از همان روز نخست که نام مسعود پزشکیان از صندوق انتخابات ریاست جمهوری بیرون آمد، زمزمه‌های تغییر در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی شروع شد. طی روزهای گذشته شبکه‌های اجتماعی پر شده بود از اینکه «خبر آمد خبری در راه است...». نهایتا مسعود پزشیکان رئیس دولت چهاردهم مهر تاییدی بر اخبار این روزها مبنی بر انتصاب علی لاریجانی بر ریاست شورای عالی امنیت ملی زد.
لاریجانی را همگی به سیاست اصولگرایی سنتی میانه رو می شناسیم کسی که هیچگاه در زمان ریاست مجلس مرعوب جبهه تندروی پایداری و نمایندگان و ارتش سایبری آن‌ها نشد. او کسی بود که به گفته رقبایش در عرض ۱۰ دقیقه و به گفته برخی دیگر ۲۰ دقیقه، برجام را در سال ۹۲ در مجلس شورای اسلامی تصویب کرد که آن زمان هم قیل و قالی به راه افتاد و مورد حمله پایداری‌ها قرار گرفت.
امروز ایران در بی سابقه ترین تهدیدهای خارجی قرار گرفته است. از جنگ ۱۲ روزه تا فعال شدن مکانیسم ماشه، که برخی از کارشناسان بین الملل فعال شدن آن را قطعی می دانند. ایران امروز بیش از هر زمان دیگر نیاز به همگرایی و اتحاد دارد. انتخاب علی لاریجانی برای ریاست بالاترین نهاد امنیتی در دولت نشان از آن دارد که ریل سیاست‌گذاری داخلی و خارجی در کشورمان در حال تغییر است که این به خودی خود مبارک و میمون است. فضای داخلی ایران پس از جنگ ۱۲ روزه به جای اتحاد بیشتر به سمت واگرایی بیشتر از یکدیگر رفت تا جایی که هریک به دیگری تهمت نفوذی می‌زند و ادبیات صدا و سیما نیز از آغل پیشرفت کرد و رسید به گوساله! و صدا و سیمای کشورمان تریبونی شد برای کارشناسان تندرو که تنها برای سیاست خارجی کشورمان هزینه تراشی کرده اند. در چنین فضایی حالا لاریجانی آمده است تا شاید هم پرونده نفوذی ها و تندروی ها را برای همیشه ببندد،هم آنکه دیپلماسی را برای دیپلمات های کشورمان هموارتر کند و نیز مهم‌تر از همه موارد؛ شعام را یک تکان اساسی دهد!
محمود واعظی رئیس دفتر دولت دوازدهم درباره احتمالات برکناری جلیلی از شعام به خبرآنلاین گفت: «نتیجه‌ی انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری نیز نشان داد که اکثریت مردم، تندروی و سیاست‌های افراطی را نمی‌پسندند. بنابراین رخداد چنین تغییری، مورد استقبال طیف عقلا و بخش قابل توجهی از جامعه خواهد بود.»
اشاره واعظی به نتیجه انتخابات دولت چهاردهم است که پزشکیان در رقابت با جلیلی در دور دوم انتخابات هدایت پاستور را به عهده گرفت که به این معنا بود که مردم اصلاحات می خواهند. ملت ایران از سیاست‌های نمایشی و تندروی افراطی خسته هستند. انتخاباتی که با آرای حداقلی پیام مردم ایران را رساند چه آنکه رای داد چه انکه به قول حسن روحانی با رای ندادن انتخاب کرد و صدای اعتراض خود را به گوش نظام رساند.
حالا صدای لاریجانی می‌آید؛ در رقابت انتخاباتی ۱۴۰۰ قبل از آنکه شورای نگهبان نتیجه تایید صلاحیت های نامزدهای انتخاباتی را اعلام کند؛لاریجانی تنها کسی بود که سبد رای خود را همان موقع با اتاق کلاب هاوس ۳۰ هزار نفری پر کرد تا جایی که اتاق جایی برای اعضای جدید نداشت. حین سوالات بسیار سخت، داغ و فشرده طیف گسترده تحلیلگران و فعالان سیاسی که لاریجانی به همه آن‌ها پاسخ داد. سوالاتی که طی ۵۰ سال در تاریخ انقلاب اسلامی ایران دفن شده بود و حالا او در حال پاسخگویی بود چون می گفت باید به مردم پاسخگو باشیم (بازخوانی آن اتاق، این روزها خالی از لطف نیست) در این اتاق بود که لاریجانی حرف های نگفته را با مردم در میان گذاشت و از سیاست معتدل خود گفت در حالی با قطع و وصل شدن و پارازیت سنگینی که به این اتاق وارد می‌شد لاریجانی مجبور بود با کنایه بگوید صدای من میاد؟ چرا که او در حال گفتن حرف‌های سنگینی بود که صد البته به مذاق پایداری‌ها و اعوان و انصارشان خوش نمی‌آمد، چرا که رقیب انتخاباتی قدر بود. او در آن اتاق معروف در خصوص سیاست خارجی کشور در پاسخ به تندروی ها گفت: اگر برجام چیز نجسی بود، چرا الان زیرش نمی‌زنند؟ برجام در آن دوره کار درست و دقیق کشور بود. الان هم معتقدم برای نجات کشور باید شرایط را برای یک تفاهم مهیا کنیم. اینگونه مسائل نیازمند یک رویکرد خاص است. با تند سخنرانی کردن در نماز جمعه مذاکرات بین‌المللی حل نمی‌شود.
کشور در حال حاضر در سیاست خارجی نیاز به همین موضع دارد. موضع مذاکره و منطق نه ادامه جنگ! شاید دیگر پرونده هایی از جنس کرسنت یا قطعنامه‌های خانمان سوز در دولت نهم و دهم که حالا تروئیکای اروپا با مکانیسم ماشه به دنبال احیای آن هستند، نبینیم! شاید این تغییر، سایه جنگ را بار دیگر از سر دور کرد، همانطور که در دولت یازدهم و دوازدهم دور کرد، همانطور که به تعبیر آن‌ها علی لاریجانی در ۲۰ دقیقه یک توافق تاریخی و مهم را در مجلس به تصویب رساند و کشور توانست تا همین امروز از مزایای آن بهره ببرد. همان توافقی که همچنان تندروهای داخلی می گویند به جای آن می توانیم تهاتر کنیم و کالا بدیم و کالا بگیریم همان هایی که بر کوس جنگ می دمند و با آتش بس با اسرائیل مخالفت کردند.
علی لاریجانی حالا آمده است که به این تندروی ها پایان دهد و به قول محمود واعظی ما آن را به فال نیک می گیریم.....
آیا اقای سعید جلیلی صدای علی لاریجانی را شنید؟
۳۱۵/۲۳
