مهدی ملکی - قهرمانی تیم فوتبال تراکتور در لیگ برتر بیست‌وچهارم قاطعانه به ارمغان آمد، با این حال در طول فصل چالش‌هایی پیرامون این قهرمانی ایجاد شد که سعید مظفری‌زاده، مدیرعامل این باشگاه در گفت‌وگوی اختصاصی با تابناک درباره بخشی از این چالش‌ها صحبت کرده است.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، لیگ‌برتر دوره بیست‌وچهارم برای هواداران تیم فوتبال تراکتور، فصلی فراموش‌نشدنی است. تراکتور در این فصل موفق شد به رویای دیرینه هوادارانش جامه عمل بپوشاند و پس از حدود ۵۵ سال، قهرمانی در بالاترین سطح فوتبال ایران را جشن بگیرد. این مهم در حالی رقم خورد که کارشناسان روی یک موضوع اتفاق‌نظر دارند؛ تیمی که می‌خواهد قهرمان شود باید تمام ارکان آن به خوبی عمل کنند. تیم تبریزی هم چنین شرایطی داشت و نه‌تنها دراگان اسکوچیچ و شاگردانش عملکردی تحسین‌برانگیز داشتند، بلکه قطعاً تیم مدیریتی تراکتور هم نقش به‌سزایی در مسیری داشت که به کسب جام منتهی شد.

سعید مظفری‌زاده حالا جزو مدیرانی است که طعم قهرمانی در لیگ‌برتر را چشیده؛ جالب اینکه او سابقه چندانی در این زمینه ندارد و در واقع به‌تازگی به عرصه مدیریت در فوتبال ایران وارد شده است. سعید مظفری‌زاده مدیرعامل باشگاه تراکتور پس از قهرمانی این تیم از سمت خود استعفا داد، اما هنوز با آن موافقت نشده و با توجه به اتفاقات مدت اخیر، هنوز مشخص نیست که او همکاری‌اش را با باشگاه تبریزی ادامه می‌دهد یا اتفاقات دیگری می‌افتد. گفت‌و‌گو با مظفری‌زاده دو روز پیش از آغاز تجاوز اسرائیل به خاک ایران صورت گرفت و مدیرعامل مستعفی تراکتور به سؤالات مختلف خبرنگار «تابناک» درباره اتفاقات فصلی که منجر به قهرمانی تاریخی این تیم شد، پاسخ داد که به اقتضای زمان، این گفت‌وگو در این شرایط منتشر شده و پیش‌روی مخاطبان است.

باید از نهاد‌های نظارتی سؤال شود که چرا محکم برخورد نمی‌کنند
نه فقط فوتبال، در حوزه‌های دیگر هم احتمال انحراف و خطا وجود دارد
نظارت در فوتبال باید متناسب با گردش مالی زیادش باشد
صحبتی که فضا را ملتهب کند از سوی زنوزی و خداداد نداشتیم
هر وقت فغانی را در تلویزیون می‌بینم، من حسرت می‌خورم
حمایت درستی از داوران و ورزشکاران‌مان نداشتیم و این باعث دلسردی‌شان شده
مدیریت در فوتبال ایران خیلی سخت است
قرارداد من از همه مدیران عامل باشگاه‌های دیگر کمتر بود
تراکتور بخش خصوصی است، با حساب و کتاب بازیکن جذب می‌شود
نسبت به جامعه و بیت‌المال یک مسئولیتی دارید
دل آدم می‌سوزد که فردی از خارج بیاید و بدون هیچ فعالیتی یک میلیون دلار بگیرد و برود
چه پول‌هایی که از جیب بیت‌المال درآمد و کسی هم پاسخگوی آن نیست
نهاد‌های نظارتی باید جدی‌تر وارد عمل شوند تا خیلی از مسائل در فوتبال حل شود
هواداران تراکتور دوست‌داشتنی، بامعرفت و باتعصب هستند
فدراسیون فوتبال باید جوابگوی پروند بیرانوند باشد، نه باشگاه تراکتور
روال مدیریتی باشگاه تراکتور، یک سیستم کاملا مشخص و استاندارد است
آقای زنوزی خیلی در مسائل فوتبالی ورود نمی‌کند
صحبت‌ها و واکنش‌های خداداد شخصی نبود، اما در بعضی استادیوم‌ها با او شخصی برخورد شد
فوتبال، فضایی برای جنگ و دعوا نیست
اگر باشگاهی برای گرفتن حق وحقوقش باید فریاد بزند، برمی‌گردد به متولیان
فوتبال ما نیاز به یک جراحی اساسی در تمام حوزه‌هایش دارد

تابناک: مصاحبه را با یک سؤال غیرفوتبالی شروع کنیم! شما یکی از خوش‌پوش‌ترین و خوش‌استیل‌ترین داور‌های کشورمان بودید و حالا جزو مدیران فوتبال‌مان. رمز این خوش‌پوشی چیست؟

این نظر لطف شما و همه مردم خوب کشورمان است. من ساده می‌پوشم، ساده هم رفتار می‌کنم، کاملاً ساده و به هر حال خیلی تمرکزم روی این مسائل نیست و سعی می‌کنم ذهنم را به جای دیگر و مسائل دیگر معطوف کنم، ولی این نظر لطف شما و نظر لطف مردم است.

