در همه جای دنیا وظیفه گزارشگر فوتبال توضیح اتفاقات در جریان مسابقه است و در فواصلی که توپ بیرون رفته یا بازی به هر دلیلی متوقف باشد، دادن اطلاعات جانبی جذاب به بینندگان اما از آنجا که در فوتبال ایران همه چیزمان با همه دنیا فرق دارد، گزارشگران تلویزیون نیز همه کاری می کنند جز گزارش بازی!
انگار آنها چیزی را در زمین می‌بینند که مردم از دیدن آن عاجز هستند! یا اصلا یک بازی دیگر را گزارش می کنند! این ماجرا سالهاست ادامه دارد و همه به آن عادت و با صدای بسته فوتبال می بینیم اما گاهی واقعاً غیر قابل هضم می شود.
به کرات همه دیده‌ایم که گزارشگران جوری یک مسابقه را گزارش می‌کنند که کاملا با دریافتی ما بینندگان متفاوت است. درست مثل مربیانی که بعد از بازی می‌گویند ما ۱۰ فرصت گل داشتیم و حریف بدون داشتن فرصت، گل زد و برد!
به همین مسابقه سپاهان و الدحیل نگاه کنید؛ گزارشگر که می‌خواست ارزش کار سپاهان را بالا ببرد، ضمن تعریف مداوم از ستاره‌های گران قیمت الدحیل و تلقین این موضوع که «شکست نماینده کشورمان چیزی از ارزش‌های ما کم نمی‌کند» گاه حرف‌هایی می‌زد که واقعاً عجیب بود.
در نیمه دوم او مدام از فیصل زکریا دروازه‌بان الدحیل تعریف می‌کرد. او را در حد یاسین بونو در جام جهانی باشگاه‌ها مقابل رئال مادرید بالا برد و جوری وانمود می‌کرد که انگار سپاهان باید ده گل می‌زده و همین یک نفر به تنهایی مانع شده است!
اما آنها که در زندگی یک بار فوتبال تماشا یا بازی کرده‌اند، به وضوح می‌دیدند که بازیکنان سپاهان ضربه‌ها را درست همان جایی می‌زدند که دروازه‌بان الدحیل ایستاده بود و او کوچکترین کار ویژه‌ای برای دفع توپ‌ها انجام نمی‌داد. در واقع سپاهانی‌ها بد می زدند و تازه همان را هم نمی‌توانست کامل بگیرد یا درست دفع کند!
کارشناسان دروازه‌بانی و فوتبال جملگی به ضعف این دروازه‌بان اذعان داشتند. در فوتبال دروازه بانی که به اصطلاح «دو ضرب گیر» باشد، اصلاً به درد نمی‌خورد و تیم‌های بزرگ به سراغ چنین گزینه‌ای نمی‌روند. گلر الدحیل تمام توپ‌ها را دو ضرب می‌گرفت و نوع دفع او کاملاً فول بود.
در فوتبال دروازه‌بان باید توپ را به کناره‌ها دفع کند که فرصت آنی و مجدد به تیم حریف برای گلزنی نداده باشد اما زکریا دقیقاً برعکس عمل می‌کرد. دیدیم که در تنها موردی که سپاهان در ریباند توپ را تعقیب کرد، میلاد زکی‌پور با یک ضربه راحت گل دوم را زد.
کاش روزی کسانی تریبون داشته باشند که ذره ای علاقه و اطلاعات از آن حوزه داشته باشند.
اینجا را ببینید: اعتبار رسانه ملی خرج استاد، تا از پیچ ولوم به دکمه پاور رسیدیم
