به گزارش همشهری آنلاین، ویدئویی که مدت زمان آن کمتر از ۲ دقیقه است، تصویری ناب از مردمی در زاینده رود جمع شده و فرش های خود را در آب روان شت‌وشو می دهند را نشان می‌دهد. این البته بخشی از پروه ناتمام مستند سینمایی باغ بهشت به کارگردانی ناصر تقوایی است. کارگردان بزرگ ایرانی که سال هاست فیلمی نساخته، با بیرون آمدن تصاویری از این مستند، هم نام او بار دیگر وردِ زبان ها شد و هم حس دلتنگی نسبت به زاینده رود خروشان، حسرت بسیاری را برانگیخت.
از گذشته زاینده رود مورد توجه فیلم سازان بوده و به همین دلیل، تصاویر بسیاری از این رودخانه ثبت شده است. ۶۰ سال پیش، هنگامی که فیلم گنج قارون سیامک یاسمی اکران شد، دل بسیاری از علاقه مندان به سینما را با خود برد. در این فیلم صحنه هایی از زاینده رود و نمایی از غرق شدن یکی از شخصیت های گنج قارون وجود دارد که در آن دوران واکنش برخی از منتقدان را برانگیخت. در سال ۱۳۴۴ همزمان با اکران اول فیلم گنج قارون در مجله روشنفکر نقدی بدون نام با چنین تیتری منتشر شده است: «در زاینده‌رود کسی غرق نمی شود» گرچه زاینده رود در آن دوران پرآب بوده، اما این تیتر نشان می دهد که وضعیت این رودخانه به گونه ای نبوده که منجر به غرق شدن انسان شود. همچنین در سال ۱۳۴۹ فیلمی با عنوان «پسر زاینده رود» روی پرده سینماها رفت که تصاویری از این رودخانه را نشان می دهد.
در سال ۱۳۷۹ زاینده رود برای نخستین بار دچار خشکی شد و دو سال بعد از آن، بهروز افخمی با فیلم «گاو خونی»، دوباره زاینده رود را به سینمای ایران برگرداند. در سال ۱۳۸۵ مینای شهر خاموش فیلمی ساخته امیرشهاب رضویان با هنرنمایی عزت اله انتظامی درباره زاینده رود است. در نمایی از این فیلم اجرای قطعه به اصفهان توسط انتظامی در جوار زاینده رود با استقبال بسیاری روبه رو شد. سال ۱۳۹۷، فیلم «سیمین» اکران شد که محمدرضا هدایتی، یکی از بازیگران فیلم اعلام کرد این فیلم به قصد حمایت از زاینده رود ساخته شده است.
از سال ۱۳۸۷ با خشک شدن دوباره زاینده رود فیلم های مستند بسیاری نیز ساخته شد. در حالی که وضعیت زاینده رود تغییر چندانی نکرده و امروزه زاینده رود غالبا خشک است و فقط گاهی برای سهم آب کشاورزان اندکی تر می شود.