تابناک: این ساده‌پوشی و کت وشلواری که به تن دارید، چقدر هزینه داشته؟

یک کت و شلوار ساده است. این کت و شلوار را خیلی وقت پیش گرفتم و الان نمی‌دانم قیمتش چقدر است، ولی ساده‌پوش هستم.

تابناک: برگردیم به زمان خداحافظی غیرمنتظره‌تان از داوری. شما خیلی زود از دنیای داوری خداحافظی کردید. آن موقع هم شائبه زیاد بود؛ یکی می‌گفت به خاطر اعتراض به هجمه‌هایی که به وضعیت داوری وجود دارد، یکی می‌گفت برای ادامه تحصیل‌تان است که البته این را انجام دادید. یک مرور کوتاهی داشته باشیم که آن موقع چه اتفاقی افتاد؟

اینکه در آن مقطع هجمه‌ها زیاد بود، که بله بود و واقعاً هرچه ما آمدیم جلوتر، این فضایی که پیرامون داوری‌مان هست، سخت‌تر و بدتر شد و متأسفانه فضای داوری به یک سمتی رفته که آن آرامش فکری و ذهنی را از داوران‌مان می‌گیرد. این یک بُعد قضیه است و یک بُعد دیگر اینکه عملکرد خوبی در حوزه داوری نشد و جایگاه داوری‌مان تنزل زیادی پیدا کرد. من یادم است که در سال ۲۰۰۹-۲۰۰۸ که ما در لیست داوران بین‌المللی بودیم، از هفت داور الیت آسیا که هر کشور سهمیه داشت، ایران با شش سهمیه، بالاترین سهمیه را در بازی‌های رده A آسیا داشت و بعد از ما، ژاپن و عربستان با دو یا سه سهمیه بودند و اکثر بازی‌های بزرگ قاره را داوران ایرانی قضاوت می‌کردند، اما متأسفانه عدم استعدادیابی مناسب، عدم آموزش مناسب، دخیل‌کردن مسائل فردی و منافع فردی در حوزه داوری و مسائلی که جا دارد به آنها پرداخته شود، اتفاق افتاد و داوری ما دچار افت خیلی شدیدی شد.

تابناک: یعنی خداحافظی شما اعتراضی بود؟

اعتراضی نبود؛ یک بخشی از آن در فضای سخت داوری در آن موقع بود، ولی یک قسمت عمده‌ای برمی‌گشت به برنامه‌های شخصی و خانوادگی خودم که برنامه‌ریزی کرده بودم و بنا به آن تصمیمی که داشتم، خداحافظی کردم و مسیرم را ادامه دادم.

تابناک: وضعیت فعلی داوری فوتبال‌مان چطور است؟ هجمه‌ها نسبت به زمان شما، کمتر شده یا بیشتر؟

داوری ما نسبت به گذشته بسیار افت کرده و دلایل افتش را هم به صورت تیتر وار اشاره کردم. جا دارد که راجع به این مسأله خیلی بحث شود. از لحاظ کارنامه‌ای و رزومه‌ای هم به موضوع نگاه کنیم، وضعیت مشخص است. مثلاً الان را با سال‌های ۲۰۱۰ - ۲۰۰۹ - ۲۰۰۸ مقایسه کنید و ببینید که ما چقدر تنزل کرده‌ایم.

تابناک: بحث VAR هم امسال به صورت جدی مطرح بود و اعتراض‌های زیادی شد. آیا توانست به کم‌شدن اشتباهات کمک کند؟

این‌که تابوی ورود VAR به فوتبال کشورمان شکسته شد، اتفاق خوبی بود، ولی متاسفانه عدم کیفیت مناسب دوربین‌های تلویزیونی و خود سیستم و کم‌تجربگی ما در استفاده از سیستم VAR خیلی چالش ایجاد کرد. مثلاً در مورد تیم خود ما، در تراکتور چندین مورد باعث ضرر برای تیم ما شد. مواردی که تصمیم داور باید به نفع ما می‌شد، VAR قطع می‌شد. دو، سه بار در طول فصل این اتفاق افتاد و نزدیک بود حتی قهرمانی فصل با اشتباهات و مسائلی که برای آن سیستم VAR پیش آمد، جابه‌جا شود و خدا را شکر می‌کنم که شایستگی بچه‌های ما و اراده‌شان باعث شد که این اتفاق نیفتد، اگر چنین اتفاقی می‌افتاد، اصلاً برای فوتبال‌مان خوب نبود.

تابناک: به نظر شما تراکتور از این بُعد بیشتر از بقیه مدعیان قهرمانی متضرر شد؟

من به مسائل منفی و سیاه نگاه نمی‌کنم و سعی می‌کنم تا زمانی که یک ادله مشخص و دلیل واضحی برای خودم نباشد، انگشت اتهام به سمت کسی نگیرم، ولی به هر حال ما جزو تیم‌هایی بودیم که خیلی ضرر کردیم. در داوری امسال ما یا VAR نداشتیم و اگر هم داشتیم، کمکی به ما نکرد. ما تمام فصل را با یک پنالتی تمام کردیم.

