در یکی از بحث‌برانگیزترین تصمیمات اخیر وزارت ورزش، احمد دنیامالی سه رئیس فدراسیون را به عنوان اعضای جدید شورای برون‌مرزی منصوب کرد؛ شورایی که باید بر اعزام‌های بین‌المللی ورزش ایران نظارت کند و تصمیماتش منجر به جلوگیری از تخلفات، هدررفت منابع و بی‌نظمی‌های ساختاری شود، اما همین مأموریت با یکی از این انتصاب‌ها به سخره گرفته شده است.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، انتصاب مهدی تاج، علیرضا پاکدل و سجاد انوشیروانی از سوی احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان به عنوان سه عضو شورای برون‌مرزی در جلسه شبانه چهارشنبه، ۸ مردادماه بحث برانگیز است. فارغ از اینکه ابتدا نقدی به تغییر ماهیت انتخاب اعضای این شورا وجود دارد که از حالت انتخابی به حالت انتصابی درآمده و دنیامالی هم به این مسیر ادامه می‌دهد، نقدی هم به انتخاب این چهره‌ها وجود دارد که شاید بارزترین آنها، سجاد انوشیروانی باشد.

فارغ از عملکرد دو عضو دیگر و توانایی‌های مثبت و منفی‌شان در فدراسیون‌های تحت امر خود، انتصاب سجاد انوشیروانی، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری که خود درگیر پرونده‌های پرحاشیه مرتبط با اعزام‌های بین‌المللی است، جای ابهام و انتقاد زیادی دارد. فدراسیون وزنه‌برداری فقط در یک سال اخیر صحنه بحران‌های متعددی بوده؛ از پناهنده شدن فاطمه کشاور، ملی‌پوش دختر در اسپانیا، تا دریافت ویزا برای افراد غیرمرتبط تحت عنوان مربی و ماساژور برای اعزام به مسابقات برون‌مرزی؛ ابهاماتی که به نوعی بی‌اعتباری ساختار نظارتی اعزام‌ها را رقم زد و حالا رئیس فدراسیونی که با چنین مسائلی مواجه شده، خودش یکی از تصمیم‌گیرندگان این امر شده است.

پرسش اصلی اینجاست، فردی که هنوز نتوانسته بر اعزام‌های فدراسیون خودش نظارت قابل‌دفاعی داشته باشد، چگونه قرار است درباره اعزام سایر رشته‌ها و تیم‌های ملی نظر تخصصی و رأی نهایی بدهد؟ افزون بر این، موضوع نامه‌ای با مهر فدراسیون وزنه‌برداری که در یکی از پرونده‌های قاچاق ارز منتسب به فدراسیون بدنسازی که در گزارش پلیس فرودگاه وجود داشت، با ابهاماتی باقی مانده و فدراسیون وزنه‌برداری فقط دست به تکذیب زد؛ فارغ از اینکه شاید این ابهام و اقدام، به نوعی سؤاستفاده یا جعل مهر فدراسیون تحت امر انوشیروانی بوده است که او موظف بود این موضوع را تا روشن شدن تمامی ابعاد ماجرا پیگیری کند، نه اینکه دست به تکذیب هیجانی بزند.

فدراسیون وزنه‌برداری حواشی متعدد دیگری هم داشته که بتوان مدیریت این فدراسیون را مورد نقد قرار داد، اما در همین موضوع نظارت بر اعزام‌ها همچنان نقدهایی وجود دارد. اخیراً نواب نصیرشلال که پس از حاشیه‌های فراوان از انوشیرانی حکم ریاست بر انجمن کراسفیت را دریافت کرد، سفری به آمریکا داشت که رئیس فدراسیون وزنه‌برداری در خصوص آن اظهار بی اطلاعی کرد. این موضوع هم نشان می‌دهد سایه بی‌نظمی و بی‌اطلاعی در مدیریت انوشیروانی سنگین‌تر از آن است که بشود نادیده گرفت. حال چطور وزیر ورزش تصمیم گرفته انوشیروانی را که با این همه مشکل در خصوص اعزام‌ها و نظارت روی سفرهای فدراسیون تحت امر خودش مواجه بوده را به عنوان یکی از اعضای شورای برون مرزی منصوب کند؟

انتصاب انوشیروانی به عنوان یکی از اعضای اصلی تصمیم‌گیر در اعزام‌های خارجی ورزش ایران، در تضاد آشکار با منطق عملکردمحور است. شورای برون‌مرزی قرار است با هدف نظارت دقیق و تخصیص مسئولانه منابع مالی و ارزی برای اعزام‌های بین‌المللی عمل کند، نه به حیاط‌خلوت مدیرانی که خود در معرض ابهام و انتقادند.

مسئولیت انتخاب این چهره جنجالی، مستقیماً متوجه احمد دنیامالی است؛ وزارت ورزش باید حلقه تصمیم‌گیر در شورای برون مرزی را از افرادی انتخاب کند که بی حاشیه و کارشناس باشند، اما برعکس شاهد انتخاب‌هایی هستیم که حداقل در موضوع اعزام‌ها نقدهایی به آنها وارد است که شاید باید منتظر تکرار رسوایی‌های دیگری در خصوص اعزام‌ها در ورزش کشور باشیم.

به نظر می‌رسد شورای برون‌مرزی نیز به سرنوشتی مشابه دیگر شورا‌های فرمالیته ورزش ایران دچار شده؛ جایی که به جای شایستگی و عملکرد، موارد دیگری ملاک چینش ترکیب آن قرار می‌گیرد. این روند نه‌تنها کمکی به بهبود مدیریت سفر‌های خارجی نمی‌کند، بلکه در شرایط تحریم و محدودیت ارزی، ورزش کشور را با چالش‌های تازه‌تری روبه‌رو خواهد کرد.