در این که وزرا و حتی شخص رئیس جمهور نیز خود را باید پاسخ گوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی بدانند، هیچ حرف و حدیثی نیست اما به راستی در این شرایط آیا فراخوان وزیر به صحن و طرح سئوالاتی از این دست به مصلحت نظام و کشور است؟
به گزارش اطلاعات آنلاین، صبح امروز سه شنبه سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای پاسخ به سوال فتح‌الله توسلی نماینده بهار و کبودرآهنگ در سه محور بی‌توجهی و ترک فعل، انجام ندادن تعهدات در قبال کشور، توزیع ناعادلانه اعتبارات فرهنگی و انتصابات سیاسی به صحن علنی مجلس شورای اسلامی رفت و با دریافت کارت زرد از مجلس خارج شد.
در این که نظارت بر حسن اجرای قوانین وظیفه ذاتی مجلس به شمار می آید، شکی نیست اما بدون حب و بغض و فراتر از قیل و قال های سیاسی روزمره اگر موضوع طرح سئوال از وزیر ارشاد مورد دقت و مداقه بیشتر قرار گیرد، نمایندگان مجلس نیز باید به این سئوال پاسخ دهند که در شرایط کنونی که از یک سو رهبری نظام بر ضرورت حفظ وحدت و اتحاد ملی و توجه بهینه به مردم تاکید موکد می کنند، طرح سئوال و و از دیگر سو حساسیت و التهابات روزهای پس از آتش بس بر کسی پوشیده نیست، آیا طرح سئوال با محورهایی که به آن اشاره شد در این وضعیت ضرورت دارد؟ آیا این موارد و مواردی از این دست را نمی توان در قالب نشست های متداول وزیر با کمیسیون های مرتبط حل و فصل کرد و با این رفت و آمد پیام و پالس های منفی به جامعه نداد؟!
البته آرای ماخوذه درباره سئوال نماینده بهار و کبودرآهنگ از وزیر ارشاد نیز قابل توجه و قابل تامل است. 119 رای موافق در برابر 119 رای مخالف و 8 رای ممتنع یعنی جا به جایی تنها یک رای می توانست منجر به به اصطلاح صدور کارت زرد نیز نشود!
عجیب تر این که محوری ترین نقدها به عملکرد یک ساله سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، چرایی انتصاب خانم معاون و همچنین چرایی برگزاری جشنواره ای اسم و رسم دار در یکی از استان های محروم کشور بوده است. حال سئوال این است که آیا به گذشت زمان نسبت به آن چه سبب طرح سئوال شده توجهی شده است؟ آیا این گونه موارد را نمی توان در گفت و گوهای متداول وزیر با کمیسیون های مربوطه حل و فصل کرد، سئوال کرد و پاسخ شنید؟
در این که وزرا و حتی شخص رئیس جمهور نیز خود را باید پاسخ گوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی بدانند، هیچ حرف و حدیثی نیست اما به راستی در این شرایط آیا فراخوان وزیر به صحن و طرح سئوالاتی از این دست به مصلحت نظام و کشور است؟
تنها کمی دقت نظر بیشتر به آن چه که به عنوان ترک فعل وزیر لقب گرفته و درباره آن سئوال شده نشان می دهد که مثلا حفظ و تقویت حجاب تنها وظیفه این وزارت خانه نیست بلکه براساس نص صریح قانون بیش از 26 دستگاه و مرکز دیگر نیز وظایف و ماموریت هایی دارند که اگر آن ها را به درستی انجام می دادند شاید کار به این جا نمی کشید.
بازخوانی بخش هایی از پیام رهبر انقلاب به ملت ایران خالی از لطف نیست:
ایران اسلامی به توفیق الهی روز به روز قویتر خواهد شد باذن الله.
مهم آن است که ما از این حقیقت، و از تکلیفی که از سوی آن بر دوش ماست غفلت نکنیم.
حفظ اتحاد ملی وظیفه‌ی یکایک ما است.
شتاب لازم در پیشرفت دانش و فناوری در همه‌ی بخش‌ها وظیفه‌ی نخبگان علمی است.
حفظ عزت و آبروی کشور و ملت، تکلیف بی اغماض گویندگان و قلم‌زنان است.
مجهز کردن روزافزون کشور با ابزارهای حراست از امنیت و استقلال ملی، وظیفه‌ی فرماندهان نظامی است.
جدیت و پیگیری و به نتیجه رساندن کارهای کشور وظیفه‌ی همه‌ی دستگاههای مسئول اجرائی است.
هدایت معنوی و نورانی کردن دلها و توصیه به صبر و سکینه و ثبات مردمی وظیفه‌ی حضرات روحانی است.
و حفظ شور و شوق و شعور انقلابی وظیفه‌ی یکایک ما و بویژه جوانان است. خدای عزیز رحیم همگان را موفق بدارد.