تابناک: به نظرتان عامدانه بوده است؟

نه؛ من به مسائل نگاه منفی نمی‌کنم. شاید دلیلش کم‌تجربگی در استفاده از VAR، سیستم نامناسب و ناقصی که الان ما داریم و عدم وجود دوربین. ما در همین بازی اخیر تیم ملی هم شاهد بودیم که نبود دوربین در زوایای مختلف، باعث شد که در بازی بین‌المللی، داور چند دقیقه معطل شود که یک تصویر ساده را بتواند آنالیز کند، چون زاویه که تغییر می‌کند، دید داور دچار تغییر می‌شود و این چالش ذهنی برایش ایجاد می‌شود.

تابناک: در یکی، دو سال اخیر واژه‌هایی مثل شیتیل‌گرفتن از سمت داورها، گفته شده. شما هم داور بوده‌اید و هم مدیرعامل باشگاه تراکتور. واقعا ذهن‌تان هیچ وقت به این سمت و سو رفته و یا ادله و مصداقی برایش دارید؟

هر جایی که فعالیت انسان انجام می‌شود، خطای انسانی هم در آن وجود دارد. من نمی‌توانم منکر اتفاقات و یا حوادثی باشم که شاید در بحث داوری به وجود آمده باشد، مثل همه ارکان دیگر فدراسیون، مثل همه جا‌های دیگر. حالا نه فقط فوتبال، در حوزه‌های دیگر نگاه کنید؛ در حوزه فرهنگ، در حوزه اجتماعی، در حوزه سیاست؛ در همه اینها احتمال انحراف و خطا وجود دارد. در حوزه داوری هم می‌تواند وجود داشته باشد، ولی این را می‌توانم شهادت دهم که داوران ما از پاک‌ترین و پاک‌دست‌ترین و قانع‌ترین قشر‌های فوتبالی و غیرفوتبالی جامعه ما هستند و اگر هم خطایی بوده، نمی‌شود این را تعمیم داد به کل جامعه داوری و اگر هم فضا به سمتی رفته که بعضاً اشتباهات داوری تاثیرگذار شده، باید نهاد‌های نظارتی را مورد سؤال قرار دهیم که چرا محکم برخورد نمی‌کنند، چرا کامل ورود نمی‌کنند و جلوی این مسائل را نمی‌گیرند؛ یعنی باید همیشه این نظارت به صورت دقیق وجود داشته باشد تا این انحراف به حداقل برسد.

تابناک: الان این نظارت نیست؟

نظارت هست، ولی در زمانی که این حساسیت وجود دارد، این علاقه وجود دارد، این گردش مالی زیاد در حوزه صنعت فوتبال وجود دارد، قطعاً نظارتش هم باید به همین نسبت بالا برود تا یک فضای سالم و خوبی داشته باشیم.

تابناک: در چنین وضعیتی، افرادی همچون علیرضا فغانی را به راحتی از دست می‌دهیم، در حالی که می‌توانست به ارتقای داوری‌مان در سطح بین‌المللی کمک کند.

تا جایی که در جریان هستم، آقای فغانی قبل از اینکه بحث حضورش در لیست داوران استرالیا باشد، خیلی مایل و علاقمند بود که تا پایان دوره داوری‌اش تحت عنوان داور بین‌المللی در لیست داوری ما باشد. این دیگر انتخاب مسئولان داوری ما بود و برای من واقعاً علامت سؤال است که ما چطوری یک سرمایه اینچنینی را که می‌توانست افتخار باشد برای کشورمان، برای نام کشورمان و برای پرچم کشورمان، با دست خودمان هُلش دادیم و گفتیم ما شما را نمی‌خواهیم، برو زیر یک پرچم دیگر و قضاوت کن. این را باید مسئولانی که این تصمیم را گرفته‌اند، جوابگو باشند. مسئولان کمیته داوران باید بگویند واقعاً دلیل‌شان برای این مسأله چه بوده است.

تابناک: فکر می‌کنید دلیل چنین رفتاری با فغانی چه بوده است؟ از سویی خود شما به کانادا رفتید و پس از سال‌ها به فوتبال ایران بازگشتید.

من نمی‌دانم واقعاً. من خودم برای خودم همیشه نام کشورم و پرچم کشورم در اولویت است، یعنی آن خط قرمز است. من نمی‌دانم که واقعاً دلیل‌شان برای این مسأله چه بود و افسوس می‌خورم. هر وقت فغانی را در بازی‌های بزرگ می‌بینم و در زیرنویس تلویزیون عنوان استرالیا می‌آید، من حسرت می‌خورم که چرا این عنوان هست و چرا فغانی به‌عنوان داور ایرانی معرفی نمی‌شود؛ دلیلش را واقعا متوجه نشدم و نفهمیدم و این موضوع اصلاً برایم قابل هضم نیست. ولی در رابطه با شخص خودم، گفته بودم که به خاطر مسائل تحصیلی خودم و بچه‌هایم می‌روم و برمی‌گردم و قصد مهاجرت هم ندارم و بعد از این‌که کارم تمام شد، برگشتم و در حوزه مدیریت فوتبال؛ چون بحث تحصیلاتم در آن حوزه بود و علاقمند بودم، ورود کردم و خیلی خوشحالم که در خدمت باشگاه بزرگ و خوب تراکتور بودم. دو فصل را به‌عنوان مدیر تیم در خدمت تیم بودم و با توجه به عنایتی که عزیزان داشتند، محبت و اعتمادی که به من داشتند، سپس به‌عنوان مدیرعامل در خدمت‌شان بودم و دو سال خیلی خوب و با خاطرات خوب را در تبریز داشتم.

