فیلم هیبت خرس قهوهای در طبیعت
به گزارش رکنا، یک مطالعه بزرگ بر روی داده‌های خواب ۸۸ هزار بزرگسال در انگلیس نشان داد که اختلالات خواب ، نه فقط کمبود آن، می‌تواند خطر ابتلا به ۱۷۲ بیماری مختلف شامل پارکینسون، دیابت نوع ۲ و مشکلات کلیوی را افزایش دهد.
به گزارش ایسنا، تحقیقات نشان می‌دهد که برای حفظ سلامت مطلوب، بزرگسالان به طور معمول به ۷ تا ۹ ساعت خواب در شبانه‌روز نیاز دارند. اما کیفیت و نظم خواب، بیش از تعداد ساعت‌های خواب، در جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های مختلف تاثیرگذارند.
این تحقیق که توسط متخصصان دانشگاه پکن و دانشگاه علوم پزشکی ارتش چین انجام شده، به بررسی ارتباط بی‌نظمی در خواب با افزایش خطر ابتلا به ۱۷۲ بیماری پرداخته است. طی این پژوهش، اطلاعات مربوط به خواب و سلامت ۸۸ هزار نفر با میانگین سنی ۶۲ سال، در طول هفت سال، مورد مطالعه قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که مدت خواب، زمان شروع خواب، میزان پیوستگی خواب و نظم آن همگی در سلامت کلی بدن نقش بسیار مهمی دارند.
محققان با تطبیق این داده‌ها و اطلاعات پزشکی افراد دریافتند که در مورد ۹۲ بیماری، از جمله پارکینسون و نارسایی حاد کلیه، حدود ۲۰ درصد خطر ابتلا به این بیماری‌ها مستقیماً با رفتارهای ناسالم خواب مرتبط است.
بی‌نظمی خواب، خطر ابتلا به ۴۲ بیماری دیگر را دست‌کم دو برابر افزایش می‌دهد. بیماری‌هایی نظیر قانقاریا، سیروز کبدی، و برخی مشکلات ناشی از سن از نتایج این اختلالات هستند. به طور کلی، خواب ناسالم با ۱.۵ برابر شدن خطر ابتلا به ۱۲۲ بیماری از جمله دیابت نوع ۲، نارسایی تنفسی و شکستگی استخوان مرتبط بوده است. به نظر می‌رسد که التهاب یکی از عوامل میانجی تاثیر اختلالات خواب بر این بیماری‌ها باشد.
پروفسور «شِنگ‌فِنگ وانگ»، نویسنده ارشد این پژوهش، تاکید می‌کند که زمان آن رسیده تعریف ما از خواب سالم از مدت‌زمان آن فراتر رفته و کیفیت و نظم آن نیز در نظر گرفته شود.
به گزارش ایندیپندنت، دکتر «اشلی کرتیس»، روان‌شناس و استاد دانشگاه فلوریدای جنوبی که در این مطالعه حضور نداشت، معتقد است که این پژوهش بر اهمیت اصلاح الگوهای خواب برای پیشگیری از بیماری‌ها به ویژه در میان میانسالان و سالمندان تأکید دارد. او می‌گوید: "کیفیت سنجش خواب تأثیر مستقیمی بر سلامت افراد در طول زندگی دارد."
این پژوهش البته بدون محدودیت نیست. کرتیس توضیح می‌دهد که داده‌های این تحقیق بیشتر روی افراد میانسال و سالمند متمرکز بوده و ابتلا به بیماری‌های مختلف در این گروه سنی به طور طبیعی بیشتر است. همچنین، داده‌های مربوط به خواب تنها در یک بازه مشخص گردآوری شده‌اند که می‌تواند اعتبار نتایج طولانی‌مدت این پژوهش را کاهش دهد.
از دیگر محدودیت‌ها، عدم تمرکز بر اختلالاتی نظیر بی‌خوابی و وقفه تنفسی در خواب (آپنه) است که در میان سالمندان بسیار شایع‌اند. دکتر کرتیس بر ضرورت انجام مطالعات بالینی گسترده‌تر در آینده تاکید کرد تا رابطه میان اختلالات خواب و بیماری‌ها با دقت بیشتری بررسی شود.
