خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: پزشکانی که به صورت داوطلبانه از کشورهای مختلف جهان در نوار غزه کار می‌کردند و از این باریکه برگشته‌اند، از جمله برجسته‌ترین شاهدان جنایات نسل کشی رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه هستند و ابعاد مختلف فاجعه انسانی غزه را تشریح می‌کنند.
در این زمینه، روزنامه فرانسوی لوموند گزارش داد که ۵ پزشک و دو پرستار که از نوامبر ۲۰۲۳ چندین ماموریت بشردوستانه در نوار غزه انجام داده‌اند، در مورد فاجعه انسانی این باریکه و عدم امکان تامین نیازهای مردم صحبت کرده‌اند.
جهنم غزه با هیچ واژه‌ای قابل توصیف نیست
مهدی الملالی، پزشک فرانسوی‌الاصل در بخش اورژانس که سه هفته در غزه بود، در مصاحبه با روزنامه لوموند گفت: هیچ واژه‌ای برای توصیف دقیق جهنم نوار غزه وجود ندارد. یک بخش از من برای همیشه در غزه گیر کرده و برایم غیر ممکن است که درباره آن فکر نکنم.
فرانسوا گوردل، جراح ارتوپد فرانسوی نیز به نوبه خود گفت: من بعد از اینکه به غزه رفتم تبدیل به یک انسان دیگر شده‌ام و نمی‌توانم مانند سابق زندگی کنم. غزه جایی است که بمباران‌ها ادامه دارد و مردم نمی‌توانند فرار کنند و کل جمعیت این باریکه تحت تاثیر فاجعه انسانی هستند.
صحنه‌های هولناک تکه تکه شدن بیماران
۵ پزشک و ۲ پرستار از جمله ۶ فرانسوی و یک سوئیسی که در این مصاحبه شرکت کرده‌اند، گفتند که ما از درصد بسیار بالای کودکان در میان قربانیان و زخمی‌ها در غزه بسیار شوکه شدیم و این وضعیت بیانگر ماهیت کورکورانه و بی‌هدف بمباران‌های ارتش صهیونیستی علیه غزه است.
بر اساس این مصاحبه، اولین چیزی که پزشکان بعد از ورود به غزه دیدند، آوار و بقایای ساختمان‌های ویران شده بود و گوشهای آنها دائماً از صدای شدید پهپادها و انفجارهایی که آسمان را می‌شکافتند، پر می‌شد و این صدا هنوز هم در گوشهای آنهاست.
فرانسوا گوردل که با تیم سازمان پزشکان بدون مرز به غزه رفته بود، گفت: من در هر دقیقه صدای ۵ تا ۶ موشک را می‌شنیدم، بمباران‌ها بسیار شدید بود، مانند یک زلزله بزرگ و همه بیمارستان با امواج شدید می‌لرزیدند و بیماران تکه تکه می‌شدند.
کارن هاستر، پرستاری که از سال ۲۰۱۴ نزدیک به ۲۰ ماموریت بشردوستانه در سراسر جهان انجام داده و در سال ۲۰۲۴ به عنوان مدیر فعالیت‌های پزشکی سازمان پزشکان بدون مرز، سه بار به غزه رفته است، گفت: در یکی از بمباران‌ها وضعیت بسیار فجیعی در بیمارستان اتفاق افتاد، بیماران روی زمین دراز کشیده بودند و شکمشان شکافته شده بود و اعضای داخلی آنها روی زمین بود. زمانی که جانشان را از دست دادند مجبور شدیم آنها را به گوشهای هول بدهیم و وقت نداشتیم آنها را به سردخانه ببریم، زیرا مجروحان یکی پس از دیگری می‌رسیدند.
مهدی الملالی، پزشک فرانسوی اظهار داشت: به یاد می‌آورم که یک بار حدود ۳۰ مجروح از یک خانواده را که در زمان انفجار خواب بودند، در بیمارستان اندونزی پذیرش کردیم. مادر خانواده بسیار پریشان بود و نمی‌دانست چه کار کند، به او خبر دادند که یکی از پسرانش جانش را از دست داده، او پیشانی این پسرش را بوسید و سپس به دنبال چهار فرزند دیگرش گشت، اما هرگز آنها را پیدا نکرد.
وقتی مرگ عادی می‌شود
سونام درایر کورنوت، پرستار ۳۶ ساله سوئیسی می‌گوید: زمانی که در پایان ماموریتم یعنی ۲ ماه بعد از محاصره کامل غزه آنجا را ترک کردم، دیگر هیچ آردی در غزه باقی نمانده بود و مردم بسیار گرسنه بودند. در غزه زندگی مانند یک جسد تکه تکه شده است، کودکان در این باریکه هرگز معنی کودکی را نمی‌فهمند و دائماً گرسنه و در اضطراب هستند. این کودکان دیگر حرکت نمی‌کنند، حرف نمی‌زنند و حتی توان گریه کردن هم ندارند.
اورلی گودار، متخصص بیهوشی و بخش مراقبت‌های ویژه در مصاحبه با روزنامه لوموند گفت: مردی را به یاد می‌آورم که پای او در انفجاری در دیرالبلح به شدت آسیب دیده بود و گفت که باید بروم و فرزندانم را دفن کنم. شنیدن این جمله برای من بسیار غیر قابل هضم بود و به شدت در فکر فرو رفتم.
آیا چیزی از انسانیت در اروپا باقی مانده است؟
این پزشک ۴۴ ساله فرانسوی که در سال ۲۰۲۴ سه ماموریت در غزه انجام داده بود، اظهار داشت: ما هر بار شاهد ویرانی‌های بیشتر در غزه بودیم، امروز دیگر جایی به نام رفح وجود ندارد، خان یونس کاملاً ویران شده، شمال غزه یک بیابان است و مردم به سختی و بدون هیچ امیدی نفس می‌کشند.
سمیر عدو، جراح ارتوپد ۵۸ ساله که اولین ماموریت خود را در منطقه جنگی در بیمارستان ناصر واقع در خان یونس انجام داد می‌گوید: من زمانی که دیدم اغلب قربانیان و مجروحان، زن و کودک هستند بسیار شوکه شدم. من درباره چیزهایی که در غزه دیدم با رسانه‌ها حرف زدم؛ درباره گرسنگی کودکان قطع عضو شده و وحشت جنگ، اما هیچ پاسخی نشنیدم. بیایید درباره خودمان در فرانسه حرف بزنیم، درباره انسانیتمان، آیا چیزی از انسانیت برای ما باقی مانده است.
مهدی الملالی، پزشک فرانسوی در ادامه مصاحبه خود با روزنامه لوموند تاکید کرد: ما به لطف همکاران فلسطینی خود از جهنم غزه جان سالم به در بردیم، اما مردم غزه همچنان گرفتارند. من لحظات بسیار دردناکی را به یاد می‌آورم که پزشکان غزه در مورد درد و خاطراتشان حرف می‌زدند و صبری که آنها دارند همه ما را شگفت زده می‌کند.
