به گزارش بهداشت نیوز، بیماری ویلسون یک اختلال ژنتیکی نادر است که در آن بدن قادر به دفع مس اضافی نیست و این فلز در کبد، مغز و سایر اندام ها تجمع می یابد؛ تغذیه درمانی به عنوان بخش مکمل درمان دارویی، نقش حیاتی در کنترل این بیماری ایفا می کند.
اصول پایه تغذیه در ویلسون
کاهش دریافت مس (کمتر از 1 میلی گرم در روز)
افزایش دفع مس از طریق مواد غذایی
پرهیز از غذاهای غنی از مس
تامین نیازهای تغذیه ای بدون تحمیل بار اضافی به بدن
غذاهای ممنوعه (پُر مس)
جگر و احشای حیوانی: بالاترین میزان مس را دارند
غذاهای دریایی: صدف، میگو، ماهی های چرب
آجیل و دانه ها: بادام، گردو، تخمه کدو
شکلات تلخ و کاکائو
قارچ و عدس
غلات کامل: سبوس گندم، جو دوسر
غذاهای مجاز (کم مس)
پروتئین های کم مس: مرغ، بوقلمون، تخم مرغ
سبزیجات: هویج، کاهو، خیار، کدو سبز
میوه‌ها: سیب، موز، گلابی، هندوانه
نشاسته ها: برنج سفید، نان سفید، سیب زمینی
لبنیات: شیر، پنیر، ماست (به دفع مس کمک می کنند)
راهکارهای عملی برای کاهش جذب مس
خودداری استفاده از ظروف مسی در پُخت و پَز
آب سنجی: بررسی میزان مس در آب آشامیدنی
مصرف همزمان غذاهای حاوی روی (مانند تخم مرغ) که جذب مس را کاهش می دهد
پرهیز از مصرف غذاهای اسیدی که در ظروف مسی تهیه شده اند
نقش مکمل ها
روی: با مهار جذب مس در روده عمل می کند
ویتامین E: به عنوان آنتی اکسیدان برای محافظت کبد
ویتامین B6: در صورت مصرف پنیسیلامین تجویز می شود
نکات مهم
آب آشامیدنی باید از نظر محتوای مس بررسی شود
مصرف نمک باید متعادل باشد
پیگیری منظم سطح مس خون ضروری است
ترکیب درمان دارویی با رژیم غذایی بهترین نتایج را دارد
جمع بندی
تغذیه درمانی در بیماری ویلسون نیاز به نظم و دقت دارد؛ با رعایت رژیم کم مس و مصرف منظم داروها، می توان از عوارض جدی این بیماری جلوگیری کرد؛ مشاوره منظم با متخصص تغذیه و گوارش برای تنظیم برنامه غذایی شخصی سازی شده ضروری است.
«صبا خطاپوش» کارشناس ارشد تغذیه بالینی دانشکده تغذیه و علوم غذایی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
