به گزارش خبرگزاری مهر، کامبیز رحمانیان که بیش از دو دهه به عنوان بازیکن و مربی در تنیس ایران فعالیت داشته و به عنوان عضو تیم ملی در رویدادهای سال های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ حضور داشته است، در این مورد گفت: دو سال گذشته نقطه اوج ورزشی من بود. در سال ۲۰۲۴ قهرمانی انفرادی جهان را در مسابقات دبی به‌دست آوردم و در رقابت‌های دوبل و تیمی نیز به مقام اول رسیدم. قهرمانی در تورهای معتبر ITF مانند MT-۷۰۰ استانبول، MT-۴۰۰ آنکارا و MT-۲۰۰ دبی نیز بخشی از این دستاوردهاست.
این تنیسور ادامه داد: در سال ۲۰۲۵ در رقابت‌های مسترز ترکیه با حضور ۲۳ تیم برتر جهان، به‌عنوان سینگل یک ایران در پیروزی تاریخی برابر ژاپن نقش کلیدی داشتم. نتیجه‌ای که ایران را حتی بالاتر از تیم ملی آمریکا در جدول قرار داد و بازگشت تیم مسترز ایران به صحنه جهانی پس از چهار دهه را رقم زد.
وی با اشاره به افتخارات جهانی و پرورش نسل بعد تنیس ایران عنوان کرد: رتبه ۷۳ جهان در دوبل را به دست آورده‌ام و تا جایگاه ۵۸ جهانی در رده تیمی صعود داشتم. موفقیت واقعی زمانی ارزشمند است که به نسل بعد منتقل شود.
رحمانیان با تاکید بر این که هدفم فراتر از مدال است، تاکید کرد: می‌خواهم الگوسازی اخلاقی، فنی و ملی برای نسل آینده داشته باشم. اکنون عضو آکادمی ملی المپیک هستم و قبل‌تر در آکادمی‌های البرز کیش و کمپ انقلاب مربیگری و در این مسیر، استعدادهایی از استان‌های کمتر برخوردار از بوشهر و کیش گرفته تا قزوین و ارومیه را شناسایی و به تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان معرفی کرده‌ام.
قهرمان تنیس ایران در مورد چالش‌های مالی و نیاز به حمایت گفت: این رشته از پرهزینه‌ترین رشته‌های ورزشی است، ساختار حمایتی کشور پاسخگوی این هزینه‌ها نیست. برای تأمین مخارج حضور در رقابت‌های بین‌المللی، ناچار هستم هفته‌ای ۲۰ تا ۳۰ ساعت مربیگری کنم که این مسئله از زمان تمرینات شخصی من می‌کاهد. با این وجود، مسیر خود را ادامه دادم چون به ارزش این تلاش برای نسل بعد باور دارم. امیدوارم مسئولان شرایط را درک کرده و اقدامات مؤثری انجام دهند.
وی ادامه داد: بازگشت تیم پیشکسوتان ایران به سطح جهانی را فرصتی تاریخی می‌دانم. پس از ۴۰ سال تیم سینیور ایران شرایط حضور در مسابقات جهانی را پیدا کرده است. اگر حمایت‌ها استمرار پیدا کند و به توسعه تنیس در مناطق کمتر برخوردار توجه شود، ایران می‌تواند جایگاهی ثابت در بین کشورهای برتر جهان داشته باشد.