تابناک: در مورد آقای سامان سلطانی هم صحبت می‌کنید. او یکی از استعداد‌ها و چهره‌های آینده‌دار داوری فوتبال کشورمان بود که مهاجرت کرد. یعنی نه فقط آقای فغانی، سایر کسانی که می‌توانند در آینده بیشتر نام ایران را پرآوازه کنند را به سادگی از دست می‌دهیم!

این موضوع دو بُعد دارد؛ یک بُعد شخصی دارد، یک بُعد فضای کاری‌شان. در مورد بحث کاری، متأسفانه ما بعضاً حمایت خوب و درستی از داوران‌مان و ورزشکاران‌مان نداشتیم و این باعث دلسردی‌شان شده است. من سامان سلطانی را جزو داوران بااستعداد فوتبال‌مان می‌دانم، داوری که از لحاظ استیل و تحصیلات جزو داوران خوب بود و وقتی که اینجا تلاش کرد تا مسیرش را بهتر ادامه دهد، یکسری چالش‌ها، عدم شایسته‌سالاری یا مسائلی از این دست را دید؛ شاید بگویم یک مقدار دلسردش کرد. این یک بُعد قضیه است، یک بُعد قضیه هم تصمیم‌گیری فردی خود افراد است. سامان با من صحبت کرد و من پیشنهادم به او این بود که این مسائل را تحمل کند، شما شایستگی‌ات ثابت‌شده است و ادامه بده و مطمئناً موفق می‌شوی؛ توصیه‌ام به ورزشکاران و داوران و عزیزانم این است که خیلی زود تصمیم نگیرند؛ جایگاه خوبی که دارند، فضایی که دارند، خدمت به کشورشان و موقعیت‌شان را به سادگی و احساسی ترک نکنند و مطالعه بیشتری کنند. قطعاً سامان سلطانی می‌توانست این‌جا موفق‌تر باشد. من این را به او صراحتاً گفتم و الان برایش آرزوی موفقیت می‌کنم و امیدوارم بتواند مسیری را که انتخاب کرده را با موفقیت طی کند، ولی تجربه ثابت کرده که اگر مسائل و مشکلاتی هست، اگر یک مقدار تحمل کنیم و از دریچه حل مسائل و از کانال درستش وارد شویم، حضورمان در تیم‌های خودمان و در مملکت خودمان می‌تواند خیلی مثمرثمرتر باشد؛ هم برای کشور و هم برای فرد.

تابناک: چه شد بعد از سال‌ها که رفتید و تحصیل کردید، یکباره ورود کردید به عرصه مدیریت فوتبال؟ در این بین ارتباط شما با باشگاه تراکتور چطور شکل گرفت؟

رشته تحصیلی من در مقطع کارشناسی، مهندسی عمران است، ولی در مقطع کارشناسی ارشد و ادامه تحصیلم در بحث مدیریت ورزشی بود، اما این‌که چرا تراکتور، دلیلش این بود که پیشنهادی را از طرف باشگاه تراکتور و آقای زنوزی دریافت کردم.

تابناک: از خود آقای زنوزی یا آقای نصیرزاده؟

آقای زنوزی؛ برای حضور در تراکتور به‌عنوان سرپرست تیم. به هرحال باشگاه تراکتور باشگاهی است که طرفداران بسیار پرشوری دارد و یک باشگاه بزرگ است و برای شروع کار برای من جذاب بود که بخواهم کارم را در آنجا استارت بزنم و یک تجربه خیلی خوب یک ساله‌ام را داشتم به‌عنوان سرپرست و مدیر که تجربیات زیادی هم پیدا کردم و بعد از اینکه پایان سرپرستی شد، توأم شد با زمانی که آقای زنوزی تصمیم گرفت تیم را واگذار کند و کل مجموعه تقریباً آماده می‌شدیم، برای رفتن و بعد از جلساتی که با مسئولان استان داشتند، دوباره تصمیم بر این شد که تیم‌داری را ادامه دهند. یک زمانی هم از زمان نقل‌وانتقالات و این چیز‌ها گذشته بود، آقای نصیرزاده هم آن موقع استعفا داده بود و از تیم جدا شده بود. هیأت مدیره و آقای زنوزی بنده را به‌عنوان سرپرست مدیرعاملی برای ادامه راه انتخاب کرد و چند ماه را به‌عنوان سرپرست در خدمت‌شان بودم و بعد هم به‌عنوان مدیرعامل مشغول شدم.

