یقین دارم هیچ عشقی هم پای عشق مادر به فرزندش نیست.
و عشق من به تو مادرم... وصف شدنی نیست.
بین من و قلبم و خداست.
خدا می‌دونه که آرزوی من چیه و خودش می‌دونه که همش تویی.
کاستی‌ها و کوتاهی‌های منو ببخش مادر.
خیلی وقت‌ها فکر می‌کنم که چطور می‌تونم فرزند بهتری برات باشم؟
مامان، من تلاش می‌کنم که بهتر باشم، اما شاید هنوز رفاقت من و کائنات اونقدرها عمیق نشده که باید باشه... مطمئن باش من به تلاشم ادامه میدم تا تو از اعماق قلبت شادتر باشی.
تا روزی که هستم تو برام مهم‌ترین هستی، شاید نتونم این رو درست بهت ابراز کنم اما می‌خوام که بدونی و آگاه باشی
من زمانی آرامش دارم که تو آرامش داشته باشی.
من زمانی خوشحالم که تو خوشحال باشی.
و من زمان‌هایی به خودم بهتر و بیشتر اعتماد می‌کنم که تو بهم بیشتر اعتماد می‌کنی.

این و بدون مامان،
تو نیروی محرک جادویی زندگی منی
که به عشق وجود تو امید و رویاهامو رها نمی‌کنم حتی در لحظات سختی‌هام و ناامیدی‌هام...
وقتی تو رو می‌بینم وقتی بابای مهربونم رو می‌بینم بیشتر می‌فهمم که زندگی ارزشمنده
که ناامیدی معنایی نداره
که دلخوشی‌ها کم نیستند
که خدا خودش حواسش به ما هست
و به زمان‌بندی‌ها و صلاحدیدهای خدا بیشتر دلخوش می‌شم.

خدا رو شکر که متولد شدم...
خدا رو شکر که با کمک‌های جهان هستی، هر روز متولد می‌شم.
و خدا رو شکر که صدای تو آرام‌بخش وجود منه...

بدون که قلب منم همیشه برات می‌تپه
تولدم با وجود تو مبارکه مامان مهربونم.

منبع: ساعدنیوز