به گزارش اقتصادنیوز، با وجود آنکه پرونده هسته ای ایران موضوع تازه ای برای کشور نیست اما ظاهرا مساله پیچیده‌تر و سخت‌تر از همه سال‌های گذشته شده است. تحریم ها، برنامه های اقتصادی کشور را در همه این سالها تحت‌الشعاع خود قرار داده است. حال تا ضرب‌العجلی که اروپایی ها پیش روی ایران قرار داده‌اند چند هفته باقی مانده است. اما آیا مساله پرونده هسته ای در این مدت حل خواهد شد و راه توسعه پیش پای ایران باز خواهد شد؟
در این خصوص اقتصادنیوز با علی ماجدی، سفیر سابق ایران در آلمان به گفتگو پرداخته است. او معتقد است که کشور به یک تغییر کلان در جهت گیری ها نیاز دارد تا بتواند به مسیر توسعه برگردد.
به نظر این دیپلمات حتی تغییراتی مثل به کارگرفتن علی لاریجانی در شورای عالی امنیت ملی هم نمی‌تواند حلال مساله باشد چرا که افراد شاید فقط بتوانند تغییراتی جزئی ایجاد کنند.
متن کامل این گفتگو را در ادامه می خوانید.
*************
اروپا زمانی را برای فعال سازی اسنپ بک تعیین کرده که کمتر از یک ماه دیگر به پایان می‌رسد. در همین شرایط از یک طرف با اروپا در مذاکرات هسته‌ای هستیم و از طرف دیگر با آمریکا و آژانس نیز در ارتباطیم. تحرکات ایران را چطور می‌بینید و آیا فکر می‌کنید در این مدت می‌توانیم از شرایط فعلی عبور کنیم؟
مذاکرات ایران و اروپا در سطح معاونان وزرای خارجه ایران و سه کشور اروپایی در استانبول آغاز شده بود و قرار هم بود که مذاکرات ادامه پیدا کند. اما پس از آن خبری از اینکه دور بعدی مذاکرات در چه سطحی (معاون یا وزیر) و در کدام کشور برگزار می‌شود، اعلام نشده است. لذا واقعاً جای سوال دارد که آیا جلسات تمام شده که در این مدت هیچ خبری از ادامه مذاکرات منتشر نشده است؟
این پرسش شما کاملاً به‌حق است: اگر تصمیم برای ادامه مذاکره گرفته شده، چرا تاکنون اقدامی از طرفین صورت نگرفته تا مذاکرات ادامه پیدا کند؟ بنابراین این پرسش مطرح است و کمی هم سکوت فعلی تعجب‌آور است.
* آقای تخت روانچی اخیراً اعلام کردند که ایران حاضر است از یک سری امتیازات و محدودیت‌ها در برنامه هسته‌ای کوتاه بیاید، اما از غنی‌سازی نمی‌گذرند. به نظر شما، این چه حرف سیگنالی دارد؟ آیا این مساله را به سمت یک گفتگوی سازنده و پیشبرد مسئله هسته‌ای و حل شدن این پرونده می‌بینید؟
ببینید ما باید این موضوع هسته ای را به صورت دائمی حل کنیم و راه‌حل‌های موقت و کوتاه‌مدت برای وضعیتی که در آن قرار داریم کافی نیست. این مسئله باید به صورت کلی و کامل حل شود. اینکه واقعاً چه دستوری به آنها داده شده و چگونه می‌خواهند آن را پیگیری کنند، مسئله‌ای نیست که بنده بتوانم درباره آن قضاوت کنم. ممکن است نظراتی داشته باشم، اما نظرات بنده ملاک و معیار نیست.
اما باید توجه کنیم که این موضوع ۲۴ سال است که کشور را درگیر کرده است. در برجام مساله به نحوی حل شد، اما بعد از آن آمریکا با روی کار آمدن ترامپ از آن خارج شد و مشکلاتی ایجاد شد که مقصر واقعی در این قضیه آمریکا بود. با این حال، مشکل ما تمام نشد و در دوره بعد در شکل دیگری بروز کرد.
لذا لازم است این مسئله که ۲۴ سال سیاست خارجی کشور را تحت تاثیر قرار داده، به صورت کامل و با راه‌حلی که مسئولان پیدا می‌کنند، حل شود تا کشور درگیر این موضوع نشود.
مملکت تنها مسئله هسته‌ای ندارد و مسائل دیگری نیز وجود دارد. ایران باید بتواند وارد مدار توسعه‌یافتگی شده و نقش خود را در اقتصاد جهانی ایفا کند. ما باید به مداری برگردیم که از امکانات کشور بهره‌برداری کنیم و اگر از برخی امکانات کشور استفاده نکنیم، ممکن است در آینده فرصت استفاده از آنها از دست برود و ارزش فعلی آنها نیز حفظ نشود.
* شما فکر می کنید حل این مسئله از مسیر اروپا ما را به سرانجام می رساند یا آمریکا؟
ما به هرحال ارتباط جهانی را اصلا نباید محدود کنیم. ما به غیر از اسرائیل با بقیه کشورها باید رابطه داشته باشیم، صحبت و مذاکره کنیم و چالش ها را تبدیل به چالش های دائمی نکنیم.
* برای حل این مسئله باید هم با آمریکا باید مذاکره کرد و هم با اروپا؟
حتما، با هردو باید مذاکره کرد چون به هرحال کلا هر دو، هم اتحادیه اروپا و هم آمریکا به هرحال ابزارهایی دارند. اصلا منهای ابزارها، نگاه ما بهره برداری درست و ارتباط با جهان است. اگر بخواهیم وارد مدار توسعه یافتگی شویم و نقش خود را با توجه به موقعیت استراتژیک و امکاناتی که در کشور داریم ایفا کنیم باید با جهان ارتباط داشته باشیم.
* اینکه آقای لاریجانی را به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی شده، چقدر می تواند به عنوان بازوی دولت نقش آفرین باشد؟
آقای لاریجانی آدم با تجربه ای است اصلا منکر توانایی او هم نمی‌شویم. اما ما اصلا راجع به افراد صحبت نمی‌کنیم؛ مهم این است که سیاست‌ها و خط مشی کلان کشور دچار تغییر و تحول شود. این تغییر و تحول باید ابتدا توسط حاکمیت پذیرفته شود و سپس افرادی که توانایی اجرای آن خط مشی جدید را دارند، آن را اجرا کنند.
اگر بخواهیم با همان سیاست‌ها و راهبرد قبلی ادامه دهیم، افراد فقط می‌توانند تغییرات جزئی ایجاد کنند، نه تغییرات کلان. در حالی که کشور اگر بخواهد وارد مدار توسعه اقتصادی شود به تغییرات کلان احتیاج دارد.
یکی از تغییرات مهم این است که تحریم‌ها از بین بروند و کشور بتواند به وضعیتی برسد که تحریم‌ها عملاً مانع توسعه نشوند. شعارهای گذشته درباره تحریم‌ها دیگر اثرگذار نیست. کشور باید با همه کشورهای دنیا به جز اسرائیل ارتباط برقرار کند. چنین تغییراتی نیازمند تعریف و برنامه‌ریزی دقیق اقتصادی و سیاسی است.
