همشهری آنلاین- لیلا باقری: عکسی مشهور از تهران، زمستان ۱۳۳۲. مردی جوان، تنها روی بالکن یک هتل فرسوده نشسته. نامش نیکولا بوویه‌ست؛ سفرنامه‌نویس سوئیسی که با یک ماشین کوچک و همسفر نقاش، از اروپا تا آسیا آمد. بعد از استانبول وارد تبریز شد و بعد تهران.
اما در تهران، سفر از حرکت می‌ایستد. بوویه بیمار، بی‌پول و خسته است و به‌قول خودش: «زمان ایستاده بود. هیچ‌چیز پیش نمی‌رفت، جز دود، چای و سکوت.»
اما تهران برایش پایان راه نبود؛ نقطه دگرگونی بود. او در همان اتاق کوچک هتل ارزان‌قیمت در مرکز شهر نوشتن را از نو کشف کرد. و از دل این رکود، یکی از شاهکارهای ادبیات سفر زاده شد: «راه و رسم دنیا» کتابی مثال زدنی شد برای اهالی سفر و نوشتن و نقطه عطف آن هم در ایران رقم خورد.
بوویه ایران را این‌طور توصیف می‌کند: ایران! این سرزمین اشرافی قدیمی، با تجربه‌ها و فراموشی‌های زیاد. ایران درمانده از درمان‌های معمول و نیازمند به توجهات خاص. هدیه دادن به کودکان سرزمینی که پنج هزار سال بیش از بابانوئل قدمت دارد کار آسانی نیست.
راوی: لیلا باقری
تدوینگر: مهدی کشوریان
