تابناک: پی‌یر لوئیجی کولینا رئیس کمیته داوران فیفا گفت: «علیرضا فغانی و بقیه تیم داوری را انتخاب کردیم چون فکر می‌کنیم و متقاعد شده‌ایم که این بهترین تیم داوری برای قضاوت در دیدار فینال است.»
دیدار فینال جام جهانی باشگاه‌ها میان پاری‌سن‌ژرمن و چلسی، یکشنبه شب در استادیوم مت‌لایف برگزار می‌شود و برای ایرانی‌ها، علاوه بر تماشای ستاره‌های دو تیم بزرگ فوتبال اروپا، حضور یک نام دیگر هم قابل‌توجه و لذتبخش است.
با اعلام فیفا علیرضا فغانی، داور بین‌المللی ایرانی به نمایندگی از فدراسیون فوتبال استرالیا، این دیدار را قضاوت خواهد کرد. انتخاب فغانی برای دیدار فینال، مؤید جایگاه او در سطح بالای داوری فوتبال دنیاست و از سویی فیفا برای این دوره جام جهانی باشگاه‌ها که برای نخستین‌بار با فرمت جدید برگزار شد، سنگ‌تمام گذاشت و تبلیغات زیادی انجام داد و برایش اهمیت ویژه‌ای دارد که همه‌چیز به بهترین نحو انجام شود.
علیرضا فغانی در این دوره از مسابقات دیدارهای الاهلی - اینترمیامی، بایرن مونیخ - بوکاجونیورز و پالمیراس - چلسی را داوری کرده و حالا سوت مهم‌ترین دیدار، یعنی فینال در دستان اوست که داورانی از استرالیا و آرژانتین او را در قضاوت این بازی کمک خواهند کرد.
فغانی در گفت‌وگو با سایت رسمی فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) در این‌باره گفت: «پیش از هرچیز، باید احساساتم را ابراز کنم. این اولین دوره جام‌جهانی باشگاه‌ها -با فرمت ۳۲ تیمی- بوده و واقعاً مایه افتخار است که بخشی از این تورنمنت مهم فیفا هستم. در واقع احساس خیلی خوبی دارم. ۴۷ سال دارم و این یکی از آخرین تورنمنت‌های من خواهد بود. واقعاً خوشحالم که بخشی از مسابقات جام جهانی باشگاه‌ها هستم و سعی می‌کنم از هر لحظه از آن لذت ببرم. هیچ چیز برای ما غافلگیرکننده نیست، چون روی هر جنبه‌ای کار کرده‌ایم، بنابراین بازی خوبی از هر دو تیم خواهد بود و تلاش می‌کنیم بهترین عملکرد خود را ارائه دهیم و بهترین تیم در بازی فینال باشیم.»
در این میان صحبت‌های رئیس کمیته داوران فیفا از اهمیت خاصی برخوردار است. پی‌یر لوئیجی کولینا با اشاره به اینکه علیرضا فغانی از میان مجموعه‌ای برجسته از داوران جام جهانی باشگاه‌ها برای قضاوت در دیدار فینال انتخاب شد، اظهار داشت: «برای انتخاب داور فینال مسابقات، همیشه چند عامل را در نظر می‌گیریم، از جمله عملکرد داوران در طول رقابت‌ها. آنها واقعاً ما را در موقعیت بسیار سختی قرار دادند چون داوران زیادی بودند که شایستگی قضاوت در دیدار فینال را داشتند. علیرضا فغانی و بقیه تیم داوری را انتخاب کردیم چون فکر می‌کنیم و متقاعد شده‌ایم که این بهترین تیم داوری برای قضاوت در دیدار فینال است.»
در واقع این انتخاب، افتخاری دیگر برای نامی است که چند سال پیش به وسیله رئیس معزول کمیته داوران، مجبور شد فعالیت‌های خود را با نام و پرچم استرالیا ادامه دهد. رئیسی که برخلاف فغانی، عاقبت خوبی نداشت؛ همان کسی که به بهانه جوان‌گرایی، بهترین و نامدارترین داور ایران را از لیست الیت کنار گذاشت. سعید مظفری‌زاده چندی پیش در بخشی از مصاحبه خود با تابناک، گفت: «تا جایی که در جریان هستم، آقای فغانی قبل از اینکه بحث حضورش در لیست داوران استرالیا باشد، خیلی مایل و علاقمند بود که تا پایان دوره داوری‌اش تحت عنوان داور بین‌المللی در لیست داوری ما باشد. این دیگر انتخاب مسئولان داوری ما بود و برای من واقعاً علامت سؤال است که ما چطوری یک سرمایه اینچنینی را که می‌توانست افتخار باشد برای کشورمان، برای نام کشورمان و برای پرچم کشورمان، با دست خودمان هُلش دادیم و گفتیم ما شما را نمی‌خواهیم، برو زیر یک پرچم دیگر و قضاوت کن. این را باید مسئولانی که این تصمیم را گرفته‌اند، جوابگو باشند. مسئولان کمیته داوران باید بگویند واقعاً دلیل‌شان برای این مسأله چه بوده است. من نمی‌دانم که واقعاً دلیل‌شان برای این مسأله چه بود و افسوس می‌خورم. هر وقت فغانی را در بازی‌های بزرگ می‌بینم و در زیرنویس تلویزیون عنوان استرالیا می‌آید، من حسرت می‌خورم که چرا این عنوان هست و چرا فغانی به‌عنوان داور ایرانی معرفی نمی‌شود؛ دلیلش را واقعاً متوجه نشدم و نفهمیدم و این موضوع اصلاً برایم قابل هضم نیست.»
چند سال از این تصمیم عجیب و آسیب‌زا می‌گذرد و همچنان برای اهالی فوتبال سؤال است که مسئولان مربوطه انتقام چه چیزی را می‌خواستند بگیرند؟ اصلاً از چه کسی می‌خواستند انتقام بگیرند؟ از فغانی یا از داوری و فوتبال ایران؟ چرا هیچگاه پاسخ روشنی به سؤال و ابهام کارشناسان و افکارعمومی در این زمینه داده نمی‌شود! به راستی این چه نوع و نحوه مدیریتی است که دافعه را بر جاذبه ترجیح می‌دهد و میان معدود شاخص‌ها و چهره‌های خوشنام و بین‌المللی فوتبال‌مان با نام و پرچم ایران، فاصله می‌اندازد.
داوری که بدون تردید پس از بازنشستگی‌اش هم جایگاه معتبری در فیفا خواهد داشت و در صورت تمایل شخصی و حمایت‌های لازم می‌تواند صاحب جایگاهی رسمی در ای‌اف‌سی و حتی فیفا شود. باورکردنی و قابل‌هضم نیست که اینچنین ساده و فارغ از هر نوع دوراندیشی، قید مهم‌ترین و موفق‌ترین داور تاریخ فوتبال ایران زده شود. آن‌هم در سال‌هایی که فوتبال ایران در این بخش با خلاء بزرگی مواجه است و حتی تعداد داوران «ملی» استاندارد هم کمتر از تعداد انگشتان یک دست است. امشب علیرضا فغانی را در یکی از فینال‌های مهم فوتبال باشگاهی دنیا از قاب تلویزیون می‌بینیم و احتمالاً خیلی از ایرانی‌ها حس غریبی خواهند داشت؛ خوشحالی و حسرت، افتخار و سرخوردگی!
