احمد زیدآبادی، روزنامه نگار، با انتشار متنی در کانال تلگرامی خود با عنوان «میوه‌های گندیده!» به اظهارات اخیر وزیر امور خارجه درباره ازسرگیری روابط دیپلماتیک با مصر پرداخته است.
او در این زمینه نوشت: عباس عراقچی از بهبود روابط ایران و مصر تا مرز ازسرگیری روابط دیپلماتیک خبر داده است.
برقراری رابطه با مصر در دهۀ نخست انقلاب «تابو» و «حرام» تلقی می‌شد، اما پس از آن تمایل به عادی‌سازی رابطه با قاهره در بین سران کشور ظاهر شد. شرط مصری‌ها برای عادی‌سازی، تغییر نام خیابان خالد اسلامبولی عامل ترور انور سادات از روی خیابانی در تهران بود. جماعات تندرویی که هر روز نام تازه‌ای بر روی خود می‌گذاشتند، مانع انجام این کار می‌شدند چون آن را «خیانت به شهدای انقلاب جهانی اسلام» می‌دانستند!
تغییر نام خیابان دو ماه پیش صورت گرفت و مسیر عادی‌سازی روابط تهران و قاهر گشوده شد. به عبارتی تابو شکست و حرام به حلال تبدیل شد و از آنان که این کار را خیانت به شهدای انقلاب جهانی اسلام توصیف می‌کردند، صدای اعتراضی برنخاست! با این حال، عادی‌سازی رابطه با مصر در این شرایط دیگر اثر گذشته را ندارد. امری دیرهنگام و به نسبت کم‌اهمیت تلقی می‌شود!
چرا در این کشور، کار مناسب در زمان مناسب، انگ حرام و خیانت می‌خورد اما همان کار نهایتاً پس از از دست رفتن فرصت، مجاز و عملی می‌شود؟ قبلاً نوشته بودم که این کار مثل حرام دانستن چیدن میوۀ رسیده از روی درخت و بعد دست به دست کردن تا گندیدن آن میوه و سپس صدور جواز چیدن آن است! این کار در تمام موارد حتی استفاده از تکنولوژی‌های ارتباطی، به صورت رویه درآمده و فرصت‌ها را یکی بعد از دیگری سوخته است!
در این جهان برای موفقیت یا باید جلوی زمان و یا همراه با زمان حرکت کرد. دنبال زمان آن هم با فاصله‌ای دور به راه افتادن، حاصلی جز آش نخورده و دهن سوخته ندارد؛ چون هر تابوی سیاسی هم نهایتاً می‌شکند و هم از شکستن آن بهره‌ای گرفته نمی‌شود!
امان از تابوسازان سیاسی که امان این کشور را بریده‌اند و اهل عبرت‌آموزی هم نیستند!
