به گزارش خبرآنلاین به نقل از هم میهن، نشریه نشنال اینترست نوشت: روسیه از طریق تعامل با طالبان می‌خواهد منافع خود را در آسیای میانه و آسیای جنوبی تضمین کند، در مقابل نفوذ غرب ایستادگی کند و منطقه‌ای را که مدت‌هاست دچار افراطی‌گری و بی‌ثباتی است به ثبات برساند. از زمان عقب‌نشینی آمریکا از افغانستان در سال ۲۰۲۱، روسیه به دنبال پرکردن این خلأ بود تا خود را به عنوان بازیگری کلیدی در امنیت منطقه مطرح کند.
روسیه همچنین می‌تواند یک ابتکار منطقه‌ای مبارزه با تروریسم ایجاد کند که افغانستان در کانون آن قرار داشته‌باشد. هرچند کشورهای منطقه آسیای میانه، به جز تاجیکستان، هنوز حکومت طالبان را رسماً نپذیرفته‌اند، اما آنها هم به دلیل نگرانی مشترک از تروریسم و افراطی‌گری واقعیت سیاسی جاری در افغانستان را پذیرفته‌اند. افغانستان در عین حال پلی میان آسیای میانه و جنوب آسیا است که می‌تواند به صورت بالقوه مرکزی برای تجارت و انرژی با جنوب آسیا باشد. چین و روسیه در حوزه‌های مختلف سرمایه‌گذاری فرصت‌های زیادی در افغانستان می‌بینند. قدرت‌های غربی از روسیه به خاطر این اقدام انتقاد کرده‌اند، اما با توجه به سرعت شناسایی حکومت جدید سوریه توسط غرب، این انتقادها که عمدتاً جنبه اخلاقی دارند، ریاکارانه به نظر می‌رسند.
برای غرب، معیارهای پذیرش احمدالشرع، رئیس‌جمهور انتقالی روسیه که سابقه همکاری با القاعده دارد، بسیار پایین‌تر بود. دونالد ترامپ و امانوئل مکرون، رؤسای جمهوری آمریکا و فرانسه با او دیدار کردند؛ آن هم در حالی که همچنان گزارش‌های معتبر از حمله به کلیساها و بدرفتاری با زنان علوی توسط شبه‌نظامیان افراطی سنی وجود دارد. حکومت جدید سوریه هیچ اقدامی برای متوقف کردن این اقدامات انجام نداده‌است. رفتار دوگانه غرب با سوریه افغانستان، باعث شده‌است که مسکو بهتر بتواند چهره خود را به عنوان یک بازیگر عملگرا و منطقی بازنمایی کند اما روابط مسکو با کابل بدون مخاطره نیست. طالبان به شدت ملی‌گرا است و ریشه در هویت پشتون دارد و به سادگی تسلیم هیچ قدرت خارجی، از جمله روسیه نخواهد شد.
آنها رابطه با مسکو را به عنوان یک رشته از سیاست خارجی متنوع خود می‌دانند که با روابط‌شان با چین، ایران، آسیای میانه و خلیج فارس متوازن شده‌است و در آینده ممکن است برای توازن بیشتر با آمریکا و اتحادیه اروپا هم وارد رابطه شوند. اما در حال حاضر، منافع استراتژیک این رابطه برای کرملین از مخاطرات آن بیشتر است. روسیه با شناسایی طالبان، جای پای خود را در آسیای میانه و آسیای جنوبی تقویت کرده‌است و سلطه دیپلماتیک غربی را به چالش کشیده‌است و در عین حال خود را به عنوان یک عامل تعیین‌کننده در معادله‌های قدرت در منطقه‌ای مطرح کرده‌است که آمریکا از آنجا عقب‌نشینی کرد.
23302