تابناک: این جدی‌ترین و اولین چالش مدیریتی شما در فوتبال ایران بود؛ چگونه گذشت؟

مدیریت در فوتبال ایران خیلی سخت است، به خاطر این‌که خیلی از ابزار‌ها را در اختیار نداری؛ خیلی از زیرساخت‌ها و سخت‌افزار‌ها برای شما فراهم نیست و شما در هر حوزه‌ای که نگاه کنید، دچار چالش هستید. فرض کنید در استادیوم وقتی نمی‌توانید یک فضای مناسبی را برای هوادارانت فراهم کنی، به‌عنوان یک مدیر باید جوابگوی آنها باشی، اما متأسفانه ما آن سخت‌افزار و آن ابزار مناسبی که بتوانیم یک فضای خوب را در اختیار هوادارمان بگذاریم، برایم فراهم نیست. در حوزه درآمدزایی به‌عنوان مدیر فقط نباید مدیر هزینه باشم، باید بتوانم یک درآمدزایی برای تیم انجام دهم و تیم را اداره کنم، اما متأسفانه تمام ابزار‌های درآمدزایی راهش برای منِ مدیر بسته است؛ عمده درآمد که حق پخش تلویزیونی است که ما امکانش را نداریم و به آن دسترسی نداریم، تبلیغات محیطی دور زمین است که آخرش می‌شود، یک چیزی هم به فدراسیون بدهکار می‌شویم، برند و حق کپی‌رایت است که فضایی برای حمایت اصلاً وجود ندارد، لباس خودمان هنوز بر تن خودمان نرفته، در بازار در حال پخش است و ابزاری از این دست. ما ابزاری که بخواهیم تولید سرمایه کنیم و بتوانیم برای تیم‌مان درآمدزایی کنیم را نداریم؛ این یک بحثش است. بحث دیگر هم بحث سخت‌افزار است که متأسفانه شاهد هستید که به هر حال دچار چالش‌هایی هستیم و این‌که بتوانیم آن فضا را به شکلی هدایت کنیم که هم خود باشگاه، هم مسئولان برگزاری و هم هوادار راحت و راضی باشند، متأسفانه فراهم نیست. در کنار این، موارد دیگری هم هست که در فوتبال ما هست.

تابناک: البته احتمالاً مدیرعامل باشگاه تراکتور باید دغدغه‌های کمتری داشته باشد. قرارداد شما هم دلاری بوده است؟

نه؛ باور کنید قرارداد من شاید از همه مدیران عامل باشگاه‌های دیگر کمتر بوده و ما برخلاف آن چیزی که از بیرون دیده می‌شود، در تراکتور پرداخت‌های آنچنانی صورت نمی‌گیرد.

تابناک: در بحث مدیریت یا بازیکنان؟

در کلیت تیم؛ در بخش بازیکنان هم نسبت به حوزه‌های دیگر ما پرداخت بهتری را داریم، ولی آن هم بسیار معقول و منطقی انجام می‌شود. تصور کنید ما سه بازیکن خارجی آوردیم که زیر یک میلیون دلار، قرارداد این سه بازیکن بود. در حالی که در همین فصل گذشته، بازیکنانی که حتی یک دقیقه بازی نکردند یا یک بازی کامل هم نکردند، با قراردادی بیشتر از مجموع بازیکنان ما در تیم‌های مختلف آمدند و رفتند و چون آن پول از جیب بیت‌المال درمی‌آید و، چون کسی خیلی دلش نمی‌سوزد، آن پول‌ها داده می‌شود، ولی این‌جا چون بخش خصوصی است، نسبت به پرداخت‌ها خیلی دقت نظر می‌شود و با دقت نظر و با حساب و کتاب بازیکن جذب می‌شود و پرداخت می‌شود.

تابناک: در بعضی از باشگاه‌های فوتبال ایران، چون از جیب‌شان هزینه نمی‌کنند، پرز شدن و بمب ترکاندن هم راحت است!

به هر حال همیشه که بحث اینکه جیب خودت نیست را که نباید در نظر داشت؛ شما نسبت به جامعه و نسبت به بیت‌المال یک مسئولیتی دارید. فرض کنید شما پول را بدون هیچ محدودیتی در اختیارتان بگذارند. واقعاً دل آدم می‌سوزد که یک فردی از خارج بیاید و یک میلیون دلار، دو میلیون دلار پول بگیرد، یک روز، دو روز، ۱۰ روز این‌جا باشد و هیچ فعالیتی هم نکند و برود. این واقعا آدم را ناراحت می‌کند و من نمی‌دانم تا چه موقع این روند ادامه پیدا خواهد کرد و چرا جلوی این اتفاقات گرفته نمی‌شود. ولی امیدوارم فوتبال ما به سمت حرفه‌ای‌شدن برود، اگر به سمت و سویی برود که مثل باشگاه‌های معتبر دنیا درآمدزایی‌اش مشخص باشد، هر کسی باید در قبال عملکرد خودش جوابگو باشد و دیگر این اتفاقات نخواهد افتاد.

تابناک: ما در بُعد ملی‌مان هم یک قرارداد بسیار خسارت‌بار داشتیم. آقای ویلموتس که آمد و شاید سنگین‌ترین غرامتی بود که ما به یک خارجی پرداخت کردیم و فکر می‌کنم نظارت عالی‌ای وجود ندارد که افراد را پاسخگو کند.

