طبق تحلیل‌های جدید، اینترنت ماهواره‌ای استارلینک پارادوکس عجیبی دارد: با افزایش محبوبیت این سرویس، عملکرد آن برای کاربران ضعیف‌تر می‌شود. کارشناسان «نقطه بحرانی» این شبکه را تخمین زده‌اند و نشان دادند که با رسیدن به تنها ۳ کاربر در هر کیلومترمربع، سرعت اینترنت می‌تواند به زیر استانداردها سقوط کند و حتی غیرقابل استفاده شود. این یافته‌ها، بحث‌های جدی را درباره تخصیص یارانه‌های چند میلیارد دلاری دولت به این فناوری برانگیخته است.
سرویس اینترنت ماهواره‌ای استارلینک، محصول شرکت اسپیس‌ایکس «ایلان ماسک»، بدون شک یک شگفتی فناوری و راه نجاتی برای مناطق دورافتاده، روستایی، کشتی‌ها و هواپیماهاست؛ مکان‌هایی که دسترسی به اینترنت پرسرعت از طریق فیبر نوری یا کابل غیرممکن یا بسیار گران است. اما این فناوری با یک محدودیت بزرگ روبه‌روست: ظرفیت محدود.
برخلاف شبکه‌های زمینی، تمام کاربران در یک منطقه جغرافیایی مشخص، از پهنای باند یک ماهواره واحد استفاده می‌کنند. این بدان معناست که با افزایش تعداد کاربران، کیک پهنای باند بین افراد بیشتری تقسیم می‌شود و سهم هر فرد (از سرعت اینترنت) کاهش می‌یابد.
به گزارش واشنگتن‌پست، پژوهش جدید تلاش کرده تا این «نقطه بحرانی» یا آستانه اشباع را به صورت عددی تخمین بزند. براساس این تحلیل:
اگرچه محققان تأکید می‌کنند که این یک سناریوی فرضی است و استارلینک با پرتاب مداوم ماهواره‌های جدید و بهبود فناوری درحال افزایش ظرفیت خود است، اما این تحلیل محدودیت‌های بنیادین این فناوری را به‌وضوح نشان می‌دهد.
یافته‌های تحقیق جدید در زمانی منتشر می‌شود که دولت آمریکا در آستانه توزیع یک بودجه عظیم ۴۲ میلیارد دلاری برای گسترش اینترنت پرسرعت به تمام نقاط کشور است. اکنون این مسئله بزرگ مطرح است که چه سهمی از این پول مالیات‌دهندگان باید به سرویس‌های ماهواره‌ای مانند استارلینک اختصاص یابد؟ طرفداران و مخالفان دیدگاه‌های متفاوتی دارند:
در نهایت، محققان به کاربران یک توصیه طعنه‌آمیز می‌کنند: «اگر استارلینک برای شما عالی کار می‌کند، آن را از همسایگان خود مخفی نگه دارید!» این جمله، به بهترین شکل، پارادوکس بزرگ اینترنت ماهواره‌ای را خلاصه می‌کند.
