به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از آرتی، وب‌سایت اسرائیلی «واللا» نوشت: نزدیک به دو سال از حمله ۷ اکتبر حماس به نوار غزه (عملیات طوفان الاقصی) می‌گذرد و امروز بازگشت بسیاری از ساکنان کیبوتص که از خانه‌هایشان تخلیه شده بودند، در حال اتمام است. با این حال، در کنار کسانی که بازمی‌گردند، کسانی هستند که تا زمانی که طبل جنگ همچنان به صدا در می‌آید و اسرا هنوز بازنگشته‌اند، از بازگشت خودداری می‌کنند.
مراو کوهن، ساکن کیبوتس عین شلوشا پس از گذراندن ساعت‌های طولانی در یک پناهگاه، در ۷ اکتبر از خانه‌اش انتقال داده شد. از آن زمان، او در نتیووت با بقیه ساکنان کیبوتس زندگی می‌کند، که برخی از آنها شروع به بازگشت کرده‌اند.
او می‌گوید: «من قصد ندارم الان به کیبوتس برگردم. هنوز جنگ ادامه دارد – و من این کار را نخواهم کرد. حتی پس از پایان جنگ، مطمئن نیستم که برگردم. فقط اگر احساس کنم زندگی در آنجا امن است، با خواهم گشت.»
طبق این طرح، انتظار می‌رود کسانی که خانه‌هایشان ویران یا سوزانده نشده است، تا پایان ماه اوت به کیبوتص خود بازگردند. اما کوهن قصد ندارد جزو آنها باشد: «برخی از ساکنان کیبوتص از قبل شروع به بازگشت کرده‌اند و سه هفته تا عملیات «بازگشت به خانه» یعنی تا ۲۴ اوت باقی مانده است. من قبل از شکست حماس و بازگرداندن ربوده‌شدگان، برنخواهم گشت.»
آویشای ادری، ساکن کیبوتص ناحال عوز، پس از عملیات ارتش اسرائیل علیه غزه در جنگ ۲۰۱۴ میلادی با انگیزه صهیونیستی به منطقه کومهثغزه نقل مکان کرد. در روز عملیات طوفان الاقصی، افراد مسلح تلاش کردند در حالی که او، همسر و فرزندانش در یک اتاق مستحکم بودند، وارد خانه او شوند.
او گفت: «ما فکر کردیم که فقط یک حمله موشکی است، بنابراین به پناهگاه رفتیم، اما ظرف چند دقیقه صدای تیراندازی و فریاد به زبان عربی را شنیدیم – اوضاع فرق کرده بود. ما بچه‌ها را پنهان کردیم و دستگیره در را گرفتیم تا افراد مسلح نتوانند وارد شوند. نه آب، نه غذا، نه برق – ساعت‌ها ترس، فریاد و انفجار.»
از آن زمان، او با خانواده‌اش در کیبوتص میشن هاعمک زندگی می‌کند. او ادامه داد: «بازگشت به کیبوتص مانند بستن یک دایره است – اما در حال حاضر، این غیرممکن است. انفجارها هنوز منطقه را می‌لرزاند و این هفته یک گلوله در داخل کیبوتص فرود آمد. ما روبه‌روی محله الشجاعیه در غزه زندگی می‌کنیم و آنجا هنوز یک میدان جنگ است. ما نمی‌توانیم بچه‌ها را به آن وضعیت برگردانیم – نه تنها به دلیل خطر جسمی، بلکه به دلیل آسیب‌های روانی نیز.»
وی افزود: «ما خواستار یک کمیته تحقیق رسمی هستیم. ما بازگشت به وضعیت شلیک موشک و حملات مکرر را نمی‌پذیریم. تا زمانی که وضعیت تثبیت شود، ما در میشن هاعمک خواهیم ماند. اگر شرایط مساعد باشد، برمی‌گردیم. اما فعلاً: نه. و فراموش نکنیم که سربازان ربوده شده‌ای هستند که باید بازگردند.»
امیر آدلر، ساکن ناحال عوز، هنوز آماده بازگشت نیست، وی می‌گوید: جنگجویان حماس از طریق دروازه پشتی به کیبوتص حمله کردند و خانه او اولین خانه‌ای بود که سعی در ورود به آن داشتند.
او توضیح داد: «ما ۱۹ ساعت را در پناهگاه گذراندیم که ۱۲ ساعت آن بدون برق و با آب کم بود. در تمام این مدت صدای تیراندازی و انفجار می‌شنیدیم. آنها ماشین‌های ما را با موشک منفجر کردند. ما تازه ساعت ۱ بامداد نجات یافتیم.»
از آن زمان، او با خانواده‌اش در میشن هاعمک زندگی می‌کند. او گفت: «ما هفت ماه در یک اتاق کوچک زندگی کردیم، سپس به یک ون مسافرتی سیار نقل مکان کردیم. در این میان، من تقریباً هر روز برای احیای باغ‌های آووکادو و موز به کیبوتص می‌روم، اما نه برای زندگی در آنجا. هنوز زمان مناسبی نیست.»
او در پایان گفت: «من سه فرزند خردسال دارم. در این شرایط، هیچ راه برگشتی وجود ندارد. همین هفته، یک گلوله سرگردان وارد کیبوتص شد. ما فقط می‌توانیم پس از پایان جنگ و بازگشت ربوده‌شدگان – عمری به خانه برگردیم. فقط در آن زمان است که برمی‌گردیم.»
