عصر ایران - رولزرویس با تصمیم به استفاده از استودیو طراحی پینینفارینا برای کوپه‌ی سال ۱۹۷۵ خود، یعنی کامارگ، حرکتی جسورانه انجام داد. این جسارت زمانی بیشتر شد که شرکت تصمیم گرفت این خودروی کاملاً زاویه‌دار و متفاوت را به تولید انبوه برساند.
داستان کامارگ در سال ۱۹۶۹ آغاز شد؛ زمانی که رولزرویس یک سدان مدل مولینر پارک وارد را به ایتالیا فرستاد. در آنجا، پینینفارینا شاسی این خودرو را جدا کرد تا بر اساس آن، طراحی جدیدی انجام دهد. پائولو مارتین، مسئول طراحی این پروژه بود و وظیفه داشت خودرویی مدرن و شیک برای رانندگان بسازد که در عین حال، ظرافت و لوکس بودن سنتی رولزرویس را نیز حفظ کند.
رولزرویس، این پروژه را نتیجه همکاری موفق تورین (محل پینینفارینا) و کرو (محل کارخانه رولزرویس) دانست. به گفته این شرکت، "دو هدف طراحی مدرن و عملکردگرایی، بدون فدا کردن ویژگی‌های سنتی و متمایز رولزرویس محقق شده است."
در آن دوران، خطوط صاف و زوایای تند در طراحی خودروها بسیار محبوب بودند. پینینفارینا نیز لبه‌های کامارگ را تقریباً به تیزی مدادهایی که با آن طراحی می‌کرد، ساخت. برای ملایم‌تر کردن ظاهر خودرو، به جای استفاده از تزئینات کرومی، از فرم‌دهی دقیق پنل‌ها استفاده شد تا حس سبکی و باریک بودن القا شود. البته، جلوپنجره معروف و نمادین رولزرویس به نام "Pantheon" حفظ شد، با این تفاوت که برای اولین و تنها باری در تاریخ این برند، با زاویه چهار درجه به جلو متمایل شده بود.
رولزرویس خود اذعان دارد که "این ویژگی بلافاصله به یکی از برجسته‌ترین و در عین حال جنجالی‌ترین نشانه‌های بصری خودرو تبدیل شد."
کامارگ قطعاً خودرویی بحث‌برانگیز بود و موفقیت چشمگیری نیز به دست نیاورد. در فاصله سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۶، تنها ۵۳۱ دستگاه از آن تولید شد. با وجود تلاش‌های پینینفارینا، این خودرو اغلب در فهرست "زشت‌ترین خودروهای جهان" قرار گرفته است. با این حال، طرفداران خاص خود را نیز دارد.
