برخی اتفاقات در کشتی رقم خورده که بهروز یاری، مدرس فدراسیون کشتی معتقد است که اگر این روند ادامه داشته باشد، در آینده فاجعه‌ای رخ خواهد داد. با این حال او از دغدغه‌های علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی صحبت کرد که برای دانش افزایی مربیان هر کاری می‌کند و سال قبل ۶ هزار مربی را به صورت رایگان در خانه کشتی دانش‌افزایی کرده است.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، بهروز یاری قائله دو المپین ملایر را خاتمه داد؛ پدر صادق گودرزی و مسعود مصطفی جوکار چندی قبل با یک درگیری فیزیکی خبرساز شدند که به شکایت قضایی سعید گودرزی از نایب قهرمان المپیک ۲۰۰۴ آتن منجر شده بود. یاری که دارنده مدال برنز کشتی جهان است، عباس جدیدی را هم به فدراسیون و اندیشکده کشتی (انستیتوی سابق) دعوت کرد.

با یاری از نتیجه نوجوانان در قهرمانی جهان در یونان حرف به میان آمد که به نکته مهم و البته دردناکی اشاره کرد: «دوپینگ در رده‌های سنی پایه». قبلا نگران کاهش وزن در نونهالان و نوجوانان بودیم و حالا باید دغدغه‌مان خیانتی باشد که در برخی باشگاه‌ها اتفاق می‌افتد. گفت‌وگوی خبرنگار تابناک با بهروز یاری مسئول کمیته آموزش و مربیان اندیشکده کشتی را در زیر می‌خوانید:

تابناک: شنیدم شما مسعود جوکار و سعید گودرزی را با هم آشتی دادید.

خوب نبود در کشتی این بحث‌ها باشد و موضوع به صورت قضایی پیگیری شود. ظاهراً پیش از این درگیری، چند ماهی تنش‌هایی در فضای مجازی ایجاد شده و حرف‌هایی مطرح بود که نه در شأن سعید گودرزی بود و نه در قواره مرد نقره‌ای المپیک. بعد این تنش‌ها در خارج از فضای کشتی خودش را نشان داد و آنها درگیر شدند. من برای حفظ و صیانت از خانواده کشتی و به خاطر احترامی که برای سعید گودرزی به عنوان مربی سازنده کشتی همدان و همچنین صادق گودرزی و مسعود مصطفی جوکار به عنوان دو المپیکی ملایر قائلم، با آنها صحبت کردم و سعید گودرزی هم بزرگی خود را اثبات کرد و از پیگیری شکایتش منصرف شد. ظاهراً که مشکل حل شده است. اتفاقاً چند وقت پیش عباس جدیدی را هم به فدراسیون آوردم. از عباس خواستم در اپلیکیشن کشتی اندیشکده، فن یاد بدهد.

تابناک: جالب بود که جدیدی باوجود اختلافاتی که با علیرضا دبیر داشته و این چند وقت هم چندین مصاحبه علیه رئیس فدراسیون داشته، باز هم آمد!

آمد و حال دلش بهتر شد، در واقع این هم به نفع کشتی بود و هم خود عباس جدیدی که حالش بهتر شود. الحمدالله باتوجه به فن بیان و شیوه اجرایش، اندیشکده هم از این موضوع نفع برد. علی دبیر هم اگر کمی انعطاف به خرج دهد و خرد جمعی را چاشنی کارش کند، در عملکرد بهبود حاصل می‌شود، اینکه خودش تنها بخواهد همه کار‌ها را انجام دهد، خسته‌اش می‌کند.

تابناک: فارغ از این دو ماجرا، اساساً اختلافاتی در کشتی هست که به نظر می‌رسد ریشه در گذشته دارد و گا‌هاً حل نشدنی به نظر می‌رسد.

