به گزارش همشهری آنلاین؛ «احمد توکلی» عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و نماینده اسبق مجلس، امروز در پی یک دوره بیماری در ۷۴ سالگی درگذشت.
توکلی در دهه شصت و از منظر صورت‌بندی سیاسی، نوعاً به جناح «راست سنتی» نزدیک بود لیکن این قرابت، هیچ‌گاه مانع از عدالت‌طلبی او نشد؛ خصیصه‌ای که اثر آن در تمام عمر فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی توکلی قابل مشاهده بود.
مردی که انتخابات ریاست‌جمهوری را رقابتی کرد
توکلی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۷۲ در قامت رقیبی جدی برای «اکبر هاشمی رفسنجانی» درآمد و سبد رای رئیس‌جمهور وقت را از حاشیه امن بیرون آورد.
در حالی‌که هاشمی رفسنجانی، ۴ سال قبل از آن یعنی در سال ۱۳۶۸ موفق شده بود با کسب پانزده میلیون و ۵۰۰ هزار رای، «عباس شیبانی» که تنها ۶۰۰ هزار رای کسب کرده بود را قاطعانه پشت سر بگذارد، آرایش در سال ۷۲ ریزش محسوسی به خود دید و توکلی توانست برای اولین‌بار به انتخابات ریاست‌جمهوری، وجهه رقابتی ببخشد.
انتقاد از سیاست‌های تعدیل و عواقب اقتصادی و اجتماعی آن، و نیز حمله به امتیازطلبی و تجمل‌گرایی مقامات دولت وقت، از جمله مهم‌ترین ترجیع‌بندهای توکلی در رقابت با هاشمی در انتخابات سال ۷۲ بود.
بازگشت به صحنه ریاست‌جمهوری بار دیگر با شعار عدالت
توکلی، ۸ سال پس از رقابت با هاشمی رفسنجانی، مجدداً به صحنه انتخابات ریاست‌جمهوری بازگشت و در رقابت با سایر نامزدها به‌خصوص با «محمد خاتمی»، بار دیگر شعارهای عدالت‌طلبانه را سرلوحه برنامه‌های خود قرار داد.
در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۰، توکلی شعار محوری دولت خود را «دولت پاک برای ملت پاک» قرار داد و بر موضوعاتی نظیر «کاهش نابرابری» و «مقابله با فساد و تبعیض» تاکید کرد. سبد رای توکلی در این انتخابات نسبت به انتخابات سال ۷۲ اندکی رشد به خود دید و از ۴ میلیون و ۲۶ هزار به ۴ میلیون و ۶۳۶ هزار رای رسید.
نه به عدالت‌خواهی غوغاسالار
توکلی در تمام سال‌های حیات سیاسی خود، بر عدالت و مبارزه با فساد و همچنین لزوم انطباق سیاست‌های اقتصادی با حفظ معیشت مردم تاکید داشت. بر همین اساس، توکلی در شهریور سال ۱۳۹۴ «شبکه مردم‌نهاد دیدبان شفافیت و عدالت» را تاسیس کرد که کارویژه اصلی آن، شفاف‌سازی هر نوع سوءاستفاده از اختیارات و قوانین برای کسب منافع شخصی و گروهی بود.
عدالت‌طلبی توکلی به گونه‌ای بود که او را از برخی مدعیان عدالت‌خواهی طی سال‌های اخیر متمایز می‌کرد. اولاً توکلی به بهانه تحقق «عدالت»، از «ولایت» عبور نکرد و ثانیاً تحقق عدالت را نه به‌مثابه یک «پروژه» بلکه یک «پروسه» می‌دید که باید برای اجرای آن، دست به نهادسازی زد. بر همین اساس، توکلی هیچ‌گاه در تله افشاگری‌های سایبری نیفتاد و قواعد اخلاقی را به پای رقابت‌های باندی ذبح نکرد.
