فال حافظ یکی از سنت‌های زیبای ایرانی است که در آن با نیتی در دل، دیوان حافظ گشوده می‌شود و شعری از لسان‌الغیب، خواجه حافظ شیرازی، به‌عنوان پاسخ دریافت می‌شود. مردم ایران باور دارند که اشعار حافظ، با ژرفای معنایی و الهام عرفانی خود، می‌تواند راهنمایی برای مسائل عاشقانه، معنوی یا حتی روزمره زندگی باشد. این آیین در شب یلدا، مراسم‌های خاص و حتی لحظه‌های شخصی، روشی برای دریافت الهام و امید است؛ گویی حافظ با زبان شعر، پاسخ دل‌ها را می‌دهد.

فروردین

غزل:

سحرگاهان که مخمور شبانه

شدم بیدار گفتا خواجه خیز

تعبیر:

شروع تازه‌ای در راهه. اگر منتظری فرصتی پیش بیاد یا کسی برگرده، باید بیدار باشی و تصمیم‌گیرنده نه منفعل. دنبال خواب و خیال نباش.

اردیبهشت

غزل:

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

وَندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

تعبیر:

بلا و سختی بالاخره رو به پایان می‌ره. انگار یه کمک غیبی یا امیدی که ازش ناامید بودی، بالاخره در راهه. توکل، ولی با صبر.

خرداد

غزل:

صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

بنیاد مکر با فلک حقه‌باز کرد

تعبیر:

حواست باشه کسی فریبت نده. ظاهر خیلی‌ها قشنگه ولی باطن‌شون نه. یک معامله یا رابطه یا تصمیم مهم رو باید دوباره بررسی کنی.

تیر

غزل:

ساقی حدیث سرو و گل و لاله می‌رود

وین بحث با ثلاثه غساله می‌رود

تعبیر:

سرگرمی و خوشی لازمه، اما فراموش نکن اصل زندگی چیه. خودتو در ظاهر زندگی غرق نکن. وقتشه کمی به خودت برسی و سبک سنگین کنی.

مرداد

غزل:

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

سخن‌شناس نه‌ای جان من، خطا این‌جاست

تعبیر:

داره بهت گفته می‌شه، ولی گوش نمی‌دی. شاید مشورتی، حرف دلسوزانه‌ای، یا هشداری رو جدی نمی‌گیری. کمی فروتنی بیار به کار.

شهریور

غزل:

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست؟

منزل آن مه عاشق‌کش عیار کجاست؟

تعبیر:

دنبال چیزی هستی که یا از دستت رفته، یا اصلاً از اول مال تو نبوده. بهتره اول بفهمی واقعاً چی می‌خوای، بعد دنبالش بری.

مهر

غزل:

به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

ببین که اسیر تو شد مبتلای خویشتن است

تعبیر:

خودت خودتو تو دردسر انداختی. شاید یه دل‌بستگی، اعتیاد، یا عادت فکری اشتباهه که گرفتارت کرده. وقتشه ریشه رو قطع کنی.

آبان

غزل:

دوش دیدم که ملائک در می‌خانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

تعبیر:

از نظر ظاهری شاید بعضی کارات درست نباشه، ولی نیتت پاکه. بدون ترس از قضاوت بقیه، راه خودتو برو. ملاک نیت و دل توست.

آذر

غزل:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

تعبیر:

زیادی داری فداکاری می‌کنی. حواست باشه ارزش تو از اون کسی که براش همه‌چیز می‌دی، کمتر نیست. تعادل لازم داری.

دی

غزل:

به جان خواجه و حق قدمش که مژگانش

ز سنبل و سمن و سرو، تازه‌تر شکلی‌ست

تعبیر:

زیبایی و فریب ظاهر حواست رو برده. حواست باشه پشت این زیبایی چی هست. یه تصمیم عاشقانه یا مالی ممکنه ظاهرش بهتر از واقعش باشه.

بهمن

غزل:

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

تعبیر:

کار جدید یا رابطه‌ای که آغاز شده یا می‌شه، ریشه عمیق داره. این مسأله ساده نیست، اما اگر درست هدایت بشه، می‌تونه نقطه تحول باشه.

اسفند

غزل:

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

وآن‌چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد

تعبیر:

چیزی که دنبالش می‌گردی، مدت‌هاست درون خودته. به‌جای چشم‌دوختن به بیرون، روی داشته‌هات تمرکز کن. خودتو دست‌کم نگیر.