روزنامه جوان در یادداشتی با عنوان «خشم‌هایی که جان می‌گیرد» حادثه قتل یک کارمند رسمی فرودگاه امام به دست کارمند پیمانی را نه فقط یک پرونده جنایی، بلکه نماد «فروپاشی اجتماعی در نتیجه بی‌توجهی به کرامت انسانی» توصیف کرده است.
در بخشی از این یادداشت آمده: «در این پرونده مرتکب مثل کسانی که از امنیت شغلی بهره‌مند هستند، خواسته‌ای جز امنیت شغلی نداشته است... تلاش کرده دیده و شنیده شود، اما در ساختار ناکارآمد به جای دیده شدن تحقیر شده است.»
به نوشته جوان، این قتل نتیجه سال‌ها تأخیر در پرداخت حقوق، کاهش درآمد، نبود حمایت سازمانی و بی‌پاسخ ماندن مطالبات کارگر بوده است. نویسنده تأکید می‌کند که این خشم در یک لحظه فوران کرده، اما زمینه‌اش در سال‌های بی‌توجهی انباشته شده است.
این روزنامه با اشاره به نمونه‌ای مشابه در اداره بنیاد مستضعفان ایلام در سه سال قبل، یادآور شده که آنجا نیز کارمندی «در نتیجه رفتار‌های تحقیرآمیز و تنزل جایگاه» دست به گروگانگیری زد و چهار نفر را کشت و سپس خودکشی کرد.
روزنامه جوان نوشت: «در چنین پرونده‌هایی ما با یک موضوع امنیتی روبه‌رو نیستیم، بلکه با فاجعه‌ای انسانی مواجهیم که در آن بی‌عدالتی و نبود حمایت شغلی منجر به یک انفجار می‌شود.»
«جوان» نوشته که سیستم اداری کشور در مدیریت منابع انسانی «با مفهوم کرامت انسانی بیگانه است» و هشدار داده: «تا زمانی که حقوق کارگران و کارمندان تضییع می‌شود، باید منتظر بود خشم فروخورده یکی از همین تحقیرشدگان ماشه اسلحه یا ضامن نارنجکی را بکشد.»
در پایان یادداشت تأکید شده است که این خشم‌ها پیش از انفجار هشدار می‌دهند، اما مسئولان نه می‌بینند، نه می‌شنوند، نه واکنش نشان می‌دهند. به تعبیر نویسنده: «فراموش نکنیم، پیش از آنکه خشونت سر برآورد، بار‌ها هشدار می‌دهد؛ تنها کافی است ببینیم، بشنویم و واکنش مناسبی نشان دهیم.»
