این فناوری می‌تواند یک فرد خاص را شناسایی کند و بر اساس نحوه تعامل بدن او با سیگنال‌های وای‌فای، او را در یک فضای فیزیکی و در مکان‌های مختلف ردیابی کند. به گزارش وبگاه پی‌سی ورلد، «WhoFi»، سیستمی که توسط محققان دانشگاه لاساپینزا رم توسعه داده شده است، افراد را به یاد آن صحنه «سونار» از فیلم شوالیه تاریکی می‌اندازد.

مطمئنا، ردیابی نحوه تعامل سیگنال‌های الکترونیکی بی‌سیم با دنیای فیزیکی چیز جدیدی نیست - تقریبا یک دهه پیش آنها فهمیدند که چگونه با استفاده از وای‌فای، نقشه سه‌بعدی از یک ساختمان تهیه کنند. اما این سیستم جدید می‌تواند افراد (یا حداقل بدن آنها) را «دقیق شناسایی» و در فضای فیزیکی ردیابی کند و بر اساس نحوه بازتاب سیگنال‌های وای‌فای از آنها و عبور آنها، آنها را در همان مکان یا مکان دیگر دوباره شناسایی کند. 

تلاش‌های مشابهی تا همین اواخر، یعنی سال ۲۰۲۰، انجام شده است، اما تنها به دقت ۷۵ درصدی دست یافته‌اند که برای نظارت واقعی کافی نیست. طبق مقاله تحقیقاتی، سیستم WhoFi می‌تواند در صورت استفاده با شبکه عصبی خود تا ۹۵.۵درصد دقت داشته باشد. این سیستم می‌تواند از بسیاری جهات، شناسایی مرسوم با دوربین‌ها را شکست دهد، زیرا تحت تاثیر شرایط نوری قرار نمی‌گیرد و می‌تواند از میان دیوارها و سایر اشیای فیزیکی «ببیند». 

با توجه به فراگیر بودن وای‌فای در تقریبا هر مکان عمومی و خصوصی، پیامدهای آن حیرت‌انگیز است. یک کاربرد نسبتا بی‌ضرر اما همچنان ترسناک می‌تواند سیستمی باشد که زمان بازگشت یک مشتری خاص به فروشگاه را تعیین می‌کند و یک کوپن به عنوان هدیه «خوش آمدید» برای او پیامک می‌کند. یک کاربرد بسیار شوم‌تر می‌تواند صرفا ردیابی مکان و زمان رفت و آمد یک فرد با به دست آوردن داده‌های وای‌فای باشد. بدیهی است که سازمان‌های دولتی به شدت علاقه‌مند به دسترسی به این داده‌ها خواهند بود. 

در حال حاضر، سیستم WhoFi در مراحل اولیه خود قرار دارد که برای پیاده‌سازی به نرم‌افزارهای فوق‌العاده پیشرفته‌ای نیاز دارد. اما کاملا واقعی است و سخت‌افزار مورد استفاده برای توسعه آن چیز خاصی نبوده است. طبق مجموعه داده‌های موجود در مقاله، این نتایج با استفاده از سیگنال‌های وای‌فای تولید شده توسط دو روتر تی‌پی لینک N۷۵۰ به دست آمده است که مدل‌های بسیار ابتدایی هستند و حتی از جدیدترین و سریع‌ترین فناوری وای‌فای استفاده نمی‌کنند. 

آزمایش‌های صورت گرفته بر اساس این مقاله جهان را جای ترسناکی نشان می‌دهد که می‌تواند در جهت نظارت بیشتر افراد از سوی حکومت‌ها به کار گرفته شود، آن هم با وسایل ابتدایی و حتی لازم نیست که دوربینی نصب شود. با اشاره به مجموعه داده‌ها، محققان از ۱۴ نفر مختلف برای ردیابی استفاده کردند که هر کدام ترکیبی از لباس‌های معمولی، لباس‌های بیرونی و کوله‌پشتی داشتند. دستیابی به دقت ۹۵ درصد در مورد آن نمونه‌ نسبتا کوچک احتمالا برای مثال، ارائه خوبی به‌عنوان مدرک در یک دادگاه جنایی نخواهد بود. اما مطمئنا برای ردیابی کسی جهت دستگیری به اندازه کافی خوب است.