به گزارش خبرآنلاین، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: مخالفان خارجی اموری را بهانه می‌کنند که بسیار مضحک است و نشان‌دهنده غرض‌ورزی آنهاست. آنها با اینکه می‌دانند ایران بیشترین هزینه‌ها را برای پذیرائی از چندین میلیون نفر از اتباع افغانی در طول چند سال تحمل کرده و با عوارض منفی حضور آنان نیز کنار آمده و حالا بعد از آنکه مسائل امنیتی مهمی در جنگ ۱۲ روزه تحمیلی رژیم صهیونیستی بر ایران پیش آمده تصمیم به بازگرداندن آنها گرفته، علیه ایران به حقه‌بازی حقوق بشری متوسل شده‌اند.
رئیس جمهور پزشکیان با منطقی روشن پاسخ این شگرد را داده و گفته: «نکته‌ای که محل تعجب شده، ادعای دلسوزی کسانی است که چشم خود را بر روی کشتار زنان و کودکان بی‌گناه با بمب و حتی بدتر از آن با بستن راه ورود غذا و دارو و گرسنگی دادن بسته‌اند اما در مواجهه با موضوع ساماندهی مهاجران افغانی به حقوق بشر به عنوان یک حقه متوسل شده‌اند».
افکار عمومی جهان، از اینکه صهیونیست‌ها با حمایت دولت‌های غربی طی ۲۱ ماه گذشته ۶۰ هزار نفر انسان غیرنظامی را در غزه به خاک و خون کشیده‌اند بشدت متأثر است. مردم سراسر جهان هر روز به این جنایت بزرگ که نسل‌کشی قرن است و حدود ۲۰ هزار کودک در آن قتل‌عام شده‌اند و خانه‌های حدود ۹۰ درصد مردم غزه به همراه مساجد، بیمارستان‌ها، مدارس، کلیساها و تمام زیرساخت‌های غزه نابود شده‌اند اعتراض می‌کنند و خواهان توقف این جنایت جنگی هستند ولی دولت‌های آمریکا و تعدادی از کشورهای اروپائی از اینهمه جنایت حمایت می‌کنند و در عین حال بازگرداندن اتباع افغانستان به کشورشان را نقض حقوق بشر توسط ایران می‌دانند!
عجیب‌تر اینست که عده‌ای ساده‌لوح در ایران نیز با تأثیر گرفتن از همین بهانه‌جوئی‌های حقه‌بازانه، با اخراج اتباع غیرمجاز مخالفت می‌کنند.
در مورد مخالفان داخلی، که البته تعداد اندکی هستند، حساب کسانی که ساده‌اندیشی می‌کنند را از حساب سوداگرانی که با حضور اتباع غیرمجاز در ایران کاسبی پررونقی دارند جدا می‌دانیم. امیدواریم روزی فرا برسد که بتوانیم مصادیق این کاسبان و نوع کاسبی‌هایشان و مبالغ کلانی که از این سوداگری به دست می‌آورند را به مردم گزارش بدهیم ولی اکنون نکاتی را در زمینه عملکرد چند کشور درباره اتباع افغانی یادآور می‌شویم تا حجت بر آن دسته از افراد ساده‌لوح که تحت تأثیر حقه‌بازی‌های حقوق بشری مخالفان خارجی قرار گرفته و با اخراج اتباع غیرمجاز مخالفت می‌کنند، تمام شود و از راه کجی که انتخاب کرده‌اند برگردند.
یکی از این کشورها آمریکاست که وقتی در مرداد ۱۴۰۰ بعد از تبانی با گروه تروریستی طالبان نیروهای خود را از افغانستان خارج کرد و قدرت را به طالبان سپرد، به ۸۵۰۰۰ نفر از اتباع افغانستان اجازه ورود به خاک خود را داد ولی آنها را در اردوگاه‌هائی دور از مراکز شهری تحت نظارت شدید قرار داد. این افراد به تدریج از آمریکا اخراج شدند بطوری که اکنون فقط ۱۸۰۰۰ نفر از آنها که از ویژگی علمی و فنی برخوردارند در آمریکا باقی مانده‌اند. مقایسه کنید ۱۸۰۰۰ نفر را با بیش از ۱۰ میلیون نفر که سرتاسر ایران را جولانگاه خود قرار داده‌اند.
کشور دیگر انگلیس است که اتباع افغانستانی را دستگیر می‌کند و مستقیماً به فرودگاه می‌برد و با هواپیما به کشورشان برمی‌گرداند.
آلمان، کشور دیگری است که با قاطعیت اخراج اتباع افغانستان را در دستور کار خود قرار داد و در انجام این تصمیم نه ملاحظه حقوق بشر را کرد و نه برای قوانین پناهندگی کمترین حسابی باز کرد.
نمونه مهم‌تر، پاکستان است که علیرغم همراهی با طالبان برای رسیدن به قدرت در کابل، تصمیم به اخراج اتباع افغانستانی گرفت و ظرف مدت کوتاهی دو میلیون افغانی را به کشورشان برگرداند.
آمریکا و کشورهای اروپائی به خود حق می‌دهند اتباع افغانی را با توسل به بدترین رفتار اخراج کنند و این کار خود را منطبق با حقوق بشر می‌دانند و حتی علیه پاکستان نیز که همانند آنها عمل می‌کند حرفی نمی‌زنند ولی اقدام ایران را خلاف حقوق بشر می‌دانند. از دولت‌های غربی انتظاری غیر از این نیست ولی مخالفان داخلی بازگرداندن اتباع غیرمجاز باید در نگاه خود به این موضوع تجدید نظر کنند و منافع ملی را قربانی احساسات کاذب نکنند.
۲۳۳۰۲
