به گزارش "ورزش سه"، چند روز پس از رسمی شدن تمدید قرارداد شزنی با بارسلونا تا سال ۲۰۲۷، شبکه FootTruckTV گفتگویی با این بازیکن پخش کرد که  در آن درباره مسائل مختلفی از جمله حضورش در بارسلونا، رقابت با مارک آندره تراشتگن و لامین یامال صحبت کرد.

یامال: می‌دانید نظرم چیست؟ هرکسی مسیر خودش را دارد و تا این لحظه هیچ نشانه هشداردهنده‌ای نمی‌بینم. به‌ نظر من، نگرش او نسبت به فوتبال، نسبت به زندگی، چیزی است که او را به بازیکنی در این سطح تبدیل کرده است. و واقعیت این است که شما نمی‌توانید شخصیت یک نفر را تغییر بدهید.

مقایسه با نیمار: می‌گویند نیمار می‌توانست خیلی بیش‌تر در فوتبال به دست بیاورد اگر ذهنیت متفاوتی داشت. اما اگر او رویکردی متفاوت نسبت به فوتبال و زندگی داشت، دیگر همان نیماری نبود که نمایش درخشانی در زمین خلق می‌کند.

نحوه رفتار با یامال: فکر می‌کنم درباره شخصیت‌هایی از این دست، نباید بیش از اندازه محدودشان کنیم. باید اجازه داد از فوتبال لذت ببرند، چرا که این لذت فقط برای هم‌تیمی‌هایشان مسری نیست، بلکه الهام‌بخش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان خواهد بود. به‌ نظر من، مسئولیت اصلی بیشتر بر عهده اطرافیان لامین است تا خود او. او فقط ۱۷ سال دارد.

باید بدانید که این بازیکن هنوز دارد فوتبال خیابانی بازی می‌کند و فکر می‌کنم تا پایان دوران حرفه‌ای‌ فوتبالش هم همین‌طور باقی بماند. او توپ را می‌گیرد و در ذهنش می‌گوید: هاها! ببین! و شروع می‌کند به نمایشی تماشایی. حتی اگر یک پاس یا دریبل را خراب کند، هم خودش و هم مدافعی که روبرویش ایستاده می‌دانند که آن تنها خطای او بود. چون بلافاصله بعد از آن همان کار را ۱۰ بار پشت سر هم انجام می‌دهد و نمایشی چشم‌گیر خلق می‌کند.  شخصیت‌هایی مانند او هستند که باعث می‌شوند مردم عاشق فوتبال شوند.

تفاوت یوونتوس و بارسلونا: در یوونتوس، وقتی توپ را در اختیار داشتم و مدافع فقط پنج متر با من فاصله داشت، پشتش را به من می‌کرد یعنی نمی‌خواست توپ را دریافت کند. اما اینجا در بارسلونا، همه خواهان توپ هستند. پدری حتی وقتی هفت بازیکن دورش را گرفته‌اند، باز هم می‌خواهد توپ را بگیرد.

تراشتگن: این بازیکن مهارت‌های فوق‌العاده‌ای در بازی با پا دارد. وقتی در تمرین‌ها با هم پاس‌های بلند رد و بدل می‌کردیم، واقعاً شگفت‌انگیز بود. اما همان‌طور که گفتم، در این سیستم و با چنین بازیکنانی، نیازی به پاس‌های بلند نیست. فقط توپ را دریافت کن، پاس بده، و آنها می‌دانند چه کار باید بکنندو به همین سادگی.

ناراحتی از مارسینیاک به خاطر شکست برابر اینتر: هر کسی باید تبعات تصمیمات اشتباهش را بپذیرد. من دیگر با او صحبت نخواهم کرد. او کسی است که باید خودش را توجیه کند.

الگوهای ورزشی: الگوهای من؟ خیلی از ورزشکاران در کنترل احساسات حین مسابقه ویژگی مشترک دارند، به همین دلیل آنها را تحسین می‌کنم: مایکل جردن، راجر فدرر، تایگر وودز... این یک ویژگی روانی است.

سازگاری با شرایط بارسا: سازگاری؟ از یک طرف، جو رختکن پرنشاط بود، حتی با وجود این که در هفته‌های ابتدایی بازی نمی‌کردم. اما وقتی شروع به بازی و پیدا کردن ریتم کردم، آن حس فوق‌العاده را داشتم. این حس که واقعاً در کاری خوب هستی و انتظارات خودت را برآورده می‌کنی.