آیا جنگ ایران و اسرائیل دوباره شروع می‌شود ؟ + فیلم
به گزارش رکنا، شاید شما هم از جمله افرادی باشید که از دوران کودکی به شما گفته‌اند به پنی سیلین حساسیت دارید و از مصرف این داروی پرکاربرد خودداری می‌کنید.
اما بر اساس گزارش‌ها، هرچند بسیاری از افراد ادعا می‌کنند به پنی‌سیلین حساسیت دارند، در واقع کمتر از یک درصد جامعه به این آنتی بیوتیک واکنش حساسیتی نشان می‌دهد.
فکر نادرست درباره حساسیت به پنی‌سیلین ممکن است شما را از دریافت بهترین و ایمن‌ترین درمان برای عفونت محروم کند. علاوه بر این، می‌تواند خطر مقاومت ضد میکروبی را افزایش دهد، شرایطی که در آن آنتی‌بیوتیک‌ها توانایی مبارزه با عفونت‌های باکتریایی را از دست می‌دهند.
خبر خوب این است که تشخیص این موضوع که آیا واقعاً حساسیت به پنی‌سیلین دارید یا خیر، این روزها بسیار ساده‌تر شده است. پزشکان بیشتر از گذشته متوجه شده‌اند که برچسب حساسیت به پنی‌سیلین در بسیاری از موارد نادرست است و روش‌های ایمن و آسانی برای بررسی این حساسیت وجود دارد.
پنی‌سیلین نخستین داروی آنتی‌بیوتیک است که در سال ۱۹۲۸ توسط الکساندر فلمینگ از نوعی کپک استخراج شد و از دهه ۱۹۴۰ به‌طور گسترده برای درمان عفونت‌ها به کار رفت. این دارو و مشتقات مرتبط نظیر آموکسی‌سیلین و آگمنتین در درمان عفونت‌های رایج مانند عفونت گوش، گلودرد استرپتوکوکی، عفونت‌های ادراری، ذات‌الریه و عفونت‌های دندانی بسیار مؤثر هستند.
آنتی‌بیوتیک‌های پنی‌سیلینی طیف محدودی از باکتری‌ها را هدف قرار می‌دهند. اما افرادی که حساسیت به این گروه از داروها گزارش می‌دهند، معمولاً آنتی‌بیوتیک‌های با طیف گسترده دریافت می‌کنند. این نوع آنتی‌بیوتیک‌ها نه‌تنها باکتری‌های مفید را از بین می‌برند، بلکه زمینه مقاومت باکتری‌ها را نیز فراهم می‌کنند و ممکن است گران‌تر و کم‌اثرتر باشند.
در بسیاری از موارد، حساسیت به پنی‌سیلین در کودکی و به‌دنبال واکنش‌هایی مانند ایجاد دانه‌های پوستی تشخیص داده می‌شود. اما واقعیت این است که این دانه‌ها ممکن است ناشی از خود عفونت باشند، نه مصرف دارو. همچنین برخی از عوارض جانبی رایج مانند حالت تهوع یا اسهال به‌معنای حساسیت نیستند و معمولاً قابل کنترل یا خودبه‌خود رفع می‌شوند.
به‌علاوه، باور عمومی اشتباه است که حساسیت به دارو ارثی است. داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به حساسیت به این دارو به هیچ‌وجه به‌معنای انتقال حساسیت نیست.
نکته جالب دیگر این است که حدود هشت درصد از کسانی که واقعاً به پنی‌سیلین حساسیت دارند، پس از حدود ده سال این حساسیت را از دست می‌دهند. بنابراین ممکن است حساسیت شما با گذر زمان از بین رفته باشد.
اشتباه در باور حساسیت به پنی‌سیلین می‌تواند تاثیرات قابل توجهی بر سلامت شما داشته باشد. احتمال استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های قوی‌تر و وسیع‌الطیف که عوارض بیشتری به همراه دارند، افزایش می‌یابد. همچنین ممکن است پس از جراحی با احتمال بیشتری دچار عفونت شوید یا هزینه‌های درمانی شما به‌علت استفاده از داروهای جایگزین گران‌تر باشد.
پنی‌سیلین و داروهای مشابه اغلب بهترین گزینه درمانی برای بسیاری از عفونت‌ها هستند. آگاهی از اینکه آیا واقعاً به این دارو حساسیت دارید یا خیر، می‌تواند به شما در دسترسی به گزینه‌های امن‌تر، مؤثرتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر کمک کند.
ابتدا با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید. حساسیت به پنی‌سیلین می‌تواند از دانه‌های پوستی خفیف تا واکنش‌های شدید مانند تورم صورت و مشکل در تنفس متفاوت باشد. پزشک شما ممکن است سوالاتی در مورد سابقه حساسیت شما بپرسد.
گاهی پرسش‌های پزشک برای تشخیص کافی است، اما در مواردی ممکن است آزمایش‌های بیشتری توصیه شود. یکی از راه‌های متداول، آزمایش پوستی است که شامل خراش‌های کوچک پوستی و تزریق مقدارهای کم دارو زیر پوست می‌باشد. در صورت عدم واکنش در این مرحله، مرحله بعدی معمولاً شامل مصرف خوراکی مقدار کمی از آموکسی‌سیلین تحت نظر پزشک است.
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که در بسیاری از موارد می‌توان بدون آزمایش پوستی و تنها از طریق مصرف مقدار کم آموکسی‌سیلین تحت نظر پزشک، حساسیت واقعی را بررسی کرد. در این روش، بیمارها به مدت نیم ساعت تحت نظارت قرار می‌گیرند تا واکنش احتمالی بررسی شود.
با سوالات صحیح و بررسی مناسب، بسیاری از افراد می‌توانند با خیال راحت پنی‌سیلین را به‌عنوان گزینه‌ای مناسب برای درمان عفونت‌های رایج انتخاب کنند.
