برترین‌ها: پرونده فصل جدید لیگ برتر فوتبال ایران، دوشنبه‌شب رسماً باز خواهد شد. در نخستین دیدار، نگاه‌ها به ورزشگاه شهر قدس دوخته می‌شود؛ جایی که پرسپولیس و فجرسپاسی در حساس‌ترین جدال شب نخست به مصاف هم می‌روند. با این حال، مهم‌ترین دیدار هفته اول، سه‌شنبه‌شب و بین دو تیم پرهوادار تراکتور و استقلال رقم خواهد خورد. این دو تیم تنها هشت روز قبل، در دیدار سوپرجام رودرروی هم قرار گرفته بودند و حالا دوباره در قالب رقابت‌های لیگ برتر، جدال تازه‌ای را آغاز خواهند کرد.
این تقابل از جنبه رقابتی، اهمیت بالایی دارد اما ماجراهای پشت پرده و تصمیمات مدیریتی پیرامون محل برگزاری آن، باعث شده که پیش از شروع سوت بازی، حاشیه‌ها و بحث‌های فراوانی شکل بگیرد.
ماجرای این بازی به فصل گذشته بازمی‌گردد؛ جایی که ارکان قضایی فدراسیون فوتبال، تراکتور را به دلیل عدم رعایت حکم مرتبط با حضور هواداران در دیدار با نساجی، به یک بازی خارج از تبریز محکوم کردند. در ابتدا قرار بود این محرومیت در هفته نخست فصل جدید اجرا شود و میزبانی تراکتور مقابل استقلال در ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد برگزار گردد.
ورزشگاهی که با امکانات مدرن و ظرفیت بالا ساخته شده و طی سال‌های اخیر، بارها به عنوان گزینه میزبانی بازی‌های مهم مطرح شده است. اما در اقدامی ناگهانی، کمیته استیناف رأی اولیه را تغییر داد؛ بر اساس حکم جدید، مسابقه تراکتور و استقلال به جای برگزاری در مشهد، در ورزشگاه شهید سلیمانی تبریز و بدون حضور تماشاگران انجام خواهد شد. این تصمیم، عملاً فرصت میزبانی ورزشگاه مشهد از یک بازی بزرگ را از بین برد و بار دیگر بحث‌های جدی درباره نحوه تصمیم‌گیری در فوتبال ایران به راه انداخت.
داستان ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد، تنها به این بازی خلاصه نمی‌شود. این مجموعه ورزشی با هزینه‌ای کلان و سرمایه‌گذاری سنگین ساخته شد و از نظر زیرساختی، یکی از بهترین ورزشگاه‌های کشور محسوب می‌شود. اما واقعیت تلخ این است که استفاده از این سرمایه بزرگ، در حد انتظار نبوده و در بزنگاه‌های مهم، به جای بهره‌برداری از آن، تصمیماتی گرفته می‌شود که عملاً آن را به حاشیه می‌برد.
نمونه واضح این ماجرا، سوپرجام اخیر بود که در ابتدا گمان می‌رفت می‌تواند در مشهد برگزار شود اما این اتفاق هرگز رخ نداد. حالا هم فرصت میزبانی از دیدار بزرگ تراکتور و استقلال از دست رفته است. وقتی مجموعه‌ای این‌چنین مجهز و آماده، در عمل بلااستفاده باقی می‌ماند، سوال اساسی این است که چه کسانی و بر اساس چه منطقی، چنین تصمیماتی می‌گیرند؟
این نوع برخورد با ورزشگاه مشهد، صرفاً یک مسئله فوتبالی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از سوءمدیریت و تصمیم‌گیری‌های منطقه‌ای یا به اصطلاح «فدرالی» در ساختار ورزش کشور است. گاهی به نظر می‌رسد برخی استانها، نه‌تنها از فرصت‌های میزبانی رویدادهای ملی محروم می‌شوند، بلکه تصمیمات کلان، بدون در نظر گرفتن ظرفیت‌ها و منافع آن‌ها اتخاذ می‌شود.
در استان خراسان رضوی، ظرفیت‌های ورزشی بزرگی وجود دارد که می‌تواند میزبان رقابت‌های ملی و بین‌المللی باشد. اما وقتی استفاده از این ظرفیت‌ها به دلایل نامشخص یا تصمیمات غیرکارشناسی نادیده گرفته می‌شود، هم سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده هدر می‌رود و هم انگیزه توسعه زیرساخت‌ها در سایر نقاط کشور کاهش پیدا می‌کند. این مسئله نه‌تنها به فوتبال، بلکه به اعتبار کلان‌شهر مشهد در برگزاری رویدادهای بزرگ ورزشی نیز آسیب می‌زند.
در حالی که فوتبال‌دوستان منتظر آغاز فصل بیست‌وپنجم لیگ برتر با بازی‌های پرهیجان و رقابت نزدیک تیم‌ها هستند، حاشیه‌های مدیریتی و تصمیمات غیرشفاف همچنان سایه خود را بر این مسابقات افکنده‌اند. تقابل تراکتور و استقلال می‌تواند یکی از جذاب‌ترین دیدارهای فصل باشد، اما محرومیت حضور تماشاگران و از دست رفتن فرصت میزبانی ورزشگاه مدرن مشهد، طعم این رقابت را برای بسیاری از هواداران تلخ خواهد کرد.
اگر قرار است لیگ برتر ایران در مسیر پیشرفت گام بردارد، باید علاوه بر ارتقای کیفیت فنی تیم‌ها، اصلاح جدی در نحوه مدیریت و بهره‌برداری از زیرساخت‌های ورزشی صورت گیرد. در غیر این صورت، هرچقدر هم که سرمایه‌گذاری شود، نتیجه‌ای جز فرصت‌سوزی و دلسردی هواداران به دنبال نخواهد داشت.
