براساس آخرین یافته‌های مایکروسافت از شاخص روند کاری، ساعت کاری مرسوم ۹ صبح تا ۵ عصر درحال منسوخ شدن است و احتمالاً جای خود را به «روز کاری بی‌انتها» خواهد داد.
به گزارش زومیت، یافته‌های جدید نشان می‌دهند که کارمندان آمریکایی در خارج از ساعت‌های اداری به‌طور متوسط ۵۰ پیام مرتبط با کارشان دریافت می‌کنند. ۴۰ درصد از افرادی که ساعت ۶ صبح آنلاین هستند، مشغول بررسی ایمیل‌های کاری‌اند. نزدیک به ۳۰ درصد پس از ساعت ۱۰ شب به صندوق ورودی ایمیل خود سر می‌زنند و یک نفر از هر پنج نفر، در روزهای تعطیل نیز پیام‌های مرتبط با کار را بررسی می‌کند.
چنین چیزی نشان‌دهنده‌ی یک تحول عظیم در نحوه‌ی کار کارمندان آمریکایی است و شاید همه‌ی قوانین و مقررات از اضافه‌کاری گرفته تا طرح‌های رفاهی، در همین راستا دچار تغییرات چشمگیر شوند.
همه‌گیری کرونا به‌صورت رسمی فرهنگ خاصی برای فعالیت پس از ساعات اداری ایجاد نکرد؛ اما حداقل رسیدگی به امور در خارج از ساعت‌های کاری را به‌امری عادی تبدیل کرد؛ به‌ویژه برای مشاغلی که قبلاً با مفهوم دورکاری غریبه بودند.
عادت به برگزاری جلسات متعدد، میراث دیگری از دوران همه‌گیری کرونا است که همچنان ادامه دارد. آخرین آمار نشان می‌دهد بیشتر وقت کارمندان آمریکایی در دفاتر شرکت‌ها به برگزاری جلسات اختصاص می‌یابد؛ جلساتی که ۵۷ درصدشان بدون دعوت از پیش‌تعیین‌شده و به صورت خودجوش تشکیل می‌شوند.
بیشترین جلسات بین ساعات ۹ تا ۱۱ صبح و ۱ تا ۳ بعدازظهر و عمدتاً در روزهای سه‌شنبه (۲۳ درصد) برگزار می‌شوند.
آمارها نشان می‌دهد هر کارمند به‌طور متوسط روزانه ۱۱۷ ایمیل کاری دریافت می‌کند و ایمیل‌های گروهی با بیش از ۲۰ مشارکت‌کننده، نسبت به سال گذشته ۷ درصد افزایش یافته‌اند. در مقابل، مکاتبات دونفره ۵ درصد کاهش داشته‌اند. ظاهراً اوقات خارج از ساعت اداری حالا به تنها فرصت قابل‌اتکا برای انجام کارهای واقعی تبدیل شده‌اند.
این تغییرات، پرسش‌هایی جدی درباره‌ی کفایت قوانین فعلی کار و حمایت از حقوق کارکنان ایجاد می‌کنند. داده‌های مایکروسافت حاکی از آن هستند که بسیاری از کارمندان به‌جای بازتوزیع، با «توسعه‌ی واقعی حجم کار» روبه‌رو شده‌اند.
یکی از راه‌حل‌های پیشنهادی، نظارت بخش منابع انسانی روی زمان استفاده از صفحه‌نمایش برای درک الگوهای کاری است، اما این اقدام می‌تواند برای کارکنانی که کمتر اضافه‌کاری می‌کنند به فرهنگی سمی منجر شود، زیرا امکان فرسودگی شغلی و تحمیل فشار روانی از سوی مدیریت بالا می‌رود.
شاید مرگ ساعت کاری ۹ صبح تا ۵ عصر اجتناب‌ناپذیر باشد، اما نحوه‌ی مدیریت این گذار از سوی آمریکا تعیین می‌کند که آیا نتیجه‌ی نهایی ادغام سالم کار و زندگی خواهد بود یا صرفاً ساعات کاری طولانی‌تر تحت عنوان فریبنده‌ی «انعطاف‌پذیری».
