عصر ایران - ویلا ساووی اثر لوکوربوزیه، از سال ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۲ به عنوان خانه ییلاقی جدید برای مشتریان خود پیر و اوژنی ساووی در فرانسه ساخته شد، اما ساکنان آن کمتر از ده سال در آن زندگی کردند. با آغاز جنگ جهانی دوم، خانواده ساووی مجبور به ترک این ملک شدند.
در طول جنگ، این ویلا ابتدا توسط نیروهای آلمانی و سپس توسط سربازان آمریکایی اشغال شد و در این مدت مورد غارت قرار گرفت و آسیب‌های جدی دید. پس از پایان جنگ، خانواده ساووی با صورت‌حسابی حدود ۸۰,۰۰۰ دلار برای بازسازی و قابل سکونت کردن مجدد خانه مواجه شدند. با توجه به روابط پرتنشی که گاهی با خانه و معمار آن در دهه ۱۹۳۰ داشتند، تمایلی به پرداخت این هزینه نداشتند و تصمیم گرفتند با وجود اینکه مالکیت ملک را در اختیار داشتند، آن را رها کنند.
در سال‌های پس از آن، وضعیت این ویلای خالی رو به وخامت گذاشت؛ در مقطعی از آن به عنوان انبار یونجه استفاده شد و شهرداری پوآسی نیز تلاش کرد تا ساختمان را مصادره و تخریب کند تا فضایی برای توسعه یک مدرسه نزدیک فراهم شود، اما موفق نشد.
برنارد چومی، در مقاله خود با عنوان «معماری و تخلف» در سال ۱۹۷۶، از بازدیدش از این ویلا در آن وضعیت نابسامان و تخریب‌شده یاد می‌کند. او می‌نویسد: «کسانی که در سال ۱۹۶۵ از ویلای ساووی بازدید کردند، حتماً دیوارهای کثیف اتاق‌های خدماتی کوچک در طبقه همکف را به یاد دارند که بوی ادرار می‌داد، به مدفوع آغشته بود و پر از نقاشی‌های مستهجن بود.» او معتقد است که این وضعیت برای ساختمان غیرطبیعی نبود، بلکه برعکس، در این حالت «هرگز به این اندازه تکان‌دهنده نبود.»
پس از کارزاری به رهبری لوکوربوزیه و با حمایت‌های بین‌المللی قابل توجه، ویلا ساووی در سال ۱۹۶۵ به عنوان اولین ساختمان مدرنیستی در فهرست بناهای تاریخی فرانسه ثبت شد. این اقدام انگیزه‌ای برای آغاز روند حفاظت از آن فراهم کرد. با این حال، عملیات بازسازی کامل و بازگرداندن بسیاری از ویژگی‌های اصلی آن تا سال ۱۹۸۵ آغاز نشد و این کار سرانجام در سال ۱۹۹۷ به پایان رسید.
