همشهری آنلاین: در منطقه خشک و به شدت پربحران غرب آسیا، آب نه فقط یک آشامیدنی ساده بلکه یک کیمیاست. اگرچه نام خاورمیانه به نفت گره خورده، اما با کاهش منابع آبی در منطقه این سال‌ها آن چه وزن و قدرت واحدهای سیاسی در منطقه را دگرگون کرده، آب است. در این میان رژیم صهیونیستی چه با زور و یا چه با تکنولوژی در تقلاست تا بتواند از کارت آب به عنوان یک سلاح در سیاست‌های داخلی و منطقه‌ای خود بهره گیرد.
بخش نخست: ایدئولوژی آبی اسرائیل
دسترسی به آب یک هدف استراتژیک برای اسرائیل است و مسئله آب برای این رژیم فراتر از دغدغه‌های توسعه‌ای صرف است. این موضوعی است که با موجودیت اسرائیل گره خورده و یکی از ارکان اساسی ادامه طرح‌ها و سیاست‌های رژیم صهیونیستی در منطقه است.
دیوید بن گوریون، نخستین نخست وزیر اسرائیل: «جنگ با اعراب جنگ بر سر منابع آب است و نتیجه این جنگ مستقیم به سرنوشت اسرائیل گره خورده است. اگر در این نبرد شکست بخوریم، جایی در سرزمین فلسطین نخواهیم داشت.»
آرتور روپین، نظریه‌پرداز برجسته اسرائیل و از بنیانگذاران شهر تل‌آویو: «صلح از دیدگاه اسرائیل در منطقه تنها زمانی محقق خواهد شد که منابع آبی اعراب را تصرف و کنترل کند.»
بخش دوم: تنش سازی‌ها بر سر منابع آبی منطقه
بررسی گزارش‌ها نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی تا کنون درگیری‌هایی متعددی بر سر منابع آب در منطقه داشته و یا در مواردی تلاش کرده تا از راه‌های دیگری کنترل منابع آبی را بدست گیرد:
۱- تنش‌ها بر سر رودخانه اردن
رژیم صهیونیستی با اردن، سوریه و فلسطینی‌ها بر سر استفاده از آب رودخانه اردن همواره تنش داشته است:
تنش با سوریه: شکل گیری دو تنش نظامی با سوریه بر سر رودخانه اردن در دهه ۱۹۵۰(مداخله نظامی سوریه علیه پروژه اسرائیل برای انتقال آب از رود اردن) و دهه ۱۹۶۰(بمباران کانال‌های آب سوریه برای هدایت بخشی از آب رودخانه اردن توسط رژیم صهیونیستی)
اختلاف با اردن: کاهش سهم اردن به نصف توسط رژیم صهیونیستی در چند سال گذشته و نقض توافقنامه ۱۹۹۴ تقسیم آب رودخانه اردن
۲- چشم طمع به نیل
علاقه رژیم اسرائیل به نیل ریشه عمیقی دارد و در همه سال‌های گذشته صهیونیست‌ها تلاش کرده‌اند به روش‌های مختلف، کنترل رودخانه نیل را بدست گیرند:
۱۹۰۳: پیشنهاد تئودور هرتزل به لندن جهت اسکان یهودیان اروپایی در صحرای سینا و تغییر مسیر آب نیل به این منطقه
۱۹۷۴: تهیه پروژه‌ای توسط «الیشا کالی»، متخصص آب اسرائیل برای انتقال آب نیل به عنوان راه حلی برای تأمین نیازهای آبی شهرک نشینان
۱۹۵۸: تاکید «گلدا مایر»، چهارمین نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای انتقال ۱٪ از جریان سالانه نیل - حدود ۸۰۰ میلیون متر مکعب - برای حل مشکلات آبی اسرائیل
۲۰۱۰: انجام مطالعات سد النهضه اتیوپی توسط شرکت‌های اسرائیلی برای احداث سد بر روی سرشاخه‌های رود نیل با هدف کنترل جریان رود نیل از اتیوپی به سمت مصر(گرفتن ابتکار عمل مصر درباره آب رود نیل - توجه به این نکته لازم است که اسرائیل حضور امنیتی و نظامی در اتیوپی دارد و پدافند هوایی اسرائیل برای محافظت از سد اتیوپی مستقر شده است.)
