ارزیابی‌ها در درون رژیم صهیونیستی درباره میزان اهمیت و خطر «سونامی سیاسی» جهانی علیه این رژیم متفاوت است؛ برخی آن را آغاز یک تحول کامل در موضع‌گیری جهانی در قبال منازعه فلسطین و اسرائیل می‌دانند و معتقدند که روایت فلسطینی در حال جایگزینی روایت صهیونیستی است، در حالی که برخی دیگر از تحلیلگران، با وجود افزایش شمار کشورهایی که کشور فلسطین را به رسمیت می‌شناسند، این موج را صرفاً یک دستاورد معنوی تلقی می‌کنند که فاقد ارزش عملی است.
در همین راستا، روزنامه «هاآرتص» نوشت که غرب، حتی با اقدامات محتاطانه و کُند، موفق شده اسرائیل را تحت فشار قرار دهد و در عین حال برای آن ضرب‌الاجل تعیین کند.
این روزنامه همچنین مواضع اروپا را در برابر جنگ نسل‌کشی اسرائیل در غزه ناکافی می‌داند و از به رسمیت شناختن مشروط کشور فلسطین از سوی کشورهای اروپایی انتقاد می‌کند و می‌نویسد: اظهارات و اقدامات اتحادیه اروپا درباره فلسطین هنوز قابل بازگشت است و به واکنش‌های آتی اسرائیل در غزه بستگی دارند.
برخی محافل اسرائیلی بر این باورند که انتقادات جهانی نسبت به اسرائیل مانند یک سونامی در حال گسترش و خطرناک است. از جمله این افراد، ژنرال آوی خالو رئیس پیشین بخش اسرا و مفقودین در اطلاعات نظامی اسرائیل است که در مقاله‌ای با عنوان «سپتامبر سیاه اسرائیلی» نوشت: شناسایی گسترده بین‌المللی کشور فلسطین، حتی اگر از نظر عملی ارزش اندکی داشته باشد، شکستی استراتژیک و شرم‌آور و درجه یک برای اسرائیل محسوب می‌شود.
کانال ۱۲ تلویزیون اسرائیل نیز به نقل از باراک رافید خبرنگار اسرائیلی وضعیت به وجود آمده را «سونامی دیپلماتیک» علیه اسرائیل توصیف کرد و گزارش داد که سوئد نیز به هلند پیوسته و خواستار تعلیق توافق‌نامه تجاری میان (اسرائیل) و اتحادیه اروپا شده است.
در مقاله منتشرشده در روزنامه «یدیعوت آحرونوت» در روز پنجشنبه، خالو نوشت که رئیس‌جمهور فرانسه امانوئل ماکرون، به عنوان سیاستمداری با سطح متوسط شناخته می‌شود و به گفته دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا، «ماکرون هیچ چیز از مسائل بین‌المللی نمی‌فهمد».
ژنرال آوی خالو می‌گوید اشتباهات متعدد رئیس‌جمهور فرانسه تازگی ندارد، اما به نظر می‌رسد او همچنان می‌داند چگونه رکورد خود را بشکند؛ آن هم با اعلام تصمیم فرانسه از کاخ الیزه مبنی بر به رسمیت شناختن کشور فلسطین.
وی سپس مدعی شد: «اقدامی که رؤسای جمهور پیشین فرانسه از آن اجتناب می‌کردند، زیرا نمی‌خواستند به وضعیت موجود آسیب بزنند و درک می‌کردند که چنین اعلامی با اصول حقوق بین‌الملل در تضاد است، چرا که فلسطینی‌ها هنوز نمی‌توانند خود را به عنوان یک کشور تعریف کنند».
با این حال، خالو این اقدام فرانسه برای شناسایی کشور فلسطین در سازمان ملل متحد در ماه سپتامبر آینده را «حرکتی احمقانه» می‌داند که به‌طور فزاینده‌ای شبیه به «سپتامبر سیاه فلسطینی» است.
وی نوشت: «از پنجره‌ای که ماکرون گشوده، مجموعه‌ای از رهبران اروپایی (در حالی که صدراعظم آلمان هنوز مردد است) وارد میدان شده‌اند و خواستار به رسمیت شناختن کشور فلسطین شده‌اند. این اقدام نشان‌دهنده فقر ایدئولوژیک و فکری اروپا در ارتباط با مناقشه اسرائیلی-فلسطینی است. ایجاد یک نهاد دولتی در مرزهای ما، پس از فجایع هفتم اکتبر، نه تنها به پیشرفت راه‌حل مناقشه کمک نمی‌کند، بلکه آن را به عقب بازمی‌گرداند و با واقعیت هم‌خوانی ندارد».
این ژنرال اسرائیلی در عین حال، مسئولیت این امر را تنها متوجه پاریس و لندن نمی‌کند، بلکه می‌گوید که این امر، مستقیماً به خود اسرائیل بازمی‌گردد. او کابینه اسرائیل را به دلیل «فلج استراتژیک عمیق» و «فرسایش مستمر مشروعیت استفاده از زور در غزه» مورد انتقاد قرار می‌دهد؛ به‌ویژه در سایه بی‌توجهی به بحران انسانی شدید در نورا غزه، که به گفته او آسیب‌های جدی به اسرائیل وارد کرده است.
خالو همچنین اشاره می‌کند که بنیامین نتانیاهو خود را بیش‌ازپیش وقف دیدگاهی مسیحایی و افراطی کرده که هدف آن ایجاد «وطن نیاکان» در غزه است؛ دیدگاهی که هیچ جایگزین سیاسی برای حل منازعه فلسطینی- اسرائیلی باقی نمی‌گذارد و میدان را برای ابتکارات سطحی و بی‌اثر از سوی رهبرانی مانند امانوئل ماکرون خالی می‌کند.
او تأکید می‌کند که حتی اگر شناسایی دولت فلسطین در این مرحله ارزش عملی چندانی نداشته باشد، باز هم یک شکست استراتژیک شرم‌آور برای اسرائیل محسوب می‌شود و هنوز برای ارزیابی
کامل پیامدهای بلندمدت این تحول زود است.
نویسنده در ادامه، رفتار بی‌ملاحظه دولت نتانیاهو را عامل تشویق اروپا به دنبال کردن «راه‌حل‌های فوری» برای مناقشه‌ای می‌داند که بیش از ۱۵۰ سال ادامه داشته و هیچ نشانه‌ای از پایان قریب‌الوقوع آن دیده نمی‌شود.
به گفته ژنرال آوی خالو، اسرائیل اکنون فرصتی برای شکل‌دهی به مسیر مناقشه دارد، اما همان‌طور که سال‌ها درباره فلسطینی‌ها گفته می‌شد، دولت فعلی نیز «هیچ فرصتی را برای از دست دادن فرصت‌ها از دست نمی‌دهد».
او در پایان این بررسی از عملکرد و چشم‌انداز اسرائیل و اقداماتش می‌نویسد: «می‌توان پیش‌بینی کرد که دولت ششم نتانیاهو، یأجوج و مأجوجی سیاسی، اداری و استراتژیک از خود به جا خواهد گذاشت؛ کابوسی تمام‌عیار که برای ترمیم خسارات آن باید نهایت تلاش را به‌کار گرفت.
مسئله فلسطین، مانند فهرست بلند چالش‌های اجتماعی، اقتصادی، امنیتی و سیاسی، ناگزیر خواهد بود که در آستانه یک ناو سیاسی عظیم قرار گیرد تا از برخورد فاجعه‌بار اسرائیل با کوه یخ جلوگیری شود؛ پیش از آن‌که خیلی دیر شود».
