به گزارش مشرق، محسن فائضی فعال رسانه در تلگرام نوشت:
پس از جنگ ۱۲ روزه میان ایران و محور اسرائیلی-آمریکایی، ایده و راه‌حل‌های مختلفی از سوی جریان‌های مختلف درون و بیرون ایران ارائه و مطرح شده است. بیشتر ایده‌ها بر یک محور اصلی یعنی تغییرات اساسی استوار است.
کلیدواژه‌ای که نشان می‌دهد علی‌رغم تأکید بر پیروزی و دستاورد مهم عبور از بحران و ناکامی دشمن در جنگ ۱۲ روزه، اما خطری احساس شده و برای جبران و عبور از این خطر تغییراتی لازم است. این تغییرات از سوی شخصیت‌ها و جریان‌های مختلفی مطرح شده است؛ برخی عیان‌تر و برخی غیرمستقیم‌ترند، برخی مبنایی‌تر و برخی تکنیکال‌تر.
در این طرح‌ها ادبیات‌ها و کلیدواژه‌های مختلفی از رفراندوم و تغییر، گشودن باب تعامل با جهان، عبور از تکرار الگوی ۲۲ سال گذشته؛ مذاکره تاکتیکی برای خرید زمان، بی‌آنکه ریشه بحران‌ها درمان شود تا گوساله سامری و ... دیده می‌شود.
یکی از مشترکات نسبی همه جریان‌ها در ارائه طرح‌هایشان برای عبور از شرایط کنونی و جلوگیری از جنگ و حفظ قدرت‌های ملی، دست گذاشتن بر رفتارها و سیاست‌های دهه گذشته است و جالب است که بیشتر جریان‌ها رفتار سیستم و نظام جمهوری اسلامی را آنی می‌دانند که مسیر پیشنهادی جریان خودشان نبوده و گویا سیستم به رفتار رقیب عمل کرده است! اتفاق جالب و عجیبی که موجب شده کمتر کسی این‌روزها به دفاع از سیستم بپردازد و انگار که حاکمیت و جمهوری اسلامی تا اینجا هیچ پیروزی‌ای کسب نکرده است و مدعیان سهمی در آنچه هستیم ندارند.
بگذریم و به اصل یادداشت برگردیم. روز گذشته بحثی در محافل خبری کشور درگرفت. برای عبور از شرایط فعلی، که منشأ این بحث ها انتشار بیانیه ای در این زمینه بود. در یکی از بندهای مطروحه آمده است:
«همگرایی منطقه‌ای برای ایجاد صلح پایدار و استفاده از فرصت تعامل با همسایگان، حمایت از تشکیل کشور مستقل فلسطین مطابق با خواست مردم این سرزمین و همکاری با عربستان و دیگر کشورهای منطقه برای بازسازی تصویر ایران به‌عنوان ملتی صلح‌جو و مسئول.»
مشخص است که منظور نویسندگان این ایده از «حمایت از کشور مستقل فلسطین مطابق خواست مردم این سرزمین» عبور از ادبیات فلسطین از نهر تا بحر و نابودی رژیم اسرائیلی است؛ ایده‌ای که سال‌هاست از سوی طیفی و همچنین برخی جریان‌ها مطرح و دنبال می‌شود. در پاسخ به این مسأله چند نکته را می‌شود یادآور شد.
نخست: قضیه فلسطین و ایده ممکن برای حل مسأله آن، بیش از آنکه در اختیار جمهوری اسلامی ایران و سیاست‌های منطقه‌ای آن باشد در اختیار فلسطینی‌ها و البته سوی دیگر درگیری یعنی صهیونیست‌هاست. برخی گمان می‌کنند اگر جمهوری اسلامی از ایده نهر تا بحر دست بکشد و از دو دولتی حمایت کند، معادلات تغییر زیادی می‌کند. قطعاً موازنه در فلسطین تغییر خواهد کرد اما آنچه فلسطینی‌ها تصمیم گرفته‌اند، مسیر دیگری است و دلیل این تصمیم هم رفتار آن سوی این نبرد ۷۰ ساله است.
دوم: حداقل سه دهه است تمامی کشورهای عربی از ایده دو دولت حمایت کرده‌اند و حتی در برهه‌ای خود فلسطینی‌ها هم این ایده را دنبال و امتحان کردند که در نهایت مجری این ایده خودش از این مسیر بازگشت و از به رسمیت شناختن صهیونیست‌ها پشیمان شد. عرفات هم متوجه شد راه‌حل دو دولتی مرده است، چون مرده متولد شده بود.
سوم: صهیونیست‌ها هیچ‌گاه دنبال تحقق دو دولت نبوده‌اند، دهه ۹۰ میلادی و پس از اسلو بهترین زمان تحقق آن بود که تجربه آن دوران پیش روی همه فلسطینی‌هاست. نتانیاهو چند روز پیش صراحتاً از اسرائیل بزرگ به عنوان یک مأموریت الهی و تاریخی خود نام برد. صراحت صهیونیست‌ها در سال‌های اخیر بر عدم تشکیل دولت فلسطینی تنها یک موضع سیاسی نیست. آخرین نظرسنجی مرکز مطالعات امنیت ملی اسرائیل که در یک ماه اخیر انجام شده نشان می‌دهد تنها ۵ درصد صهیونیست‌ها کنار هم زندگی کردن یهودی‌ها و فلسطینی‌ها را (دو دولتی) ممکن می‌دانند. با آنکه ۴۱ درصد مطمئن هستند که امکان ندارند.
چهارم: ایده دو دولتی از نظر جغرافیایی و سیاسی یک ایده مرده است.
شهرک‌سازی‌ها، ۷ اکتبر، اشغالگری‌ها در کرانه باختری و... همگی نشان می‌دهد که اصرار بر ایده دو دولتی و دولت مستقل فلسطینی تنها افزودن بر گره امنیتی منطقه و گسترش خطر رژیم صهیونیستی برای ایران و کشورهای خاورمیانه است. راه‌حل فلسطینی حذف ایده نژادپرستی صهیونیستی است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
