره کرد.
• یکی از نکات قابل توجه نوع داستان و ژانر بود که کارگردان روی آن دست گذاشت، سریال‌های رایج شبکه نمایش خانگی این روزها بیشتر بر درام خانوادگی، روابط عاطفی، مثلث‌های عشقی، رقابت‌های طبقاتی و مسائل شهری تمرکز دارند. اما شکارگاه توانسته در فضای جنایی-پلیسی-تاریخی روایت خود را داشته باشد، سریالی که وارد فضای دهه ۵۰ بود و دریگر موضوعات امنیتی، سیاسی و پرونده‌ای شده است.
شکارگاه به زعم خیلی از تماشاگران جایگاه تاریخی دارد و محور ساختش بر اساس واقعیت شکل گرفته، بخشی از داستان «شکارگاه» بر پرونده‌های واقعی امنیتی و قضایی در دوران پیش از انقلاب تکیه دارد. فضا و شخصیت‌ها از دل گزارش‌ها و مستندات تاریخی بیرون کشیده شده‌اند. اما در بسیاری از سریال‌هایی که در شبکه نمایش خانگی تولید می‌شود، بیشتر داستان‌های پلیسی و ملودرام‌های هستندکه پس زمینه کلی دارند.
• با پخش قسمت اول به نظر لحن این سریال، متفاوت با دیگر سریال‌هایی است که بیشتر درگیری‌های عاطفی، خیانت و فساد اقتصادی هستند. این سریال توانسته لحن جدی و البته معمایی خود را حذف کند و به نوعی مخاطب را درگیر بازی‌های ذهنی و سیاسی کند.
• اکثر سریال‌ها بیشتر درگیر پرونده‌های جنایی اپیزودیک هستند اما این سریال یک خط روایی کلان و مستمر هم دارد. همچنین در شکارگاه، قهرمانان یا ضدقهرمانان، نقاط خاکستری شخصیتی دارند. آدم‌های مطلقاً خوب یا بد کمتر دیده می‌شوند. شخصیت‌هایی که در سریال وجود دارد مانند دیگر شخصیت‌ها در سریال‌های دیگر نیست که تیپ‌های تکراری را به تصویر بکشد.
• نیما جاویدی به عنوان کارگردان تلاش کرد که طراحی صحنه و لباس با دقت در جزئیات تاریخی انجام شود؛ فضای آن دوران را با دقت مستندگونه به تصویر کشیده شود.
• تازه‌ترین سریال جاویدی با توجه به موضوعات امنیتی و بازجویی‌محور، بیشتر به مخاطب جدی و دغدغه‌مند اجتماعی-تاریخی نظر دارد.
• شکارگاه با ترکیبی از بازیگران شناخته شده و ناشناس و روایت یک داستان معمایی در ایران قاجار قصه‌اش را شروع کرده است. بخشی از تحسین‌ها به روایت سریع و ایجاد تعلیق در پایان قسمت اول بازمی‌گردد؛ جایی که مخاطب با یک سرقت غیرمنتظره روبه‌رو می‌شود و بدون مقدمه وارد پیچش اصلی داستان می‌گردد. باید دید این سریال در قسمت‌های بعد چقدر می‌تواند تماشاگر خود را همراه کند؟
• شاید بتوان گفت، «شکارگاه» از نظر ژانر، مضمون، ساختار و نگاه تاریخی، مسیر تقریبا متفاوتی را طی می‌کند و اگرچه این ریسک می‌تواند مخاطبان عادی را کمتر جذب کند، اما برای علاقه‌مندان به درام‌های معمایی-سیاسی و تاریخ معاصر ایران، جذابیت زیادی دارد.