در ابتدای صحبت‌هایم اشاره کردم و گفتم که نهاد‌های نظارتی‌مان هستند که باید جدی‌تر وارد عمل شوند تا خیلی از مسائل در فوتبال حل شود. الان هم تأکید می‌کنم که تا عزم جدی برای این مسأله نباشد، این روند ادامه دارد و شما هر سال می‌بینید که این اتفاق دارد می‌افتد. سال گذشته افتاد، سال قبلش افتاد، سال‌های قبلش افتاد و مدام تکرار و تکرار؛ پول‌هایی که از جیب بیت‌المال درآمد و بدون هیچ بازگشتی، بدون هیچ ارزشی از این مملکت رفت و کسی هم پاسخگوی آن نبود.

تابناک: به هر حال چرخه‌ای است که فکر می‌کنم حتماً یکسری افراد در آن دارند منتفع می‌شوند. حالا اسمش را هرچه که بگذاریم؛ واسطه، ایجنت، دلال. حالا غیر از آن افراد رسمی که حرفه‌شان به صورت رسمی است. حتماً آن افراد منتفع می‌شوند و باعث یکسری اتفاقات اینچنینی هستند. به‌عنوان مدیرعامل یک باشگاه لیگ‌برتری این را قبول دارید؟

اگر منفعت نمی‌بردند که این اتفاق یک جا قطع می‌شد، این چرخه یک جا قطع می‌شد. قطعاً مطمئن باشید که افرادی دارند سود می‌برند و منفعت می‌برند و آنها هستند که کمک می‌کنند که این روند ادامه داشته باشد، ولی باید جلوی این افراد گرفته شود و فوتبال ما اگر به سمت و سوی درست نرود، به قهقرا خواهد رفت. ما همین الان داریم از فوتبال آسیا عقب می‌مانیم. شما فوتبال پایه‌مان را نگاه کنید؛ این پول‌ها و سرمایه‌هایی که می‌تواند صرف فوتبال پایه شود، باعث ارتقای آنها شود، ببینید به چه شکل دارد از بین می‌برد؛ قرارداد‌هایی که واقعاً معلوم نیست این عدد و رقم از کجا می‌آید و چطوری شکل می‌گیرد، به شکل مافیایی همینطوری رشد می‌کند. جلوی اینها باید گرفته شود، وگرنه فوتبال ما به عنوان یک فوتبال ورشکسته، چندصباحی دیگر هم به همین شکل ادامه خواهد یافت و نهایتاً از غافله فوتبال آسیا عقب خواهیم افتاد.‌

تابناک: نمی‌شود انکار کرد که ردپای تعدادی از مدیران و مربیان هم در این چرخه وجود دارد، وگرنه فکر نمی‌کنم یک قشری، یک بُعد این فوتبال به تنهایی بتواند چنین چرخه سودآوری را به فوتبال ما تحمیل کند.

وقتی چرخه بزرگ می‌شود، قطعاً آدم‌های زیادی هم دور و بر آن هستند. من حوزه کاری‌ام نیست که بخواهم در این رابطه نظر دهم، ولی قطعاً وقتی که به این ابعاد و به این بزرگی می‌رسد، افراد دخیل در آن زیاد هستند و آن دیگر پیگیری‌اش با متخصصان و نهاد‌های مربوطه است که باید مانع این کار شوند و جلویش را بگیرند.

تابناک: از سختی مدیریت در فوتبال ایران گفتید. داوری در فوتبال ایران سخت‌تر است یا مدیریت؟

حقیقتش هر دو اینها سخت است.

تابناک: کدام سخت‌تر است؟

هر کدام چالش‌های خودش را دارد و مقوله‌اش متفاوت است، ولی هر کدام سختی‌های خاص خودش را دارد و چالش‌های مختص خودش را دارد.

تابناک: برگردیم به تراکتوری که بعد از سال‌ها، بعد از دهه‌ها قهرمان شد و شما جزو مدیران عامل‌های فوتبال ایران هستید که الان توانستید قهرمانی را با تیم خودتان جشن بگیرید. چطور گذشت این سالی که منتج به قهرمانی تراکتور شد؟

خدا را شکر می‌کنم؛ به هر حال خستگی از تنمان در رفت وقتی که تیم قهرمان شد. این قهرمانی حاصل تلاش و زحمت یک کار گروهی بود و یک همدلی و اتحاد و وفاق خیلی خوبی شکل گرفت در مجموعه باشگاه، در بین اعضای باشگاه، کل استان، مسئولان استان، هواداران خوب‌مان و این همبستگی و اتحاد باعث شد که تیم خوب ما، تیم شایسته ما که واقعاً از نظر فنی هم نشان داد که شایسته قهرمانی است، به این جایگاه برسد.

تابناک: نقش هواداران و جو تبریز را چگونه دیدید؟

دوست‌داشتنی، بامعرفت و باتعصب؛ یعنی ما را هیچ کجا تنها نگذاشتند و ما بیرون خانه و داخل خانه همیشه مورد حمایت‌شان بودیم و حمایت‌شان باعث دلگرمی همه ما بود؛ مجموعه مدیریتی، بازیکنان، کادر فنی و ثابت کردند که واقعاً چقدر عاشق تیم‌شان هستند. جا دارد که ضمن این‌که این قهرمانی را خدمت‌شان تبریک بگویم، از آنها تشکر کنم به خاطر حمایت‌هایی که نسبت به ما داشتند. ما حتی بازی‌هایی که در خانه شکست خوردیم که بیشتر شکست‌هایمان داخل خانه بود، ولی باز مورد حمایت این عزیزان بودیم و نگذاشتند کوچک‌ترین حاشیه‌ای برای تیم درست شود و پشت تیم‌شان بودند که نهایتاً هم منجر شد به قهرمانی.