۳- اشغال منابع آبی جولان
یکی از بزرگترین اهداف رژیم صهیونیستی از اشغال جولان در دهه ۱۹۶۰ و سپس بخش‌های باقی مانده آن در سال گذشته پس از سقوط دولت بشاراسد، اشغال منابع آبی مهم این منطقه بوده است:
اشغال یک دریاچه آب شرین: محروم شدن سوریه از آب شیرین دریاچه تیبریوس به دلیل اشغال ارتفاعات جولان توسط اسرائیل در ۱۹۶۷
اشغال کامل بزرگترین سدهای جولان: اشغال و کنترل سد الوحده به عنوان تامین کننده ۳۰ درصد آب شیرین سوریه و ۴۰ درصد آب اردن و همچنین اشغال سد المنطار در حومه قنیطره(منبع اصلی تامین آب قنیطره و مناطق اطراف، یکی از بزرگترین سدهای آبی جنوب سوریه) با پیشروی در خاک سوریه پس از دوران اسد در اواخر سال ۲۰۲۳
بخش سوم: وابسته سازی کشورهای عربی
بخش دیگری از سیاست‌های رژیم صهیونیستی در حوزه کنترل منابع آب، تلاش برای وابسته سازی کشورهای منطقه در حوزه آب است. این وابسته سازی از طریق بدست گیری انحصار فناوری نمک زدایی در مجتمع‌های آب شیرین کن کشورهای عربی بدست آمده است:
انحصار فناوری نمک زدایی: عقد قراردادهای انحصاری شرکت‌های اسرائیلی با کشورهای خلیج فارس و سایر کشورهای عربی جهت انحصار داشتن فناوری نمک‌زدایی در منطقه
کشورهای عربی میزبان فناوری انحصاری نمک زدایی اسرائیل: عمان، قطر، امارات، مراکش، اردن، بحرین، اتیوپی
بخش چهارم: جنایات جنگی با آب
رژیم صهیونیستی همچنین در همه جنگهای گذشته و فعلی همواره از آب به عنوان یک سلاح برای فشار به طرف مقابل استفاد کرده است:
۱- جنگ غزه
گزارش آکسفام نشان می‌دهد که چگونه اسرائیل به طور سیستماتیک از آب به عنوان یک سلاح علیه فلسطینیان در جنگ غزه استفاده می‌کند:
از دست رفتن تقریبا تمام ظرفیت تولید آب غزه در ماه اول جنگ غزه در اکتبر ۲۰۲۳
نابودی ۵ تاسیسات اصلی تامین کننده آب غزه در ۳ روز اول جنگ
نابودی ۸۰ درصد از کل پمپ‌های فاضلاب
نابودی ۱۰۰ درصد از کل تصفیه‌خانه‌های فاضلاب و آزمایشگاه‌های آزمایش کیفیت آب
بمباران و نابودی ۸۸ درصد از چاه‌های تامین آب غزه
نابودی ۱۰۰ درصد از کارخانه‌های آب شیرین‌کن
نابودی خط برق نیروگاه نمک زدایی در منطقه «دیرالبلح» در مرکز نوار غزه
۲- آپارتاید آبی در کرانه باختری
تل آویو در جهت تسریع روند تخلیه کرانه باختری از جمعیت فلسطینی و گسترش شهرک سازی در این منطقه، سیاست تبعیض آمیز دسترسی به منابع آب را علیه فلسطینیان و به سود شهرک نشینان صهیونیست به کار گرفته است:
سرانه مصرف روزانه آب برای ساکنان فلسطینی کرانه ۳۵۳ لیتر / برای شهرک نشین اسرائیلی ساکن کرانه ی باختری ۹۰۰ لیتر در روز
اشغال ۸۵ درصد منابع آب زیرزمینی توسط ارتش اسرائیل معادل ۵۰۰ الی ۶۰۰ ملیون متر مکعب آب
احداث ۷۰ درصد شهرک های صهیونیستی در مناطق آبخیز شرقی کرانه باختری
کاهش ۲۵ درصدی فشار آب ورودی به دو استان الخلیل و بیت اللحم توسط شرکت آب اسرائیل (مکوروت)
کاهش سرانه حقآبه ساکنین شهر الخلیل از ۴۰ هزار لیوان آب در روز به ۱۵ هزار لیوان براساس گفته «تیسیر ابوسنیته»، شهردار الخلیل
جلوگیری از حفر چاه توسط فلسطینی‌ها و صدور مجوز چاه برای شهرک نشینان
۳- بمباران منابع آبی لبنان
رژیم صهیونیستی در جنگ اخیر علیه لبنان هم، منابع آبی این کشور هدف قرار داد:
حملات به ایستگاه پمپاژ چشمه وازانی، بزرگترین ایستگاه پمپاژ آب در جنوب لبنان در پاییز ۲۰۲۳
مختل شدن انتقال ۱۲۰۰۰ متر مکعب آب روزانه و قطع دسترسی۷۰ شهر و روستا جنوب لبنان به آب در نتیجه بمباران ایستگاه پمپاژ چشمه وازانی
قطع دسترسی ۱۳۳۶۰۰ نفر در ۸۳ شهر و روستای منطقه مرزی جنوب لبنان در نتیجه بمباران تاسیسات آب توسط ارتش اسرائیل براساس آمار وزارت کشور لبنان
