صاحب مغازه عطاری می‌گوید با شهرداری و بنیاد تماس گرفته، اما هیچ‌کس پاسخ دقیقی ندارد. قرار بود کارشناس بیاید، نیامده. شماره حساب‌ها را گرفتند اما هنوز ریالی برایشان واریز نشده است:« پارکینگ شهرداری درست کنار مغازه ما بود آن هم تخریب شده و می‌بینید که شهرداری از خودش شروع کرده، دارند نمای پارکینگ‌شان را بازسازی می‌کنند، اما سراغ ما نیامدند. ما مغازه‌داران؟ انگار خودمان ماندیم و حوض‌مان!»

او می‌گوید می‌خواسته شیشه مغازه را عوض کند، اما از شهرداری به او گفته‌اند فعلا دست نگه‌دار شاید دوباره اسرائیل زد! پس نه خسارتی می‌پردازند و نه جواب قانع کننده‌ای می‌دهند. خودش می‌گوید:«شیشه‌ها در روز حادثه حکم سپر داشتند. اگر نبودند، ترکش‌ها تا ته مغازه می‌آمد ولی الان حتی خسارت شیشه را هم به ما نمی‌دهند.»

از مغازه بیرون می‌آید و با دست به آواری که لم داده رو به خیابان اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد:«هرکسی از اینجا رد می‌شود نگاهی می‌کند و افسوسی می‌خورد و از ترسش از اینور خیابان رد می‌شود مغازه‌دار و ساکنان همه ما منتظریم ببینیم کی قصد دارند سراغ این آوار بیایند؛ باورکنید همین حالا اگر بریزد شاید از روز حادثه بیشتر قربانی بگیرد!»