به گزارش "ورزش سه"، ژوتا، هم‌تیمی‌ای که برای برخی از آنها بخشی از زندگی شخصی‌شان بود: «بازیکنان به دلیل جایگاهشان به‌عنوان ابرقهرمان یا ربات دیده می‌شوند، اما آن‌ها نیز مانند دیگران رنج می‌کشند. حتی اشتیاق برای خریدهای جدید و هیجان‌انگیز به‌حق خاموش شده است. در واقع، ما اغلب بازیکنان را به‌عنوان ابر انسان‌هایی نفوذناپذیر در برابر همه‌چیز، حتی مرگ، می‌بینیم. اما آن‌ها انسانند و مدیریت سوگ در زمین فوتبال لزوماً بهترین راه نیست. با این حال، به دلیل تقویم یوفا و فیفا، چاره‌ای جز این نیست. باید بازی کرد. بازی، فراتر از هر چیز.»

اتلتیک همچنین به حال‌وهوای معمول پیش‌فصل اشاره می‌کند: «کنجکاوی، نشاط و هیجان برای خریدهای جدید. اما در این مورد، هیچ‌کدام از این‌ها وجود ندارد. چگونه می‌توان به این زودی به بازی کردن فکر کرد؟ لیورپول در سوگ ژوتا است؛ چگونه می‌تواند حالا به فوتبال فکر کند؟

تنها دو ماه از زمانی که آرنه اشلوت در اولین فصل خود در فوتبال انگلیس قهرمان شد، گذشته است، اما انگار یک ابدیت می‌گذرد. او باید برای اکثر چالش‌هایی که یک مربی فوتبال ممکن است با آن روبه‌رو شود، آماده باشد. اما هیچ‌چیز او را برای این آماده نکرده بود، مرگ یک بازیکن محبوب تیم اصلی، آن هم در شرایطی این‌قدر بی‌رحمانه و غیرمنتظره. ایده بازگشت به شرایط عادی در این لحظه نفرت‌انگیز به نظر می‌رسد: دخالتی زشت و ناخوانده در غم خصوصی. 

با این حال، واقعیت دردناک این است که با تنها ۳۵ روز مانده تا بازی کامیونیتی شیلد در ومبلی، اشلوت و کادرش دیر یا زود باید به این فکر کنند که بازیکنان لیورپول چه زمانی باید دوباره به فوتبال فکر کنند. بازیکنان لیورپول فرصتی برای خداحافظی با ژوتا نداشتند. این غم غیرقابل‌پیش‌بینی است و این موضوع بازگشت به تمرینات را به موقعیتی دشوار تبدیل می‌کند.

برای برخی بازیکنان، فوتبال می‌تواند تسکین‌دهنده باشد، راهی برای رهایی از افکار تاریک. آنها می‌خواهند به زمین بازگردند تا به ژوتا ادای احترام کنند، حواسشان را از احساساتشان پرت کنند و درد را تسکین دهند. بسیاری احتمالاً از حالا لحظه‌ای را تصور می‌کنند که اولین گلشان را بزنند. اما برخی دیگر کاملاً برعکس خواهند بود. 

بازیکنان به دلیل جایگاهشان، به ناحق به‌عنوان ابرقهرمان یا ربات دیده می‌شوند که بدون تردید نگرانی‌های روزمره را وقتی لباس می‌پوشند و از خط سفید عبور می‌کنند، کنار می‌زنند. به‌راحتی فراموش می‌شود که آن‌ها انسان‌های عادی هستند؛ شاید با استعداد در ضربه زدن به توپ، اما به همان اندازه دیگران رنج می‌کشند. 

تا پیش از پنج‌شنبه، چالش اصلی اشلوت در این هفته ادغام سه خرید جدید و هیجان‌انگیز بود؛ حالا همه اینها بی‌اهمیت به نظر می‌رسد. چالش بزرگ اشلوت این است که به بازیکنانش که هم‌تیمی و دوستشان را این‌قدر ناگهانی و بی‌رحمانه از دست داده‌اند، حمایت کند و در عین حال غم خودش را مدیریت کند. این باری سنگین است.