متأسفانه عصبانیت و استرس دوران قهرمانی، گاهی به دوره پساقهرمانی منتقل می‌شود؛ در مورد شخص خاصی حرف نمی‌زنم، اما نمی‌دانم این سکوی المپیک و جهانی چه مغناطیسی دارد که هر کسی رویش می‌رود خدا را بنده نیست. این برای فادزائف و یک سری قهرمان خارجی هم صادق بود و یک سری از این قهرمانان بعد از بالا رفتن از سکو، قانون‌گریز می‌شوند. حالا برخی از قهرمانان ما بعد از یک بار سکو رفتن، مثل عبدالله موحد و رسول خادم، دوباره تکرارش می‌کنند و برخی هم نه، همان یک بار مدال می‌گیرند. بعضی که به مدد شانس مدال المپیک گرفته‌اند امر به آنها مشتبه می‌شود که نیروی برگزیده خدا شدند! همین آدم‌ها دانشی در کشتی ندارند و شانس آن روز و قرعه یک شبه آنها را عنوان‌دار المپیک یا جهان کرده و بعد از دوران پسا قهرمانی فکر می‌کنند همه‌ی ایران باید ممنون‌دارشان باشند. این در مورد بسیاری صدق می‌کند.

تابناک: بگذریم! فکر نمی‌کنم فدراسیون هم از نتیجه‌ای که کشتی آزاد نوجوانان گرفت، راضی باشد. این برای آینده کشتی‌مان نگران‌کننده نیست که ۵ فینال‌مان بدون طلا تمام شد؟

در کشتی سونامی به راه خواهد افتاد و در ۴-۵ سال آینده با قحط‌الرجال قهرمانی مواجه خواهیم شد. میانگین سن کشتی ایران ۱۱ سال و ۸ ماه و ۲۰ روز است. در انتخابی بزرگسالان در هیچ استانی دیگر کشتی‌گیر خوب نداریم، یعنی الان کشتی ما خلاصه شده در چند قهرمانِ خانه کشتی نشین و لاغیر. در حقیقت با یک تعداد محدود ۱۵۰-۲۰۰ نفره در کشتی مواجهیم که امید به لیگ دسته یک و برتر دارند و فقط همین‌ها تمرین می‌کنند.

تابناک: و چرا این اتفاق افتاده؟ یقیناً این وضعیت محصول یک سال و دو سال هم نیست.

سیستم گلخانه‌ای ۲۰ سال گذشته که در فدراسیون‌ها باب شده و ماشین مدال اندوزی راه انداختند؛ کشتی را در کل کشور تهی کرده و دیگر کشتی‌گیر نداریم. الگو‌های رفتاری برای جوانان در باشگاه‌ها وجود ندارد. پیشکسوت بالای ۲۵ سال که جوانان از تجارب آنها استفاده کنند، عملاً در باشگاه‌ها حضور ندارند. ما دیگر معتاد کشتی نداریم. عملاً فکر می‌کنم تا ۱۰ سال آینده کلاس پیشکسوتان هم تعطیل شود، کسی از این جمعیت دیگر تمرین نمی‌کند که بخواهد به سن پیشکسوتان برسد. اینها نشان می‌دهد که کشتی چقدر خالی شده و رفته رفته با فاجعه‌ای مواجه می‌شویم که کشتی را چه بخواهیم و چه نخواهیم به زانو درمی‌آورد.

تابناک: قحطی طلا، انگار در کشتی آزاد با کلیدواژه جدیدی مواجهیم. در المپیک از سه فینال‌مان یک طلا هم درنیامد. در جهانی اوزان غیرالمپیکی که حتی فینالیست هم نداشتیم. جهانی نوجوانان که اولین جهانی سال ۲۰۲۵ بود هم بدون طلا برای‌مان تمام شد.

