عصر ایران؛ سروش بامداد- وقتی خبر برگزاری نماز جمعۀ فردای تهران به امامت شیخ کاظم صدیقی صدای مجری برنامۀ تلویزیونی "ثریا" را هم درآورده یعنی قضیه برای "خودشان" هم قابل هضم نیست و گرنه در بیرون از این دایره شیخ کاظم صدیقی شاید تفاوتی با سید احمد خاتمی نداشته باشد تا آرزو کنند این نیاید و آن بیاید.
چون آقای صدیقی به خاطر آن که می‌داند زیر ذره‌بین است وارد مقولات و معقولات نمی‌شود و نزد عده‌ای نه یادآور یک شخصیت سیاسی یا قضایی سابق یا رییس عالی ستاد امر به معروف و نهی از منکر که "روضه‌خوان" است به همان معنی سنتی و مصطلح و غیر تحقیرآمیز کلمه. روضه‌ای می‌خواند و می‌گرید و می‌گریاند و فاقد تحلیل سیاسی است اگرچه از سفرۀ قدرت بهره‌ها برده است و دور از آن نیست.
محسن مقصودی نوشته است:" ای کاش حاج‌آقا همچنان بر نظر یک ماه و اندی پیش خود می‌ماندند و فعلا اقامۀ جمعه نمی‌کردند. در شرایط جنگی فضای سیاسی رسانه‌ای کشور نیاز به آرامش دارد. برای این اتحاد و هم‌دلی خون‌های زیادی تقدیم شد. اگر به هر دلیلی افکار عمومی پذیرش ندارد و سؤال در ذهن دارد شما هم فعلاً بر کنید."
اشارۀ مجری برنامۀ ثریا به توییت چندی قبل عزت‌الله ضرغامی است که نوشته بود: "امروز مهمان جناب آقای صدیقی بودم. خدمت‌شان پیشنهاد دادم تا تعیین تکلیف پروندۀ قضایی فرزندشان اقامۀ امامت جمعه نکنند. خودشان هم چنین نظری داشتند."
توجیه او احتمالاً این خواهد بود که سخن‌گوی قوه قضاییه اعلام کرده در پروندۀ پسرم من تقصیری ندارم و به آقای ضرغامی نگفتم هرگز بلکه تا تعیین تکلیف و این هم تعیین تکلیف.
البته اهل فن می‌دانند که معیار حکم قضایی است و سخن‌گوی قوه از صدور حکم خبر نداد کما این که قبلا گفته شده بود بابک زنجانی تصفیه و تسویه کرده (بدهی‌ها را پرداخته) اما مدیر کل روابط عمومی بانک مرکزی از او به عنوان ابربدهکار و کلاه‌بردار یاد کرده است.
سؤال این است که آیا مراحل قضایی تمام شده و آقای صدیقی کاملا تبرئه شده است؟ در این حالت هم باز جای این پرسش هست که اگر فرزند او نبود باز می‌توانست چنین دست‌درازی‌یی داشته باشد؟
نکتۀ اصلی همان است که در توییت مجری هم آمده: افکار عمومی پذیرا نیست ولی شاید می‌خواهند همین پیام را منتقل کنند که به افکار عمومی وقعی نمی‌نهیم.
کمترین زیان برای اهل نماز جمعه این است که آنان را به تردید اندازد و لابد این هم مهم نبوده است.
یک احتمال دیگر را هم باید در نظر گرفت و آن هم این که آقای صدیقی به اعتبار مناصبی که در جاهای مختلف و خصوصا ستاد امر به معروف داشته شبکه‌ای در اختیار دارد که تحت نفوذ او هستند و برای رفتن یا نرفتن اجازه نمی‌گیرد و خود را در جایگاهی بالاتر از آقای حاج علی اکبری می‌داند و تصمیم خود به حضور را به اطلاع او رسانده است نه آن که منتظر باشد تا به او بگوند برو یا نرو.
با این اوصاف حضور او محسناتی هم دارد. سخنان عامیانه می‌گوید و کاری به مذاکره با آمریکا و پهپاد روی ناف ترامپ یا حجاب زنان یا مصاحبه پزشکیان با تاکر کارلسن ندارد. اشکی می‌ریزد و اشکی می‌گیرد و خلاص.
اگر سابقه مبارزاتی داشت می‌شد انتظار شجاعت داشت تا یک بار برای همیشه ماوقع را توضیح دهد ولی اهل صراحت‌هایی از این دست نیست ولی اگر سه کار انجام دهد مزید امتنان است:
اول این که توضیح دهد قصد لج‌بازی ندارد زیرا برخی این گونه تصور می‌کنند چون می‌دانند به حضور او حساس شده‌اند به عمد باز هم آمده.
احتمالا در خانواده کودکان یا پیرانی دیده‌اید که توصیه می‌شوند سخنی نگویند یا کاری انجام ندهند و به عکس آن کار را انجام می‌دهند تا به توصیه کننده دهن‌کجی کرده باشند.
دوم: هر چند توصیه به تقوا از الزامات نماز جمعه است اما وقتی دیگران را به تقوا توصیه می‌کند با صدایی بسیار آرام بگوید ولو شنیده نشود. در حد همان که اقتضای نماز است ولی خودش را با صدای بلند به تقوا توصیه کند.
سوم این که چون یک خطبه غیر سیاسی و بیشتر تعلیماتی است و خطبه دوم سیاسی در خطبه اول در باب تربیت فرزند سخن بگوید و لزوم پاس‌داری از اموال عمومی.
