به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایرنا، اوحانا در گفت‌وگو با شبکه نیوزمکس آمریکا و در پیامی خطاب به «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهور فرانسه و «کی یر استارمر» نخست‌وزیر انگلیس که بیانگر خشم وی از به تصمیم پاریس و لندن برای به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان کشور مستقل حکایت دارد، گفت: اگر می‌خواهید کشور فلسطین تشکیل دهید، آن را در لندن یا پاریس برپا کنید.
اوحانا افزود: اگر به رسمیت شناختن کشور فلسطین اتفاق بیفتد، این به معنای پیروزی حماس خواهد بود.
به گزارش ایرنا، امانوئل مکرون رئیس‌جمهوری فرانسه به تازگی در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشت که پاریس تصمیم خود برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین را به‌طور رسمی در مجمع عمومی سازمان ملل در سپتامبر (شهریور/مهر) اعلام می‌کند.
این اظهارنظر مکرون که کشورش میزبان بزرگترین جامعه یهودیان در اروپا است، با استقبال برخی کشورها و انتقاد رژیم صهیونیستی و حامیان آن همراه شده است.
این تصمیم فرانسه در شرایط اعلام شد که تاکنون و پس از گذشت بیش از ۲۰ ماه از آغاز تجاوزگری، نسل کشی و جنایت علیه بشریت در غزه از سوی رژیم صهیونیستی؛ هیچ یک از مجامع بین المللی و دولت‌های جهانی به دلیل حمایت تمام قد آمریکا از این رژیم نتوانستند ماشین کشتار ارتش اسرائیل را متوقف کنند و نه تنها غزه و فلسطین، بلکه سوریه، یمن، ایران و لبنان نیز از وحشی گری این رژیم در امان نبودند.
«دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا در واکنش به اعلام موضع تازه پاریس در موضوع به رسمیت‌شناختن فلسطین گفت: مکرون در فرانسه بیانیه‌ای صادر کرد. این بیانیه هیچ اهمیتی ندارد. او آدم خیلی خوبی است. من از او خوشم میاد. اما این حرف ارزش ندارد.
به گزارش «نشریه دی سایت» با توجه به فاجعه انسانی در نوار غزه، کشورهای انگلیس، استرالیا، کانادا، فنلاند، نیوزیلند، پرتغال، آندورا، مالت، سان مارینو و لوکزامبورگ و برخی دیگر در بیانیه ای مشترک در این باره به ابتکار فرانسه پیوستند. کشورهایی مانند ایسلند، ایرلند، اسپانیا، اسلوونی و نروژ که قبلاً فلسطین را به رسمیت شناخته بودند نیز حمایت خود را از این طرح اعلام کردند.
برخی تحلیلگران معتقد هستند: بررسی سوابق عملکرد سران اروپایی به ویژه انگلیس، فرانسه و آلمان یا همان تروئیکای اروپایی در سال‌های گذشته و به خصوص در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ (به طور مثال تعهدگریزی اروپا همزمان با برجام گریزی آمریکا) این نکته را تایید می‌کند که اروپا نمی‌تواند به عنوان یک بازیگر مستقل در سطح بین المللی و بدون در نظر گرفتن منافع و رویکرد آمریکا قدم بردارد و اساسا همواره نوع کنشگری اروپا در تبعیت از سیاست‌های تدوین شده از سوی مقامات کاخ سفید بوده و هست.
