از شهرداریِ تحت کنترلِ علیرضا زاکانی محال است خیری به فرهنگ و هنر و دانش این شهر برسد!
کافی است به همین شعارها و اشعار روی تابلوهایی که شهرداری تهران با بودجۀ این مردمِ به تنگ آمده از فشار اقتصادی، در سراسر خیابان‌های پایتخت نصب می‌کند، نگاهی انداخته شود! حقا و به حرمت قلم که ملاّ پالقّوی بی‌سواد ولایت ما هم ذوق و استعدادش در شعر و شاعری و ادبیات بیش از این بود!
آنگاه از چنین دم و دستگاهی می‌توان انتظار داشت که ساختمانش را در اختیار خانۀ اندیشمندان علوم انسانی بگذارد؟
از همان ابتدای این داستان، نظرم این بود که بهتر است بنا به توصیۀ عیسی مسیح "مال این قیصر را به خودش واگذاشت" و زیر بار منّت این دم و دستگاه نرفت و خود را از شر آن خلاص کرد!
اگر دیگر سازمان‌ها و نهادهای دولتی علاقمند به ادامۀ فعالیت خانۀ اندیشمندان علوم انسانی هستند، لازم است جای مناسب و آبرومندی به این نهاد مدنی اختصاص دهند و اگر هم علاقمند نیستند، مسئولان خانه بهتر است به فکر جذب کمک از فرهنگ‌دوستان خیّر برای دست و پا کردن جای دیگری باشند.