تابناک: به نظرم هیچ کارشناس و هوادار فوتبالی تردید ندارد که تراکتور مستحق قهرمانی بود به لحاظ فنی، اما یکسری اتفاقات هم افتاد که شائبه‌هایی ایجاد کرد؛ مثل پرونده علیرضا بیرانوند، مثل اتفاقاتی که در مورد شجاع خلیل‌زاده و در مواردی آقای خداداد عزیزی افتاد. شما چقدر این مسائل را قبول دارید و چطور می‌توانید به‌عنوان مدیر این باشگاه، افکارعمومی را قانع کنید که اینها تأثیری نداشته است؟

قطعاً تأثیری که نداشت. ما تابع قانون و تابع مقررات و ضوابط هستیم. بیشترین جرایم را کمیته انضباطی برای ما در نظر گرفت. شما بروید و بررسی کنید و ببینید هیچ باشگاهی به اندازه تراکتور امسال جریمه شده. ما از لحاظ مالی شاید باشگاه چهارم، پنجم ایران باشیم، از نظر هزینه. باشگاه‌های متمول‌تر از ما هم بوده‌اند، ولی ما یک باشگاه خصوصی هستیم و فکر می‌کنم بیشترین جریمه را هم پرداخت کردیم، در حالی که با آن تعداد تماشاگر؛ هیچ باشگاهی به اندازه ما امسال من فکر نمی‌کنم تماشاگر در بازی‌هایش حاضر شده باشند؛ بازی‌هایی که استادیوم فول بود، بیشتر از ظرفیت می‌آمد و کوچک‌ترین اتفاقی هم نمی‌افتاد. با این همه ما جریمه می‌شدیم؛ به خاطر فرض کنید یک بطری آب معدنی و یا به خاطر یک نور لیزر، ولی می‌رفتیم یک جایی باران بطری روی سرمان خالی می‌شد و می‌دیدیم جریمه‌اش به مراتب کمتر از جریمه‌های ما است. در رابطه با بحث آقای بیرانوند که یک بحث حقوقی بود؛ یک اختلاف حقوقی بین باشگاه تراکتور و باشگاه پرسپولیس. همانطور که بیان شد و مسئولان انضباطی مطرح کردند و خود بنده چند بار در این جلسات حاضر بودم، شما نگاه کنید، پرونده یک پرونده بسیار قطور است؛ چند صد صفحه، حجم پرونده است که در حال بررسی بوده؛ هر بار که پرونده رفته برای تصمیم‌گیری، موارد جدیدی مطرح شده، استعلام شده، کارشناسی شده، نسبت به کارشناسی‌اش اعتراض شده و روال حقوقی‌اش را دارد طی می‌کند.

من خودم پرونده‌ای حقوقی خارج از فوتبال دارم که الان چهار، پنج سال است که درگیرش هستم و این روند ادامه دارد. آن کسانی که مسائل حقوقی را پیگیری می‌کنند، می‌دانند که روال حقوقی اگر به چالش بخورد و به مشکل بخورد، روندش طولانی می‌شود؛ و آن هم جوابگویش ما نباید باشیم، جوابگویش باید فدراسیون فوتبال باشد، جوابگویش باید کمیته‌های استیناف و کمیته‌های مربوطه باشند و ما تابع هستیم و اگر به هر جمع‌بندی که رسیدند، نظرشان را اعلام می‌کنند و ما نهایتاً اگر نسبت به رأی اعتراض داشته باشیم، نسبت به رأی معترض می‌شویم و یا اگر شخصی باشد، خود آقای بیرانوند می‌تواند معترض شود و ما مسائل را به صورت کاملاً قانونی و قانونمند پیگیری کردیم و خواهیم کرد.

تابناک: به هر حال در میان تعدادی از مدیران باب است که برای به دست آوردن دل هوادار، یکسری موارد و نکات را می‌آیند و می‌گویند و بسطش می‌دهند به کلیت فوتبال؛ یا هوادار یک تیم دیگر و باشگاه دیگر که خود این موارد به حواشی دامن می‌زند. به نظر شما صحبت‌ها و مصاحبه‌های آقای خداداد عزیزی و آقای زنوزی دامن زد به این قضایا یا نه؟

قطعاً ما صحبت‌هایمان در چارچوب حمایت از منافع تیم‌مان بود و هیچ صحبت حاشیه‌ای که بخواهد فضا را به هم بزند یا فضا را ملتهب کند، چه از جانب آقای زنوزی، چه از جانب آقای خداداد عزیزی و چه از جانب هر کدام از دوستان‌مان نداشتیم. آقای خداداد عزیزی اگر مسأله‌ای را به‌عنوان سرپرست تیم مطرح کرد، در راستای اتفاقاتی بود که افتاد. مثلاً ما رفتیم در یک صحنه حساسی و VAR قطع شده؛ دو بار این اتفاق افتاده و دو تصمیم کاملاً متضاد گرفته شده؛ یک جا گل زدیم، VAR قطع شده و داور گفته، چون در گوشی به من گفته‌اند قبلش خطا شده، بدون اینکه تصویر را ببیند، گل ما را مردود می‌کند. یک جای دیگر اتفاق می‌افتد که صددرصد پنالتی بود و همه کارشناسان هم گفتند پنالتی بود، اتفاق می‌افتد در VAR به او اعلام پنالتی می‌کنند و چون تصویر ندارد، می‌گوید من نمی‌توانم. دو تصمیم کاملاً متضاد در یک صحنه. باید سرپرست تیم از حق تیمش دفاع کند.

