عصر ایران - وقتی استون مارتین در سال ۱۹۷۶، لاگوندا جدید را به دنیا معرفی کرد، واکنش‌ها فوری و دوگانه بود: یا عاشقش می‌شدی، یا از آن متنفر بودی. این خودرو که توسط ویلیام تاونز به گونه‌ای طراحی شده بود که مانند یک تیغه فلزی از آینده به نظر می‌رسید، به بلندی یک لیموزین و به تیزی یک اریگامی بود. در داخل کابین نیز، یک صفحه نمایش دیجیتال شبیه به آنچه در فیلم‌های علمی-تخیلی آن زمان دیده می‌شد، همه را حیرت‌زده می‌کرد.
زیر کاپوت، یک موتور V8 ۵.۳ لیتری با امضای تادک مارک (Tadek Marek) و چهار کاربراتور وبر (Weber) قرار داشت که ۲۸۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. در داخل، سالنی لوکس با نام تلفورد گلد (Telford Gold) فضایی را ایجاد کرده بود که بیشتر به قصرهای اشرافی انگلستان شباهت داشت تا یک خودرو.
گفتنی است؛ لاگوندا، شرکت خودروسازی بریتانیایی بود، که در سال ۱۹۰۶ در شهر استاینز تأسیس شد.
این شرکت در سال ۱۹۴۷ توسط کمپانی استون مارتین خریداری شد. آخرین مدل تولید شده که با نام تجاری لاگوندا عرضه شد، خودروی لاگوندا راپیدا بود، که در سال ۱۹۶۱ تولید گردید. پس از آن، تمامی خودروهای تولید شده توسط این شرکت، با نام تجاری استون مارتین عرضه شد، که نخستین مدل آن، آستون مارتین لاگوندا بود و در ۱۹۷۶ تولید شد.
