طبق گزارش مجله میلیتاری واچ، در شب حمله ایران به قطر، یک موشک بالستیک فاتح-۳۱۳ ایرانی از سامانههای دفاع موشکی پاتریوت عبور کرد و به پایگاه هوایی العدید، مقر فرماندهی آمریکا در خاورمیانه، برخورد کرد.
پنتاگون اذعان کرد که این حمله یک سیستم ارتباطی حیاتی نیروی هوایی ایالات متحده به ارزش ۱۵ میلیون دلار را نابود کرده است.
در واقع، پنتاگون تأیید کرده است که یک موشک بالستیک ایرانی در جریان حملهای در ۲۳ ژوئن با موفقیت به پایگاه هوایی العدید در قطر برخورد کرده است، که با ستایش قبلی مقامات دفاعی از موفقیت سامانههای پدافند هوایی پاتریوت MIM-104 ارتش ایالات متحده و نیروی هوایی قطر در محافظت از این تأسیسات مغایرت دارد.
اما شکست بزرگ پاتریوت چگونه شکل گرفت؟
در واقع در این حمله ۸۰ میلیون دلار هدر رفت. یعنی ۲۰ موشک پاتریوت به ارزش هر کدام ۴ میلیون دلار پرتاب شد اما نتوانستند یک موشک قدیمی ایرانی را رهگیری کنند.
سابقه پاتریوت
این سیستم در سال ۲۰۱۷ در عربستان سعودی شکست خورد و اکنون در اوکراین در برابر موشک اسکندر-ام روسیه که از نظر مانورپذیری برتر از پاتریوت است و تقلید از آن دشوار است، شکست خورده محسوب میشود.
کمبود شدید ذخایر موشکی
ذخایر موشکهای رهگیر ایالات متحده و متحدانش تنها کفاف ۲۵٪ از حداقل مورد نیاز را میدهد و از این بابت دچار کمبود شدید شده است.
پاتریوت، که زمانی اوج دفاع هوایی ایالات متحده بود، اکنون زیر سوال رفته و با افزایش هزینهها، کاهش ذخایر موشکی و شکستهای واقعی این سامانه، به یک حلقه ضعیف برای واشنگتن و متحدانش تبدیل شده است.
موشک فاتح - ۳۱۳
موشک فاتح - ۳۱۳ یک موشک بالستیک کوتاهبرد با سوخت جامد مرکب است که در ۳۱ مرداد ۱۳۹۴ توسط ایران رونمایی شد. این موشک، نسل جدید خانواده موشکهای فاتح است و نسبت به موشک فاتح ۱۱۰ دارای بدنهای سبکتر، پیشرانهای پیشرفتهتر و دارای برد و دقت بیشتری میباشد.
در جریان عملیات “شهید سلیمانی” علیه پایگاه آمریکا در عین الاسد عراق، از این موشک استفاده شد و دقت بسیار بالای این موشک به اثبات رسید. موشک فاتح-۳۱۳ با حداکثر خطای ۳ متر جزء یکی از بهترین موشکهای نقطهزن ایرانی و جهان محسوب میشود.
در این موشک، با استفاده از ناوبری اینرسی پیشرفتهتر و احتمالا با تلفیق آن با ناوبری ماهوارهای، نوعی از هدایت پایانه به دست آمده است که قابلیت هدایت موشک فاتح-۳۱۳ تا لحظه آخر را فراهم کرده است.
فاتح-۳۱۳ از لحاظ طول و قطر تقریبا مشابه موشک فاتح-۱۱۰ است؛ اما بهرهگیری از سیستم پیشران جدید با توان تولید نیروی بیشتر، باعث افزایش برد موشک از ۲۰۰ کیلومتر به ۵۰۰ کیلومتر شده است. این موشک بر خلاف موشک فاتح-۱۱۰ که از سوخت جامد استفاده میکند، از “سوخت جامد مرکب” بهره میبرد. استفاده از سوخت جامد مرکب باعث کارایی بهتر سوخت، ایمنی بیشتر و پایداری بیشتر موشک در حین پرواز میشود.