خدمت آقای تاجرنیا عرض می کنیم تغییر رفتار شخصی مانند ساپینتو ناممکن نیست ولی سخت است اما باشگاه استقلال، می تواند برای کنترل رفتار مربی پرتغالی، تمهیداتی در نظر بگیرد.
در دنیای فوتبال، مربیان یا بازیکنانی بودند که خوی سرکشی داشته و تا آخر فوتبال، این عادت همراه شان بود اما شدت رفتار های آنها در بعضی تیم ها کمتر و یا کنترل شده بود.
در این مورد می توانیم اریک کانتونا را مثال بزنیم؛ ستاره سابق تیم ملی فرانسه و یکی از عصیان گران لیگ فوتبال این کشور که در باشگاه های اوسر و مارسی هیچ‌کس از رفتارهای خشونت‌آمیز او در امان نبود؛ از داور بگیر تا بازیکن حریف، تماشاگر، مربی و حتی بازیکنان خودی اما همین ستاره غیر قابل کنترل، در سال‌های اول حضور در تیم منچستر یونایتد با تدابیر الکس فرگوسن، به یکی از آرام ترین بازیکنان تبدیل شد.
کانتونا سه سال با آرامش برای شیاطین سرخ، افتخار آفرید اما ۲۵ ژانویه ۱۹۹۵ روزی بود که اریک دوباره به جلد سابقش، برگشت. در ورزشگاه سلهرست کریستال پالاس، کانتونا با دریافت کارت قرمز هنگام خروج از زمین، توهین تماشاگر حریف را تاب نیاورد و با حرکت رزمی جواب او را داد.
هم دوره‌های کانتونا می گویند الکس برای مهار کردن غلیان وی، رویکردی متفاوت با رفتار در قبال دیگر بازیکنان، با او داشت.
ساپینتو هم در پرتغال و قبرس و دوره قبلی مربیگری در ایران، انواع محرومیت ها را تجربه کرده اما مدیران استقلال برای بالا بردن بازدهی او، باید ترمز عادت های او را بکشند.
اگر مدیران استقلال فکر می کنند، ساپینتو می تواند خودش را کنترل کند به بیراهه رفته اند. برای جلوگیری از واکنش های خشن مربی پرتغالی باید تدابیری اندیشید و گرنه تکرار حوادث دوره قبل، می تواند برای آبی ها به قیمت از دست رفتن جام ها و عناوین قهرمانی این فصل تمام شود.
کاش باشگاه استقلال، فردی را به عنوان سرپرست در اختیار داشت که قادر بود با کنترل نیمکت آبی ها، از محرومیت های گاه و بیگاه مربی پرتغالی و ضررهای وارده به تیم جلوگیری کند.
عبدالقادر پوزیده| باشگاه خبرنگاران آزاد