تابناک: تقسیم وظایف در باشگاه تراکتور به لحاظ سطوح مدیریتی، متفاوت با باشگاه‌های دیگر است؟

آقای زنوزی خیلی در مسائل فوتبالی ورود نمی‌کنند. آقای زنوزی حوزه کاری‌شان خیلی گسترده است و واقعاً فرصت این را ندارد؛ با این‌که خیلی اطلاعات‌شان نسبت به مسائل فوتبالی بالاست، بسیار بالاست. ولی زمانی که ورود می‌کند هم واقعا یک کمکی است برای منِ مدیر است، چون ایشان یک شم مدیریتی خیلی خوبی دارند و نسبت به مسائل هم مشرف هستند و در جایگاه مالکیت باشگاه هم قرار دارند و بعضاً که ورود می‌کنند و راجع به مسائلی صحبت می‌کنند، در حوزه‌های کلان است که باید کار را پیش ببرند و کمک خواهد کرد؛ در مجموع، سیستم و روال مدیریتی باشگاه تراکتور، یک سیستم کاملاً مشخص و استاندارد است و آقای زنوزی در حوزه‌های فوتبالی هیچ وقت نه تمایلی دارد و نه ورود می‌کند و مسائل مربوط به تیم را واگذار می‌کند به هیأت مدیره و مدیر عامل که راجع به آنها تصمیم‌گیری کند. در رابطه با بحث صحبت آقای عزیزی هم گفتم که ایشان در حوزه کاری خودشان به‌عنوان سرپرست تیم، از منافع تیم دفاع می‌کند؛ هر جایی که لازم باشد.

تابناک: سعید مظفری‌زاده را همه یک فرد آرامی می‌شناسیم و در کنارش آقای خداداد عزیزی بود. فکر می‌کنم یک زوج موفقی بودید؟

آقای خداداد عزیزی یک بازیکن بزرگ و یک اسم بزرگی دارد؛ بهترین بازیکن فوتبال آسیا بوده، در فوتبال ما شناخته‌شده است و زبان رُکی هم دارد. ما با هم صحبت و مسائل را با همدیگر پیگیری می‌کردیم، ولی ایشان در حوزه کاری خودشان، هر جا که نیاز بود ورود کند و از حق و حقوق تیم دفاع کند، این کار را کرد و از منافع تیم دفاع کرد، وگرنه صحبت ایشان هیچ موقع صحبت شخصی نبود. با وجود این‌که اتفاقاتی که بعضاً در بعضی استادیوم‌ها پیش آمد، شخصی با ایشان برخورد کردند. افرادی بودند مثلاً که جایگاهشان نبود که کنار رختکن ما باشند، می‌آمدند، ایجاد حاشیه می‌کردند و درگیری شخصی ایجاد می‌کردند. علی‌رغم همه این مسائل، ایشان پیگیر منافع و حق و حقوق تیم بود.

تابناک: خداداد معتقد است که تیم‌ها نیازمند چنین کاراکتری است که بتواند جنگ و دعوا کند. فکر می‌کنید واقعاً همینطور است، یعنی موفقیت فوتبال ایران، نیازمند چنین افرادی هستند؟

اصلاً فوتبال، فضایی برای جنگ و دعوا نیست. فوتبال یک بستر است، یک فرصت مناسب برای این‌که افراد را کنار هم جمع کند، یک رفاقت، صمیمیت و رقابت سالم ایجاد کند و همه از آن لذت ببرند. اگر از مسیرش منحرف می‌شود، آن دست‌اندرکاران و مسئولان هستند که باید آسیب‌شناسی کنند و کار را به حوزه خودش برگردانند. اگر امروز یک باشگاه را می‌بینید که برای گرفتن حق و حقوقش باید فریاد بزند تا حقش پایمال نشود، این برمی‌گردد به برگزارکنندگان، این برمی‌گردد به متولیان. باید این را از آنها بخواهند که به سمتی ببرند که فوتبال روی ریل خودش قرار بگیرد و اگر امروز می‌بینیم این مسائل غالب و پررنگ‌تر است. ایراد از جای دیگری است و متأسفانه این مسیر، مسیر خوبی نیست و فوتبال ما را به یک هدف مشخص یا به یک جایگاه خوب نخواهد رساند. من فکر می‌کنم که فوتبال ما نیاز به یک جراحی اساسی دارد در تمام حوزه‌هایش و اگر به این مسیر خودش ادامه دهد، متأسفانه من آینده خوبی را برای این فوتبال نمی‌بینم.

ادامه دارد...