عصر ایران - در سال ۱۹۷۹، زمانی که نام‌هایی چون مارانلو (مقر فراری) و سنت‌آگاتا (مقر لامبورگینی) در صنعت خودرو می‌درخشیدند، شهر ناپیر در نیوزلند شاهد تولد سوپراسپرت بومی خود با نام اسکارتوس ۴۰۰ بود.
این خودرو که توسط گراهام راس، یک نجار با اشتیاق فراوان به سرعت (و نیاز به فضای کافی برای فرزندانش) طراحی شد، یک کوپه ۲+۲ دست‌ساز از جنس فایبرگلاس بود. قلب تپنده این خودرو را یک موتور ۴.۴ لیتری V8 برگرفته از لی‌لند P76 تشکیل می‌داد.
هدف اصلی از ساخت اسکارتوس، خلق یک سوپراسپرت خانوادگی بود که بتوان از آن به صورت روزمره استفاده کرد. نتیجه، خودرویی با طراحی گوه شکل بود که گویی از یک فیلم علمی-تخیلی دهه ۷۰ به دنیای واقعی آمده است.
اما این پروژه جاه‌طلبانه با چالش‌های بزرگی روبه‌رو شد. به دلیل مالیات‌های بسیار بالای اعمال شده بر خودروهای V8 در نیوزلند (که تا ۶۰ درصد می‌رسید)، هزینه نهایی اسکارتوس ۴۰۰ سر به فلک کشید و تقریباً به اندازه قیمت یک خانه تمام می‌شد. همین امر توضیح می‌دهد که چرا تنها هشت دستگاه از این خودرو تولید شد.
اسکارتوس ۴۰۰، چه یک گوهر نایاب باشد و چه یک پدیده عجیب و غریب باشکوه، بی‌شک نشان‌دهنده تلاشی شیرین برای ورود به عرصه ساخت سوپراسپرت‌ها در آن دوران است.
