به گزارش همشهری‌آنلاین، تارنمای هیل نوشت که آمریکا در برابر یک حمله غافلگیرانه هسته‌ای بسیار آسیب‌پذیر بوده و چنین حمله‌ای، در صورت موفقیت، مانع از هرگونه اقدام تلافی‌جویانه واشنگتن شده و دست دشمنان این کشور را برای استفاده از سلاح‌های هسته‌ای باز می‌گذارد.
به گزارش ایرنا، در گزارش هیل آمده است: آمریکا به ناوگان کوچکی از هواپیماهای فرماندهی متکی است که مجهز به تجهیزات لازم برای فرماندهی نیروهای هسته‌ای آمریکا هنگام وقوع جنگ هستند. این هواپیماها به محض دریافت هشدار حمله قریب‌الوقوع به پرواز درآمده و تنها در صورتی دستور اقدام متقابل را صادر می‌کنند که بمب یا موشک هسته‌ای واقعاً به خاک آمریکا نزدیک شوند.
با این حال، چنین تدبیری در برابر موشک‌های مدرن مافوق‌صوت و موشک‌هایی که از زیردریایی پرتاب شده و قادرند در کمتر از ۱۵ دقیقه، یعنی مدت زمان لازم برای برخاستن هواپیمای فرماندهی از پایگاه و فرار از آن، آمریکا را هدف قرار دهند، ناکارآمد است.
از سوی دیگر، تجربه حملات اوکراین و اسرائیل به روسیه و ایران نشان داده که با حدود ۲۰ فروند ریز پرنده می‌توان این ناوگان را از پیش از اقدام عملیاتی ساقط و در نتیجه آمریکا را خلع سلاح و نابود کرد.
در ادامه این گزارش آمده است: شاید بزرگ‌ترین خطر برای هواپیماهای فرماندهی، ظهور سلاح‌های هسته‌ای مستقر در فضا، مانند سلاح‌های روسی باشد. چنین سلاح‌هایی ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها قبل از موعد مقرر، در قالب ماهواره‌های معمولی به مدار پرتاب شده و در زمان مقرر بر اهداف مورد نظر پرتاب شوند.
راه‌حل این مشکل بسیار ساده است: اگر نتوان امنیت تمامی پایگاه‌های فرماندهی زمینی را تأمین کرد، باید تعداد کافی هواپیما همیشه و به صورت ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته مشغول پرواز باشند. این سامانه که "هشدار هوایی" نامیده می‌شود، تا حد زیادی در برابر حمله غافلگیرانه مصون است، زیرا یافتن و نابودی هواپیمای در حال پرواز بسیار دشوارتر از هواپیمایی است که روی زمین پارک شده است.
از سال ۱۹۶۱میلادی که این راهکار برای نخستین بار معرفی شد، تا پایان جنگ سرد در سال ۱۹۹۰ که هشدار هوایی به هشدار زمینی کنونی تبدیل شد، یک هواپیمای فرماندهی همیشه بر فراز آمریکا مشغول پرواز بود.
اکنون این پرسش مطرح است که چرا هشدار هوایی که یک عملیات کاملاً دفاعی بوده و امنیت آمریکا را بسیار بیشتر از امروز تأمین کرده و هیچ کشوری را نیز تهدید نمی‌کرد، خاتمه یافت؟ حیرت‌انگیز است که هنوز هیچ پاسخ منطقی برای این پرسش ارائه نشده است.
به گزارش ایرنا، آمریکا در ششم و نهم اوت ۱۹۴۵ (۱۵ و ۱۸ مرداد ۱۳۲۴) بمب‌های اتمی خود را بر روی هیروشیما و ناگازاکی پرتاب کرد. این اولین باری بود که از سلاح‌های هسته‌ای در جنگ استفاده شد.
بر اساس گزارش های منتشر شده، حدود ۱۴۰ هزار نفر در هیروشیما و حدود ۷۴ هزار نفر در ناگازاکی بر اثر بمباران اتمی آمریکا کشته شدند. این آمار شامل خیل کسانی است که از انفجار اولیه جان سالم به در بردند اما بعدها به دلیل قرار گرفتن در معرض تشعشعات اتمی جان باختند.
مقام های آمریکایی در سال‌های اخیر در مراسم‌های یادبود ژاپن شرکت کردند اما واشنگتن هرگز بابت این حمله غیرانسانی عذرخواهی نکرده است.
چندی پیش تولسی گابارد رئیس سازمان اطلاعات ملی آمریکا در اظهاراتی نسبت به خطرات وقوع جنگ اتمی هشدار داد و تاکید کرد: امروز جهان بیش از هر زمان دیگری به آستانه نابودی هسته‌ای نزدیک شده است.
گابارد در سفر به هیروشیما، در پیامی ویدئویی در حساب کاربری خود در رسانه اجتماعی ایکس (توئیتر سابق) با اشاره به ویرانی ناشی از بمب اتمی در هیروشیما، گفت: بمبی که این شهر را نابود کرد در مقایسه با بمب‌های اتمی امروزی بسیار کوچک بود، یک سلاح اتمی امروز می‌تواند میلیون‌ها نفر را تنها در عرض چند دقیقه از میان ببرد.
