به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اسماعیل شریعتی، فعال صنفی حوزه پرستاری در گفت و گو با رکنا گفت: در روزهای اخیر، شاهد آن هستیم که مسئولان مختلف کشور، از معاون اول رئیسجمهور گرفته تا وزیر بهداشت ، معاون پرستاری وزارت بهداشت و رئیس سازمان نظام پرستاری، در اظهارنظرهای رسانهای خود بارها از رشادتها و فداکاریهای پرستاران در جنگ اخیر سخن گفتهاند و آن را مایه افتخار نظام سلامت عنوان کردهاند.
وی تاکید کرد: جامعه پرستاری کشور اما با نگاهی واقعبینانه معتقد است که اینگونه سخنان، زمانی تأثیرگذار و قابلقبول خواهد بود که در کنار آن، اقدام عملی و برنامهریزی مدون برای حل مشکلات حرفهای، معیشتی و قانونی پرستاران نیز ارائه شود.
اسماعیل شریعتی افزود: پرستاران در بحرانهایی همچون همهگیری کرونا و نیز در حوادث اخیر، از سر تعهد انسانی و عشق به مردم و سرزمین خود، بیهیچ چشمداشتی پای کار ایستادهاند. آنها نه برای دریافت پاداش و نه برای شنیدن شعارهای تشویقی، بلکه بر اساس رسالت انسانی خود فداکاری کردهاند. با این حال انتظار عمومی آن است که مسئولان، بهجای تکرار عبارات دلنشین، نگاه جدیتری به مشکلات و خواستههای پرستاران داشته باشند.
این فعال حوزه پرستاری گفت: اگر امروز پرستار را «قهرمان» مینامند، باید مسائل و نیازهای این قهرمانان نیز در اولویت سیاستگذاری، قانونگذاری و برنامهریزی وزارت بهداشت و دولت قرار گیرد. صرف برگزاری مراسم تقدیر و صدور پیامهای مناسبتی، آن هم بدون پشتوانه مالی، حقوقی یا شغلی مشخص، در عمل نوعی بیعدالتی پنهان محسوب میشود.
وی گفت: در این شرایط، انتظار میرود وزیر بهداشت با همکاری دولت، موانع قانونی و ساختاری اجرای سیاستهای کلان در حوزه پرستاری را شناسایی کرده و برای رفع آنها اقدام کند. همچنین، سازمان نظام پرستاری بهعنوان نماینده صنفی پرستاران باید فراتر از تقدیر و تشکرهای کلی، راهکارهای کارشناسیشده، مستند و مبتنی بر واقعیت میدانی را تدوین و به وزارت بهداشت ارائه دهد. معاونت پرستاری نیز باید نقش فعالتر، تخصصیتر و مسئولانهتری در پیگیری اصلاحات بنیادین ایفا کند و از رویکرد انفعالی فاصله بگیرد. در همین راستا، یکی از مهمترین موضوعاتی که همچنان بهصورت مزمن و حلنشده باقی مانده است، اجرای ناقص و ناعادلانه قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری است.
اسماعیل شریعتی تاکید کرد: قانونی که سالهاست از مطالبات اصلی پرستاران به شمار میرود، اما تاکنون بهدلیل نبود برنامهریزی اصولی، تخصیص ناکافی منابع و ضعف نظارت، بهدرستی اجرا نشده و نتوانسته به تحقق کرامت شغلی و اقتصادی پرستاران منجر شود. اصلاح این قانون و اجرای کامل و واقعی آن، باید در اولویت فوری قرار گیرد. همچنین از وزارت بهداشت و دولت انتظار میرود که موضوع "فوقالعاده خاص پرستاران" را که یکی از اساسیترین خواستههای جامعه پرستاری است، با حداکثر امتیاز ممکن و در سریعترین زمان ممکن مصوب و ابلاغ کنند.
او در پایان گفت: تحقق این حق، یکی از ضروریترین گامها در راستای تقویت روحیه پرستاران و حفظ نیروی انسانی در نظام سلامت کشور است. در پایان، باید به این نکته توجه داشت که پایداری نظام سلامت کشور، وابسته به انگیزه، امنیت شغلی و حفظ کرامت پرستاران است. اگر پرستار را قهرمان میدانیم، حمایت واقعی و عملی از این قهرمانان باید در دستور کار فوری مسئولان قرار گیرد. در غیر این صورت، این قهرمانان خسته و بیانگیزه، دیگر توان تحمل بار سنگین بحرانها را نخواهند داشت.