ایراد کار اینجاست که نوجوانان ما همانجور تمرین می‌کنند که قهرمانان تیم ملی بزرگسالان تمرین می‌کنند. شیوه تمرینات‌شان باید فرق کند و باتوجه به سن کشتی‌گیر باید برنامه‌ریزی داشته باشیم. در بحث روانی مسئله هم باید کار کنیم. نباید اینقدر چشم‌مان به مدال نوجوانان باشد. متأسفانه در ۳۰ سال گذشته اعداد در کشتی اهمیت زیادی پیدا کرده‌اند و هزار و چند مدال در کشتی دنیا مطرح می‌کنند که در جمع این مدال‌ها، کشتی نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان، به آسیایی و تورنمنت‌های کشتی آلیش و ساحلی که اینها در واقع مسابقه نیست و فستیوال است، تکیه می‌کنند که این تعداد مدال گرفتیم پس موفق بودیم؛ این کلاه گذاشتن سر مردم است. سیستم غلط است که نتیجه نمی‌گیریم. مدال نوجوانان واقعاً چه ارزشی دارد اگر به مدال بزرگسالان منتهی نشود. خیلی دل‌تان به حال کشتی می‌سوزد آزمایش دوپینگ ناگهانی از نوجوانان و نونهالان بگیرید.

تابناک: یعنی دوپینگ به سطح نونهالان و نوجوانان رسیده؟!

متأسفانه. اگر روتین در رده‌های سنی جوانان و بزرگسالان هم آزمایش دوپینگ گرفته شود، شاید دفعه‌ای نباشد که در آن سرافکنده شویم، ریشه آن هم از نونهالان درمی‌آید.

تابناک: خوبی کار این است که فدراسیونِ دبیر، برای همه مسابقات داخلی درخواست حضور مأموران نادو را می‌دهد، لااقل تست‌ها در همین داخل درمی‌آید و در مسابقات بین‌المللی و رسمی کمتر به مشکل می‎‌خوریم. چه چیزی باعث می‌شود که نونهال اقدام به دوپینگ کند؟

ما الان در کشتی با مشکلات زیادی دست به گریبانیم، زیر پوست شهر، چیز‌هایی هست که حتی قابل گفتن نیست. به من از شهر‌های مختلف خبر‌هایی می‌دهند که اصلاً خوب نیست. اتفاقاتی که در باشگاه‌ها رخ می‌دهد. هفته‌ای نیست که یک مربی زنگ نزند و نگوید من مربی فلان باشگاهم و چنین موضوعی رخ داده؛ شاید در همین بحث دوپینگ یکی، دیده شدن مربی باشد. به هرحال مربی زمانی دیده می‌شود که شاگردش به تیم ملی برسد و شاید برای دیده شدن، دست به هر کاری بزند. ما یک کلیدواژه‌هایی داریم در کشتی جا می‌اندازیم. امروز همه از این حرف می‌زنند که کمتر در کشتی ما فن زده می‌شود. ما قبلاً چرا فن می‌زدیم، چون زور نزنیم حالا مربیان، چون از دانش تکنیکی تهی هستند، مجبورند زور را زیاد کنند و شاید به همین دلیل سمت مواد ممنوعه بروند.

تابناک: چه کار باید کرد؟

همه این کار‌هایی که می‌کنیم را نباید بکنیم! فدراسیون بخشی از تلاش و تمرکز خودش را معطوف به افزایش دانش کیفی مربیان کرده و این دغدغه علی دبیر هست. سال گذشته ۶ هزار مربی را رایگان در خانه کشتی دانش‌افزایی کرد. در چند سال گذشته خودش همراه با حسن یوسفی‌افشار به استان‌ها می‌رفت و کلاس برگزار می‌کرد، چون معتقد بود سطح دانش مربیان که بالا برود، بخشی از مشکلات مرتفع می‌شود. کاری به درست یا غلط بودن این کار ندارم، اما دغدغه دبیر هست. امروز اندیشکده کشتی ساختمانی فوق تصور دارد، ولی با دو نیرو و یک آبدارچی، چه کار می‌تواند بکند. اندیشکده به کمیته آموزش تقلیل مقام پیدا کرده، قطعی ناعلاج برق سالن را به تعطیلی می‌کشاند. در کرج که تمرین می‌دهیم با این مشکلات مواجهیم. در خانه کشتی هم که قطعی برق و آب داریم، تأسیسات قدیمی است.