عصر ایران - گویی مسابقه مزخرف گویی در بین برخی سیاست بازان وطنی را پایانی نیست و در راند جدید این مسابقه خانمان سوز، سوزن شان گیر کرده روی این جمله که "مکانیسم ماشه، خشاب خالی است" و با این جمله به دیپلماسی می تازند.
سلف اینان، محمود احمدی نژاد بود که از روی جهالت با خیانت می گفت: قطعنامه های تحریم ایران کاغذ پاره ای بیش نیستند و نمک می ریخت که "تحریم نمنده؟ (تحریم چیست؟)" و اکنون 90 میلیون ایرانی با گوشت و پوست و استخوان لمس می کنند که تحریم چیست و بر باعث و بانی اش لعنت می فرستند.
اگر حرف هایی چنین سخیف از افراد عادی صادر شود، باکی نیست ولی وقتی کسانی که بر مصادر تصمیم گیری اند چنین می اندیشند و می گویند، باید نگران کشور و نسل هایش شد. کسانی که این جمله تازه یادگرفته شان را مدام تکرار می کنند که مکانیزم ماشه، خشاب خالی است آیا نمی فهمند مکانیزم ماشه یعنی بازگشت تحریم های رسمی سازمان ملل که فراتر از تحریم های یکسویه آمریکاست و باز نمی فهمند که اگر این تحریم ها برگردند باید با همه اعضای شورای امنیت مذاکره کرد تا شاید راضی به لغو تحریم ها شوند و این را هم نمی فهمند که بازگشت تحریم های رسمی سازمان ملل و رفتن ایران ذیل فصل هفتم منتشور ملل متحد، ایران را رسماً در زمره کشورهای مخل امنیت جهانی قرار می دهد و راه را برای اقدامات نظامی بعدی علیه ایران آن هم با پوششی از مشروعیت باز می کند؟
آیا واقعاً نمی فهمند یا در حال انجام ماموریتی خاص اند یا شاید هم منافع شان در تحقق مکانیزم ماشه است تا با تشدید تحریم های ایران، کاسبی تحریم شان رونقی تازه بگیرد و با تظاهر به انقلابی گری، شمار پالت های دلارشان را افزون تر کنند و الا چه دلیلی می تواند وجود داشته باشد این همه اصرار برای بازگشت تحریم های کشور.
هر کدام که باشند، خطرشان برای فرد فرد ملت ایران، از بمب افکن های بی 2 و بمب های سنگر شکن بیشتر است. اگر بی 2 ها ، "فردو" را نابود کردند این ها هر دو را نابود می کنند: هم ملک را و هم ملت را.
زیاده عرضی نیست!
