همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: این مجموعه تصاویر، ایستگاه‌های اتوبوس و مبلمان شهری را به نمایش می‌گذارد که گویی از دل تاریخ و با نگاهی به آینده طراحی شده‌اند. فرم‌های سیال و ارگانیک این سازه‌ها با الهام از خطوط نرم و پیچش‌های گنبدهای ایرانی، فضایی دعوت‌کننده و انسانی خلق می‌کنند. پوسته بیرونی با بافتی شبیه به سنگ تراورتن، وقار و استحکام را تداعی می‌کند، درحالی‌که فضای داخلی با کاشی‌کاری‌های فیروزه‌ای و شبکه‌بندی‌های پیچیده، یادآور مقرنس‌ها و کاربندی‌های مساجد و بناهای تاریخی اصفهان است.
این پروژه فراتر از یک تمرین زیبایی‌شناسانه، نمونه‌ای از تلفیق نوآوری و احترام به شهروند در حوزه طراحی شهری است. «اصفهان 78» نشان می‌دهد که هوش مصنوعی نه به‌عنوان جایگزین، بلکه به‌عنوان ابزاری قدرتمند در دستان معمار، می‌تواند به خلق فضاهایی کاربردی، زیبا و دارای هویت فرهنگی منجر شود. این طرح، گامی بلند در معماری پارامتریک ایرانی است و این سؤال را مطرح می‌کند که چگونه می‌توان از این فناوری برای ارتقای کیفیت زندگی شهری و حفظ میراث غنی معماری کشورمان بهره‌برد.
