این نویسنده اسرائیلی در مصاحبه با روزنامه ایتالیایی «لا رپوبلیکا» گفت از خودم می‌پرسم: چگونه به اینجا رسیدیم؟ چگونه ما متهم به ارتکاب نسل‌کشی شدیم؟ تنها بیان این واژه یعنی نسل‌کشی، در هنگام صحبت از اسرائیل و درباره ملت یهود، باید برایمان کافی باشد تا بفهمیم که اتفاقی فاجعه‌بار در حال رخ‌دادن است.
این نویسنده که برای فعالیت‌هایش در زمینه صلح معروف است، توضیح داد که سال‌ها از به‌کاربردن واژه «نسل‌کشی» خودداری کرده بود، اما دیگر نمی‌تواند سکوت کند. او گفت بعد از آنچه در روزنامه‌ها خواندم، بعد از تصاویری که دیدم و پس از گفت‌وگو با کسانی که آنجا بودند، این واژه مثل بهمن است: همین که آن را بر زبان بیاوری، شروع به غلتیدن و بزرگ‌شدن می‌کند و ویرانی و رنج بیشتری را به همراه می‌آورد.
اظهارات دیوید گروسمن تنها چند روز پس از آن مطرح شد که دو سازمان حقوق بشری برجسته اسرائیلی اعلام کردند آنچه در غزه در جریان است، به سطح «نسل‌کشی» رسیده است؛ به‌ویژه با افزایش نگرانی‌های جهانی درباره قحطی و گرسنگی گسترده در این منطقه محاصره‌شده.
گروسمن تاکید کرد که به‌کاربردن واژه نسل‌کشی از سوی او با قلبی شکسته و دردی عمیق همراه است. او توضیح داد: «وقتی در روزنامه‌ها می‌خوانی یا در گفت‌وگو با دوستانی در اروپا می‌شنوی که میان دو واژه اسرائیل و گرسنگی ارتباط برقرار می‌شود به‌ویژه با توجه به تاریخ‌مان، حساسیتی که قرار بود نسبت به رنج انسان داشته باشیم، و مسوولیت اخلاقی‌ای که همیشه ادعای حمل آن را داشتیم، نه فقط نسبت به یهودیان بلکه نسبت به همه انسان‌ها این ویران‌کننده است.»
به گزارش فارس، گروسمن که در سال ۲۰۱۸ جایزه ادبی اسرائیل را برای مجموعه آثارش در طول بیش از سه دهه دریافت کرده، مسوولیت وضعیت اخلاقی و سیاسی اسرائیل را متوجه اشغالگری دانست و گفت: «اشغال ما را فاسد کرده است.
من کاملا مطمئنم که نفرین اسرائیل از اشغال سرزمین‌های فلسطینی آغاز شد. شاید مردم از شنیدن این حرف خسته شده باشند، اما این حقیقت است. ما از نظر نظامی قدرتمند شدیم، اما در دام قدرت مطلق و توهم اینکه می‌توانیم هر کاری انجام دهیم، گرفتار شدیم.»
وقتی از دیوید گروسمن درباره موضعش در قبال آمادگی فرانسه و بریتانیا برای پیوستن به فهرست کشورهایی که قصد دارند به‌طور رسمی کشور فلسطین را به رسمیت بشناسند، سوال شد، پاسخ داد: «در واقع، این را گامی مثبت می‌دانم و واقعا نمی‌فهمم این حالت جنون‌آمیز که در اسرائیل شکل گرفته چیست.
شاید تعامل با یک کشور واقعی، با تعهدات مشخص، بهتر باشد از تعامل با نهادی مبهم مانند تشکیلات خودگردان فلسطین. البته باید شروط روشنی وجود داشته باشد: بدون سلاح و تضمین برگزاری انتخاباتی شفاف که در آن، هر کسی که به خشونت علیه اسرائیل تحریک می‌کند، کنار گذاشته شود.»
گروسمن تاکید کرد که همچنان «با ناامیدی» به راه‌حل دو کشوری دل بسته است و گفت: «اجرای این راه‌حل پیچیده خواهد بود و از ما و فلسطینی‌ها سطح بالایی از بلوغ سیاسی می‌طلبد تا بتوانیم با حملاتی که بی‌تردید رخ خواهند داد، مقابله کنیم...هیچ طرح جایگزینی وجود ندارد.»
دیوید گروسمن متولد ۲۵ ژانویه ۱۹۵۴ نویسنده اهل اسرائیل است و کتاب‌هایش تاکنون به ۴۶ زبان دنیا ترجمه شده‌است. او نویسنده آثار داستانی، غیرداستانی و ادبیات کودک است که پیش از این نشان شوالیه هنر و ادبیات را از کشور فرانسه دریافت کرده و با رمان «اسبی وارد بار می‌شود» موفق شد جایزه ۵۰ هزار پوندی من بوکر را از آن خود کند. او همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه صلح کتاب‌فروشان آلمان شده است.
نکته جالب این است که انتقادها از اسرائیل در روزهای اخیر با بازخورد منفی نویسندگان وبرو شده و چند روزی پیش «کوبی نیو» نویسنده و تحلیلگر اسرائیلی در روزنامه عبری «هاآرتص» نوشت: اسرائیل اکنون در غزه مرتکب نسل‌کشی علیه مردم فلسطینی است و بدون هیچ ضرورت عملیاتی نظامی، بیشتر خانه‌های ساکنان غزه را ویران می‌کند، آنها را به آوارگان تبدیل کرده و همچنین گرسنه نگه می‌دارد.
او توضیح داد: اسرائیل این اقدامات را عمدا انجام می‌دهد، همان‌طور که وزرای دولتش و رسانه‌هایش بارها اعلام کرده‌اند، با هدف از این اقدامات، حذف غزه و ساکنانش از روی زمین است و همه‌ی اینها معیارهای نسل‌کشی هستند.
نویسنده اسرائیلی تاکید کرد تاریخ رویارویی‌فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز نشده است، همچنین نسل‌کشی که اکنون در غزه مرتکب می‌شویم و انکار آن، بخشی از روند تاریخی فاجعه‌ای است که در سال ۱۹۴۸آغاز شد.کوبی نیو افزود: هدف از نسل‌کشی در غزه، تاسیس دولت یهودی از رود تا دریا است.
شعار «از دریا تا رود» بر اساس روایت صهیونیستی، نماد تشکیل دولتی یهودی‌ست که از دریای مدیترانه تا رود فرات را در برمی‌گیرد؛ درحالی‌که فلسطینی‌ها از این عبارت برای اشاره به تشکیل کشور مستقل‌شان از مدیترانه تا رود اردن استفاده می‌کنند.
