محققان دریافته‌اند که فراگیری و نواختن ساز موسیقی می‌تواند به محافظت از مغز انسان در برابر پیری کمک کند.
بر اساس مطالعه‌ای که در مجله PLOS Biology منتشر شده، افراد مسن با آموزش طولانی‌مدت موسیقی در درک گفتار در محیط‌های پرسروصدا عملکرد بهتری از خود نشان دادند و الگوهای اتصال عصبی در مغزشان به الگوهای افراد جوان‌تر نزدیک‌تر بود.
پژوهشگران آکادمی تحقیقات و آموزش Baycrest کانادا و آکادمی علوم چین از اسکن‌های fMRI برای مقایسه فعالیت مغزی در ۲۵ فرد مسن نوازنده، ۲۵ فرد مسن غیر نوازنده و ۲۴ فرد جوان غیر نوازنده کمک گرفتند. در این آزمایش از شرکت‌کنندگان خواسته شد هجاهایی را که توسط نویز پس‌زمینه پوشانده شده بودند شناسایی کنند. انجام این کار معمولاً با افزایش سن دشوارتر می‌شود.
درحالی‌که افراد مسن غیر نوازنده افزایش معمول فعالیت و اتصالات عصبی مرتبط با سن را نشان دادند که نشانه‌ای از تلاش بیشتر مغز برای جبران افت عملکرد است، افراد مسن نوازنده الگویی شبیه به جوانان را حفظ کرده بودند. این مطالعه نشان داد که قدرت اتصالات در برخی شبکه‌های مغزی با عملکرد بهتر در وظیفه شناسایی گفتار در محیط نویزآلود نیز مرتبط است.
یافته‌های جدید محققان از آنچه آنها Hold-Back Upregulation می‌نامند حمایت می‌کند. این حالت زمانی رخ می‌دهد که ذخیره شناختی ایجادشده از طریق آموزش موسیقی به مغز کمک می‌کند به‌جای آنکه صرفاً برای جبران کاهش عملکرد تلاش کند، ویژگی‌های عملکردی جوان‌تر خود را حفظ نماید.
دکتر «یی دو»، نویسنده همکار این مطالعه، گفت: «همان‌طور که یک ساز خوش کوک نیازی به نواخته شدن با صدای بلندتر برای شنیده شدن ندارد، مغز نوازندگان مسن نیز به لطف سال‌ها تمرین، همچنان به‌خوبی تنظیم و هماهنگ باقی می‌ماند.»
محققان همچنین اعلام کردند که اگرچه این مطالعه نمی‌تواند رابطه علت‌ومعلولی را ثابت کند، اما شواهد فزاینده‌ای را نشان می‌دهد که انتخاب‌های مثبت در سبک زندگی، مانند آموزش موسیقی، تحصیلات عالی و دوزبانه بودن، می‌توانند به مغز در مقابله بهتر با روند پیری کمک کنند.
